See also ebooksgratis.com: no banners, no cookies, totally FREE.

CLASSICISTRANIERI HOME PAGE - YOUTUBE CHANNEL
Privacy Policy Cookie Policy Terms and Conditions
Zimna wojna - Wikipedia, wolna encyklopedia

Zimna wojna

Z Wikipedii

Świat w 1980:       NATO       inni sojusznicy USA       Układ Warszawski       kraje sojusznicze sprzymierzone z ZSRR       inni sojusznicy ZSRR  Niebieskie kropki to partyzantki antykomunistyczne, a czerwone – pro-komunistyczne
Świat w 1980:

     NATO

     inni sojusznicy USA

     Układ Warszawski

     kraje sojusznicze sprzymierzone z ZSRR

     inni sojusznicy ZSRR

Niebieskie kropki to partyzantki antykomunistyczne, a czerwone – pro-komunistyczne

Zimna wojna trwała od roku 1946 - rozpadu koalicji antyhitlerowskiej lat 1941-1945 i ustanowienia w Europie środkowej wyłącznej strefy wpływów ZSRR, do rozpadu systemu państw satelitarnych ZSRR (Jesień Ludów) w 1989 i rozpadu samego ZSRR w sierpniu - grudniu 1991 roku. Rozpad bloku sowieckiego wyeliminował układ dwubiegunowy w polityce międzynarodowej i zakończył epokę zimnej wojny.

W całym tym okresie konfrontacja między dwoma supermocarstwami toczyła się na płaszczyźnie: wojskowej, ideologicznej, psychologicznej, gospodarczej. Najistotniejszym elementem był technologiczny wyścig zbrojeń (w tym zbrojenia kosmiczne i rozwój technologii kosmicznych).

Za początek "zimnej wojny" uważa się wystąpienie Winstona Churchilla w Fulton (USA) 5 marca 1946.W wystąpieniu Churchill stwierdził:

Cytat:
Od Szczecina nad Bałtykiem do Triestu nad Adriatykiem zapadła żelazna kurtyna dzieląc nasz Kontynent. Poza tą linią pozostały stolice tego, co dawniej było Europą Środkową i Wschodnią. Warszawa, Berlin, Praga, Wiedeń, Budapeszt, Belgrad, Bukareszt i Sofia, wszystkie te miasta i wszyscy ich mieszkańcy leżą w czymś, co trzeba nazwać strefą sowiecką, są one wszystkie poddane, w takiej czy innej formie, wpływowi sowieckiemu, ale także - w wysokiej i rosnącej mierze - kontroli ze strony Moskwy.[1]

Termin "zimna wojna" został wprowadzony w 1947 przez Amerykanina Bernarda Barucha, by opisać pojawiające się napięcia między dwoma byłymi sojusznikami z II wojny światowej.

Popularność zyskał dzięki książce znanego publicysty amerykańskiego Walta Lippmana. Miała ona tytuł "Zimna wojna". Stwierdził on w niej, że zakończył się okres koalicji antyhitlerowskiej, a rozpoczął się okres konfrontacji między mocarstwami zachodnimi a ZSRR. Kolejnym sygnałem rozpoczęcia tego okresu była wypowiedź amerykańskiego sekretarza stanu Jamesa Byrnesa z 6 września 1946 r. ze Stuttgartu. Przedstawił on zasady polityki USA wobec Niemiec. Mówił o stałej obecności USA w Niemczech, którym stopniowo miała być przyznawana suwerenność. Poruszył także problem granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej, którą określił jako tymczasową.

Uważał też, że o jej przebiegu powinna zadecydować konferencja pokojowa. 12 marca 1947 r. prezydent USA Harry Truman podczas przemówienia w Kongresie zwrócił się do niego o przyznanie 400 mln USD na pomoc dla Grecji i Turcji, które były zagrożone przez komunizm.

W maju 1947 r. podczas przemówienia w Princeton przedstawił on zasady "doktryny powstrzymywania", zwanej jako Doktryna Trumana. Bazowała ona na tezie o podziale świata na strefę amerykańską i strefę radziecką oraz odpowiedzialności USA za utrzymanie zasad kapitalistycznych na skalę światową. Założenia tej doktryny sformułował amerykański dyplomata George Kennan, radca ambasady USA w Moskwie w tamtym okresie. Według niego ekspansję ZSRR mogło powstrzymać "długotrwałe, cierpliwe - lecz zdecydowane i czujne - powstrzymywanie tendencji ekspansywnych".

Konkretne działania podjęte przez USA w ramach realizacji tej doktryny to:

  • wykorzystywanie propagandowe monopolu atomowego,
  • organizowanie paktów militarnych (NATO, ANZUS),
  • budowa sieci amerykańskich baz wojskowych wokół granic ZSRR i państw satelickich,
  • pomoc wojskowa i ekonomiczna dla państw zagrożonych przez komunizm,
  • pomoc w odbudowie Europy Zachodniej w postaci Planu Marshalla,
  • bezpośrednie zaangażowanie w konflikty (wojna koreańska).

W świetle zwycięstwa komunistów w Chinach doktryna powstrzymywania została uznana za zbyt pasywną i nieskuteczną. Zastąpiła ją opracowana przez J. F. Dullesa "doktryna odpychania" (roll-back), czyli odepchnięcia komunizmu do granic ZSRR. Głównym elementem tej doktryny była "polityka balansowania na krawędzi wojny" poprzez groźbę zastosowania zmasowanego odwetu nuklearnego w wypadku lokalnego konfliktu. W międzyczasie doszło do złamania przez ZSRR amerykańskiej przewagi nuklearnej i środków jej przenoszenia. W związku z tym nie mogła ona przynosić spodziewanych efektów. Doktryna zmasowanego odwetu była militarnym odpowiednikiem doktryny odpychania (wyzwalania).

Amerykanie skoncentrowali uwagę na rozbudowie broni jądrowej, środków jej przenoszenia (samolotów) z baz wybudowanych wokół granic ZSRR. Pobudziło to wyścig zbrojeń nuklearnych oraz wybuch szeregu napięć w stosunkach międzynarodowych. Punktem szczytowym "zimnej wojny" był konflikt koreański. Zarówno w USA, jak i w ZSRR od 1953 r. zmienili się przywódcy. Prezydent Dwight D. Eisenhower obiecywał w kampanii wyborczej zakończenie konfliktu. Nikita Chruszczow, nowy przywódca partii KPZR od września 1953 r. stał się symbolem destalinizacji. Zmienił stosunek do Jugosławii, zawarł układ w sprawie Austrii. W 1955 r. doprowadził do spotkania w Genewie przywódców: USA, Wielkiej Brytanii, Francji i ZSRR. Zmienił swe stanowisko w kwestii rywalizacji dwóch bloków, a nowością było stwierdzenie, że rywalizacja między nimi nie musi prowadzić do wojny światowej. W praktyce był to koniec "zimnej wojny", chociaż aż do 1990 r. trwała rywalizacja i wyścig zbrojeń między dwoma blokami, przedzielana fazami współpracy i ostrych konfliktów, takich jak: Wojna wietnamska, Kuba, Berlin, Płd. Afryka czy Afganistan.

Spis treści

[edytuj] Geneza zimnej wojny

[edytuj] Świat w czasie zimnej wojny

[edytuj] Konflikt w sprawie Niemiec

  • różnice w traktowaniu stref okupacyjnych
  • Sekretarz Stanu James F. Byrnes optował w Stuttgarcie 6 września 1946 r. za zniesieniem granic stref okupacyjnych Niemiec i udzieleniem pomocy w odbudowie przemysłu niemieckiego, określił granicę na Odrze i Nysie Łużyckiej jako "rozwiązanie tymczasowe".

[edytuj] Wojna domowa w Grecji

  • utworzono Rząd Jedności Narodowej z udziałem komunistów
  • jesienią 1944 r. wylądowały w Grecji wojska brytyjskie popierające siły monarchistyczne
  • początek terroru komunistycznego,
  • w 1946 r. w wyborach zwyciężyła prawica
  • na północy Grecji rozwinęła się komunistyczna partyzantka grecka (ELAS - Grecka Armia Ludowowyzwoleńcza)
  • uzyskała pomoc sąsiednich państw komunistycznych
  • 3 marca 1947 r. Grecja zwraca się o pomoc militarną do USA
  • Truman przeznacza 250 milionów dolarów dla Grecji
  • ogłosiła detronizację króla Jerzego II
  • wojna domowa trwała do października 1949 r.
  • z udziałem wojsk brytyjskich i amerykańskich pokonano komunistów

[edytuj] Doktryna Trumana, 12 marca 1947 r.

  • polityka USA mająca na celu pomoc dla wolnych narodów, które przeciwstawiają się próbom podporządkowania zbrojnym mniejszościom (o proweniencji komunistycznej) lub agresji z zewnątrz
  • Doktryna powstrzymywania komunizmu odnosiła się pierwotnie do Turcji i Grecji - 22.05.1947 Truman przekazał 400 mln $ na ekonomiczną i wojskową pomoc dla tych krajów

[edytuj] Plan Marshalla ( 22 czerwca 1947 r.)

  • 17 mld dolarów pomocy finansowej dla zniszczonej wojną Europy, wg pierwotnych planów nakierowanej głównie na państwa znajdujące pod okupacją Związku Radzieckiego. Plany te zostały zniweczone, przez odrzucenie - pod naciskiem Moskwy - pomocy amerykańskiej przez jej adresatów ze wschodniej Europy
  • 4 kwietnia 1947 r. Truman podpisał Europejski Program Odbudowy (ERP)
  • plan czteroletni objął 16 państw, które odbudowały przemysł, handel, powstrzymały inflację i rozwój konfliktów społecznych
  • początek współpracy ekonomicznej i politycznej
  • Polska (9 VII) i Czechosłowacja wstępnie zaakceptowały plan, ale pod wpływem Stalina musiały go odrzucić
  • państwa uczestniczące w planie założyły Organizację Europejskiej Współpracy Gospodarczej

[edytuj] Traktat brukselski

1947 r. utworzenie przez państwa komunistyczne Biura Informacyjnego Partii Komunistycznych (Kominform). W odpowiedzi, państwa zachodnie podpisały w 1948 r. pakt brukselski powołujący Unię Zachodnią, zacieśniając współpracę między narodami.

Wkrótce jednak po wprowadzeniu planu Marshalla stało się jasne, że sama odbudowa gospodarcza nie wystarczy, i niezbędnym warunkiem dla przywrócenia równowagi w Europie jest również zapewnienie jej bezpieczeństwa militarnego. Stało się to szczególnie widoczne z powodu wybuchu I kryzysu berlińskiego w czerwcu 1948 roku. Im bliższe realizacji były plany połączenia stref zachodnich i utworzenia państwa zachodnioniemieckiego, tym silniej Moskwa akcentowała poparcie dla utworzenia jednolitego państwa i demokratycznego rządu. Jej propozycje były przez USA stanowczo odrzucane. Zerwanie współpracy dwóch mocarstw wywołało dramatyczne konsekwencje w Berlinie, podzielonym tak jak Niemcy na część wschodnią i zachodnią. Część zachodnia leżała na terytorium należącym do ZSRR. Była otoczona przez radzieckie dywizje i niezabezpieczona przed atakiem, dlatego stanowiła łatwy cel dla Stalina, który przez wprowadzenie blokady mógł wzmóc presję na mocarstwa zachodnie i zmusić je do współpracy . Gdyby blokada powiodła się i udałoby się zmusić Amerykanów do wycofania się ze strefy zachodniej i przejąć ją, wzrósłby prestiż i siła ZSRR, natomiast zmalałaby wiara państw europejskich, głównie Niemiec, w potęgę USA. I kryzys berliński był więc swoistą próbą sił.

Bezpośrednią przyczyną nałożenia blokady było przeprowadzenie w strefach zachodnich reformy walutowej i wprowadzenie nowej waluty: marki niemieckiej. Reforma ta miała objąć także sektory zachodniego Berlina. 24 czerwca Związek Radziecki wstrzymał ruch kolejowy i dostawy żywności do zachodnich sektorów Berlina. Postawione przed tym faktem, Stany Zjednoczone mogły wybrać z trzech możliwych rozwiązań: mogły poddać się i pozwolić na włączenie całego Berlina do strefy sowieckiej, wysłać pancerne pociągi z rozkazem przebicia się do miasta (była to możliwość ryzykowna, ponieważ Rosjanie, postawieni przed groźbą wojny, mogliby nie wycofać się i podjąć atak, ale dawała szanse na szybkie zwycięstwo) lub uruchomić most powietrzny. Ostatnia możliwość oznaczała mniejsze zagrożenie i zacieśnianie współdziałania sojuszników, ale jednocześnie miesiące mozolnej harówki, a na dodatek istniało ryzyko, że zawiedzie. Prezydent Truman podjął decyzję pozostania w Berlinie oraz uruchomienia mostu powietrznego.

Funkcjonował on przez okres ponad roku. Dzięki niemu mocarstwom zachodnim udało się dostarczać jedzenie i niezbędne surowce dla około 2,5 miliona mieszkańców zablokowanej strefy. Dziennie samoloty przewoziły około 13 tysięcy ton jedzenia i paliwa . Samoloty latały tak często i przewoziły tak wiele produktów, że w końcu transport powietrzny okazał się skuteczniejszy nawet od transportu ziemnego, stosowanego przed blokadą. W obliczu tak przytłaczającego sukcesu USA, Związek Radziecki był zmuszony uznać, że dalsze utrzymywanie blokady jest bezsensowne. Została ona odwołana w maju 1949 roku. Zniesiono wtedy wszystkie ograniczenia w dziedzinie transportu, łączności i handlu. I kryzys berliński uznać można za zwycięstwo Ameryki, która wykazała się determinacją i cierpliwością, i nie pozwoliła na dalszą ekspansję ZSRR.

[edytuj] NATO

[edytuj] Układ Warszawski.

[edytuj] Radio Wolna Europa

[edytuj] Wojna koreańska 1950-1953

  • zimna wojna przekształciła się w "gorącą" podczas wojny koreańskiej latach 1950-1953
  • kontynuacja polityki antykomunistycznej przez nowego prezydenta USA Dwighta Eisenhowera
  • Od zakończenia wojny w Korei podejmowano próby odprężenia

[edytuj] Wzniesienie muru berlińskiego 1961

[edytuj] Kubański kryzys rakietowy 1962

Wobec nieugiętej postawy Johna Kennedy'ego Rosjanie zmuszeni są wycofać swoje pociski nuklearne z Kuby.

[edytuj] Integracja Europy Zachodniej

[edytuj] Konferencja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE)

  • rozpoczęła obrady w 1975 r. w Helsinkach z udziałem wszystkich państw Europy (z wyjątkiem Albanii).
  • na konferencji omawiano tematy zebrane w tzw. "koszykach":
    • politycznym
    • gospodarczym
    • spraw humanitarnych i społecznych (prawa człowieka)
  • w listopadzie 1990 r. na konferencji w Paryżu przyjęto "Paryską Kartę dla Nowej Europy", deklarującą koniec zimnej wojny.
  • w 1994 r. podjęto decyzję o przekształceniu KBWE w Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE)

Przypisy

[edytuj] Ludzie zimnej wojny (ważniejsze postacie)

Kraj Postać
ChRL

Mao Zedong, Zhou Enlai, Deng Xiaoping, Lin Biao, Liu Shaoqi, Zhao Ziyang

ZSRR

Józef Stalin, Wiaczesław Mołotow, Nikita Chruszczow, Leonid Breżniew, Jurij Andropow, Konstantin Czernienko, Michaił Gorbaczow, Aleksandr Jakowlew, Eduard Szewardnadze, Andriej Gromyko, Anastas Mikojan, Nikołaj Bułganin, Aleksiej Kosygin, Georgij Malenkow, Andriej Żdanow, Ławrientij Beria, Michaił Susłow, Andriej Wyszyński, Borys Jelcyn, Andriej Sacharow, Aleksander Sołżenicyn, Oleg Pieńkowski, Konstanty Rokossowski, Iwan Sierow, Anatolij Dobrynin

USA

Harry Truman, Dwight Eisenhower, John F. Kennedy, Lyndon B. Johnson, Richard Nixon, Gerald Ford, Jimmy Carter, Ronald Reagan, George H. W. Bush, Henry Kissinger, John Foster Dulles, Allen Dulles, John Edgar Hoover, George Kennan, Zbigniew Brzeziński, Dean Rusk, Dean Acheson, Robert McNamara, Robert Kennedy, George Marshall, James Baker, George Shultz, Alexander Haig, William Casey, Donald Rumsfeld, Edmund Muskie, Douglas MacArthur, James Forrestal, Henry Wallace, Alger Hiss, Joseph McCarthy, William Westmoreland, Martin Luther King, George Wallace.

Francja

Vincent Auriol, Jean Monnet, Robert Schuman, Charles de Gaulle, Francois Mitterrand, Georges Pompidou, Valery Giscard d'Estaing, Maurice Couve de Murville, Maurice Thorez, Georges Marchais.

Wielka Brytania

Winston Churchill, Clement Attlee, Anthony Eden, Ernest Bevin, Harold Macmillan, Alec Douglas-Home, Harold Wilson, Edward Heath, Margaret Thatcher, James Callaghan, John Profumo, Kim Philby.

RFN

Konrad Adenauer, Ludwig Erhard, Kurt Georg Kiesinger, Willy Brandt, Helmut Schmidt, Helmut Kohl, Franz Josef Strauss, Walter Scheel, Richard von Weizsäcker.

NRD

Wilhelm Pieck, Walter Ulbricht, Erich Honecker, Otto Grotewohl

Hiszpania i Portugalia

Francisco Franco, Antonio Salazar, Juan Carlos, Felipe Gonzales, Santiago Carillo.

Grecja i Cypr

Andreas Papandreu, Konstantinos Karamanlis, Jeorios Papadopulos, Makarios

Kanada

Lester Pearson, Pierre Trudeau

ONZ

Trygve Lie, Dag Hammarskjöld, U Thant, Kurt Waldheim

Polska

Wojciech Jaruzelski, Lech Wałęsa, Karol Świerczewski, Edward Gierek, Konstanty Rokossowski, Władysław Gomułka, Bolesław Bierut

Czechosłowacja

Klement Gottwald, Aleksander Dubczek, Gustav Husak, Vaclav Havel

Finlandia i Szwecja

Juho Paasikivi, Urho Kekkonen, Olof Palme

Watykan

Pius XII, Jan XXIII, Paweł VI, Jan Paweł II.

Węgry

Matyas Rakosi, Imre Nagy, Janos Kadar, József Mindszenty.

Włochy

Alcide De Gasperi, Aldo Moro, Giulio Andreotti, Bettino Craxi, Luigi Longo, Palmiro Togliatti, Enrico Berlinguer.

Inni - Europa

Nicolae Ceauşescu, Josip Broz Tito, Enwer Hodża.

Inni - Afryka

Gamal Abdel Nasser, Anwar Sadat, Hosni Mubarak, Ahmed Ben Bella, Houari Boumedienne, Muammar Kadafi, Kwame Nkrumah, Julius Nyerere, Nelson Mandela, Johannes Vorster, Pieter Botha, Joseph Mobutu, Patrice Lumumba, Robert Mugabe.

Inni - Azja

Dawid Ben-Gurion, Golda Meir, Menachem Begin, Mohammad Reza Pahlavi, Mohammed Mossadegh, Ruhollah Chomeini, Saddam Hussein, Jaser Arafat, Ho Chi Minh, Ngo Dinh Diem, Nguyen van Thieu, Sukarno, Suharto, Faisal al Saud, Hafez Asad, Zulfikar Ali Bhutto, Muhammmad Zia-ul-Haq, Jawaharlal Nehru, Indira Gandhi, Kim Ir Sen, Li Syng Man, Czang Kaj-szek, Hirohito, Ferdinand Marcos.

Inni - Ameryka Łacińska

Fidel Castro, Che Guevara, Juan Peron, Salvador Allende, Augusto Pinochet.

[edytuj] Zobacz też

Wikicytaty
Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów
związanych z zimną wojną


aa - ab - af - ak - als - am - an - ang - ar - arc - as - ast - av - ay - az - ba - bar - bat_smg - bcl - be - be_x_old - bg - bh - bi - bm - bn - bo - bpy - br - bs - bug - bxr - ca - cbk_zam - cdo - ce - ceb - ch - cho - chr - chy - co - cr - crh - cs - csb - cu - cv - cy - da - de - diq - dsb - dv - dz - ee - el - eml - en - eo - es - et - eu - ext - fa - ff - fi - fiu_vro - fj - fo - fr - frp - fur - fy - ga - gan - gd - gl - glk - gn - got - gu - gv - ha - hak - haw - he - hi - hif - ho - hr - hsb - ht - hu - hy - hz - ia - id - ie - ig - ii - ik - ilo - io - is - it - iu - ja - jbo - jv - ka - kaa - kab - kg - ki - kj - kk - kl - km - kn - ko - kr - ks - ksh - ku - kv - kw - ky - la - lad - lb - lbe - lg - li - lij - lmo - ln - lo - lt - lv - map_bms - mdf - mg - mh - mi - mk - ml - mn - mo - mr - mt - mus - my - myv - mzn - na - nah - nap - nds - nds_nl - ne - new - ng - nl - nn - no - nov - nrm - nv - ny - oc - om - or - os - pa - pag - pam - pap - pdc - pi - pih - pl - pms - ps - pt - qu - quality - rm - rmy - rn - ro - roa_rup - roa_tara - ru - rw - sa - sah - sc - scn - sco - sd - se - sg - sh - si - simple - sk - sl - sm - sn - so - sr - srn - ss - st - stq - su - sv - sw - szl - ta - te - tet - tg - th - ti - tk - tl - tlh - tn - to - tpi - tr - ts - tt - tum - tw - ty - udm - ug - uk - ur - uz - ve - vec - vi - vls - vo - wa - war - wo - wuu - xal - xh - yi - yo - za - zea - zh - zh_classical - zh_min_nan - zh_yue - zu -