Kim Ir Sen
Z Wikipedii
| Nazwa koreańska | |
| Transkrypcja poprawiona | Gim Il-seong |
| Transkrypcja McCune'a-Reischauera | Kim Il-sŏng |
| Transkrypcja polska | Kim Ir Sŏng |
| Hangyl | 김일성 |
| Hancha | 金日成 |
| Wymowa | |
| IPA | ? |
| Przybliżona polska | Kim Ir Sen |
| Kim Ir Sen | |
 |
|
| Data urodzenia | 15 kwietnia 1912 |
| Prezydent Korei Północnej | |
| Okres urzędowania | od 1972 do 1994 |
| Przynależność polityczna | Koreańska Partia Pracy |
| Poprzednik | Choi Yong-kun |
| Następca | Kim Dzong Il |
| Ten artykuł jest częścią serii Ustrój i polityka Korei Północnej  |
|
| Edytuj ten szablon |
Kim Ir Sen (Kim Il-Song), właściwe nazwisko Kim Song Ju (Kim Son Dżu) (ur. 15 kwietnia 1912 w Mangyongdae koło Pjongjangu, zm. 8 lipca 1994 w Pjongjangu) – przywódca Korei Północnej.
Kim Ir Sen urodził się w rodzinie głęboko wierzących protestantów. Ojciec, Kim Hyong Jik, był działaczem chrześcijańsko–narodowej opozycji wobec japońskiej okupacji Korei. Mimo starań, takich jak zapisanie do szkoły misyjnej, nie udało mu się zaszczepić w synu wiary chrześcijańskiej.
Od 1924 roku Kim Ir Sen przebywał w Chinach, gdzie wstąpił do młodzieżowego ruchu marksistowskiego. Należał do partyzantki koreańskiej w latach 30. XX wieku, walczącej z okupacją japońską. Od 1931 należał do Komunistycznej Partii Korei, na której czele stanął w 1945 (od 1948 r. jest to Partia Pracy Korei). Zdobył wykształcenie wojskowe i polityczne w ZSRR, podczas II wojny światowej służył w Armii Czerwonej, dowodząc oddziałem Koreańczyków (w stopniu majora).
Po klęsce Japonii w 1945 powrócił do Korei i powołał na północy kraju tymczasowy rząd komunistyczny, proklamując następnie (1948) Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną. Stanął na jej czele jako premier. W 1953 otrzymał stopień marszałka.
Dążąc do siłowego zjednoczenia państw koreańskich, zaatakował w 1950 Koreę Południową; wywołana tymi wydarzeniami wojna koreańska, w którą zaangażowały się USA i Chiny, skutkowała izolacją Korei Północnej. Kim Ir Sen przyjął politykę rozwoju gospodarczego opartego na własnych zasobach i produkcji, bez udziału czynników zagranicznych (tzw. filozofia Dżucze); dążył także do wyprodukowania własnej broni atomowej.
Stworzony przez niego kult jednostki, widoczny na każdym kroku, ukazał m.in. Andrzej Fidyk w filmie dokumentalnym Defilada.
Kim Ir Sen był tytułowany "Wielkim Wodzem"; 1972 objął stanowisko prezydenta. Kult Kima pozostał obecny także po jego śmierci, co wyraża się m.in. nieobsadzeniem urzędu prezydenta i nadaniem pośmiertnym tytułu "wiecznego prezydenta" w 1998.
Zmarł 8 lipca 1994 r. Po śmierci jego ciało zostało zmumifikowane (zabalsamowane). Przywódcą Korei Północnej został po jego śmierci syn, Kim Dzong Il.
W 1982 r. na cześć Kim Ir Sena oraz ideologii Dżucze wzniesiono 170-metrowy monument – Wieżę Dżucze.
[edytuj] Ciekawostki
Podczas pobytu w Polsce Kim Ir Sen odwiedził wieś Model, w której znajdowała się Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna im. Przyjaźni Polsko-Koreańskiej. Wieś ta jest miejscem urodzenia Waldemara Pawlaka.
Kim Ir Sen • Kim Il • Park Sung-chul • Li Jong-ok • Kang Song-san • Yi Kun-mo • Yon Hyong-muk • Kang Song-san • Hong Song-nam • Pak Pong-ju • Kim Yong-il
