Korsyka

Z Wikipedii

Corse
Herb regionu Flaga regionu
Stolica	Ajaccio
Ludność (1999) • ogółem • gęstość	260 196 30 os./km²
Powierzchnia	8 680 km²
Departamenty	2
Arrondissement	5
Kantony	52
Gminy	360
Prezydent regionu	Camille de Rocca Serra
Departamenty Corse-du-Sud (2A) Haute-Corse (2B)
Położenie na mapie Francji

Korsyka (korsykański: Corsica, franc.: Corse) - wyspa na Morzu Śródziemnym, położona na zachód od Włoch i na południowy wschód od Francji. Cieśnina Bonifacio oddziela ją od położonej na południu włoskiej Sardynii. Korsyka tworzy odrębny francuski region administracyjny.

W 1975 roku wyspę podzielono na dwa departamenty: Corse-du-Sud (2A) i Haute-Corse (2B). Wcześniej Korsyka tworzyła jeden departament o numerze 20. Powstałe departamenty są w większym stopniu wyrazem ambicji dwóch największych miast Korsyki - Bastii i Ajaccio - niż rozsądnej polityki regionalnej, bowiem oba mają niewielki potencjał ludnościowy i ekonomiczny.

Spis treści 1 Geografia 2 Historia 3 Sytuacja polityczna 4 Ekonomia 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Geografia

Wnętrze wyspy jest bardzo górzyste. Najwyższy szczyt Monte Cinto sięga 2710 m n.p.m.

Korsyka jest bardzo słabo zaludniona. Na 1 km² przypada zaledwie 30 mieszkańców. Największe miasta na wyspie to: Ajaccio (54,24 tys. mieszk.) i Bastia (42,9 tys. mieszk.).

[edytuj] Historia

Położenie Korsyki sprawiało, że była ona zawsze ważną bazą operacji militarnych, stąd też toczone przez wieki walki między państwami włoskimi a Francją o jej zajęcie. Możliwość zjednoczenia z Sardynią była postrzegana jako niebezpieczna ewentualność, zwłaszcza przez Wielką Brytanię, ponieważ dawałoby to zbyt silną pozycję na Morzu Śródziemnym.

W roku 1282 objęła wyspę w posiadanie Republika Genui, która kontrolowała ją przez pięć wieków.

Wyspa stała się ostatecznie częścią Francji w 1768, kiedy to Republika Genui oddała ją w zamian za długi, z dwiema przerwami; Aragonia posiadała ją w latach 1296-1434 a Francja w okresie 1553-1559.

Na Korsyce urodził się Napoleon Bonaparte, którego rodzice należeli do pomniejszej lokalnej arystokracji. W tym czasie była ona pod francuską kontrolą i korsykańscy szlachcice mogli uzyskać francuskie tytuły szlacheckie. Tak też zrobili rodzice Napoleona, którego posłano do francuskich szkół.

Inną ważną postacią na wyspie jest Pasquale Paoli (1725-1807) - korsykański generał i patriota, który walczył o niepodległość Korsyki, najpierw przeciwko Genui, a potem Francji.

Korsykaninem był także Giuseppe Fieschi, rewolucjonista, który dokonał zamachu na króla Francji Ludwika Filipa.

[edytuj] Sytuacja polityczna

Sytuacja polityczna na wyspie jest dość skomplikowana, a ludność podzielona jest w swoim stosunku do Francji. Na wyspie działa kilka ruchów separatystycznych, walczących o niepodległość Korsyki. Najważniejszy z nich to Narodowy Front Wyzwolenia Korsyki (Front de Libération Nationale de la Corse, FNLC) oraz Armata Corsa. Bardziej umiarkowani lokalni przywódcy są zwolennikami poszerzenia autonomii wyspy: większej promocji języka korsykańskiego, większych uprawnień regionalnego samorządu oraz zwolnień od niektórych podatków państwowych. Francuski rząd obawia się jednak tych dążeń, gdyż mogłoby to zagrozić jedności państwa. Jednocześnie ruchy niepodległościowe nie zdobyły nigdy większości w czasie wyborów na wyspie, co wskazuje na brak odpowiedniego poparcia wśród mieszkańców.

Niektóre organizacje rozpoczęły też akcje terrorystyczne, podkładając bomby oraz dokonując zamachów na ważne osobistości (np. 6 lutego 1998 zabito prefekta Claude'a Érignaca), by wymóc na Francji przyznanie niepodległości. Niektóre znane są także z wymuszeń pieniędzy na rzecz ich organizacji. Osoby niepłacące mogą spodziewać się zniszczenia swojego dobytku. Organizacje te prowadzą także akcje zastraszania nie-Korsykan mieszkających na wyspie oraz tych, którzy współpracują z administracją państwową, np. żandarmów.

W 2000 premier Lionel Jospin zgodził się na zwiększenie autonomii w zamian za powstrzymanie przemocy. Przeciwstawiła się temu gaullistowska opozycja we francuskim Zgromadzeniu Narodowym, gdyż według nich doprowadziłoby to do żądań autonomii przez inne regiony kraju (np. Bretanii, Prowansji czy Alzacji) i być może nawet rozpadu Francji. Proponowana autonomia miała także zawierać ochronę języka korsykańskiego corsu, który podobnie jak inne francuskie języki regionalne były przedmiotem negatywnej polityki francuskiej, zniechęcającej do ich używania.

6 lipca 2003 odbyło się na wyspie referendum w sprawie zwiększenia autonomii oraz modyfikacji zakresu działań niektórych instytucji politycznych, zaproponowane przez premiera Jeana-Pierre'a Raffarina oraz ministra spraw wewnętrznych Nicolasa Sarkozy'ego. Większość głosujących odrzuciła jednak ten projekt.

[edytuj] Ekonomia

Korsyka ma niewielki potencjał ekonomiczny. Turystyka byłaby szansą jej rozwoju, gdyby nie zagrożenie terroryzmem.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Polska strona informacyjna i forum o Korsyce (pl)
• Polska strona o Korsyce (pl)
• Prefektura Korsyki (fr)