Lionel Jospin

Z Wikipedii

Lionel Jospin ur. 1937
165. Premier Republiki Francuskiej
Okres urzędowania	od 3 czerwca 1997 do 6 maja 2002
Przynależność polityczna	Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Alain Juppé
Następca	Jean-Pierre Raffarin

Lionel Jospin (ur. 12 lipca 1937 w Meudon), czyt. żospę – francuski polityk socjalistyczny, premier Francji w latach 1997-2002, kandydat Partii Socjalistycznej na prezydenta Francji w 1995 i 2002 roku.

Jest absolwentem École nationale d'administration, w latach 1965-1970 pracował w ministerstwie spraw zagranicznych. W 1971 r. wstąpił do partii socjalistycznej i został jej przywódcą w 1981 r., gdy François Mitterrand został prezydentem Francji i wyznaczył nowego lidera partii. W latach 1988-1992 był ministrem edukacji. W latach 1970-1988 wykładał także ekonomię w koledżu.

Członek francuskiego Zgromadzenia Narodowego, w latach 1978-1986 jako deputowany z Paryża, potem departamentu Haute-Garonne (1986-1988). W 1995 r. startował w wyborach prezydenckich, minimalnie przegrywając z Jacquesem Chirakiem. Gdy Chirac rozpisał przedwczesne wybory parlamentarne w 1997 r., wygrał je w koalicji z Zielonymi, komunistami i innymi ugrupowaniami lewej strony sceny politycznej, zostając premierem kraju.

Pomimo opinii twardego socjalisty i przedwyborczych obietnic złagodzenia konserwatywnych reform gospodarczych przystąpił do częściowej prywatyzacji własności państwowej, obniżył stawkę VAT oraz podatki od dochodu i zysku. Jego rząd wprowadził jednak 35-godzinny tydzień pracy i zapewnił dodatkowe ubezpieczenie zdrowotne dla najbiedniejszych. Na scenie europejskiej wspierał wprowadzenie euro i sprzeciwiał się centralizacji władzy w Unii Europejskiej.

Jospin od początku promował udział kobiet w polityce i przeforsował zapis o partnerstwie cywilnym dwóch osób, niezależnie od płci (był jednak przeciwny małżeństwom homoseksualnym). W trakcie jego kadencji bezrobocie we Francji spadło o 900 tys. osób, głównie dzięki korzystnej koniunkturze gospodarczej.

Skrajna lewica krytykowała Jospina za liberalne reformy ekonomiczne, chociaż były odległe od oczekiwań ugrupowań prawicowych i środowisk biznesowych.

Ponownie startował w kampanii prezydenckiej w 2002 r., zajmując trzecie miejsce za Chirakiem i reprezentantem skrajnej prawicy, liderem Frontu Narodowego Jean-Marie Le Penem i nie przechodząc tym samym do drugiej tury wyborów. W kwietniu 2002 r. zrezygnował z czynnego uprawiania polityki.

[edytuj] Linki zewnętrzne

Oficjalna witryna internetowa