Bretania

Z Wikipedii

Bretagne


Herb regionu	Flaga regionu

Stolica

Rennes

Ludność (2003)
• ogółem
• gęstość

2 972 700
107 os./km²

27 208 km²

201

1 268

Prezydent regionu

Jean-Yves Le Drian

Departamenty

Côtes-d'Armor (22)
Ille-et-Vilaine (35)
Morbihan (56)
Finistère (29)

Położenie na mapie Francji

Strona internetowa regionu

Bretania (fr. Bretagne, bret. Breizh) - kraina historyczna i region w północno-zachodniej Francji, położony na Półwyspie Bretońskim, nad Oceanem Atlantyckim. Od wschodu graniczy z dwoma regionami: Dolną Normandią i Pays de la Loire. Dzieli się na 4 departamenty: Côtes-d'Armor, Finistère, Ille-et-Vilaine i Morbihan.

Najważniejszymi miastami Bretanii, poza głównym ośrodkiem administracyjnym regionu Rennes (212,6 tys. mieszk.), są: Nantes (w regionie Pays de la Loire), Brest (główna baza francuskiej marynarki wojennej), Quimper, Lorient, Vannes, Saint-Malo, Saint-Brieuc, Paramé, Dinan.

Bretania jest regionem wyróżniającym się odrębnością kulturową oraz dużym znaczeniem rolnictwa i dziedzin związanych z morzem w gospodarce.

[edytuj] Historia

Rzymska Armoryka, w V-VI wieku zasiedlona przez celtyckie plemię Bretonów, wypierane z brytyjskiej Kornwalii przez germańskich Anglów i Sasów. Następnie pod zwierzchnictwem Franków. Wobec ciągłych buntów w Bretanii Karol Wielki utworzył na jej granicy Marchię Bretońską. We wczesnośredniowiecznej Francji hrabstwo Bretanii stanowiło jedno z wielkich lenn Korony francuskiej, będąc często przedmiotem rywalizacji między Francją i Anglią. Od 1213 w posiadaniu bocznej linii Kapetyngów. W 1297 podniesione do rangi księstwa.

Ród książęcy wymarł w 1488 na Franciszku II. Jego córka Anna Bretońska poślubiła w 1491 króla Francji - Karola VIII, a po jego śmierci w 1499 Ludwika XII. W 1514 córka Anny - Klaudia de Valois, wyszła za Franciszka I - późniejszego króla Francji, który w 1532 formalnie włączył lenna bretońskie do Korony francuskiej.

Niektóre odrębności (własne stany prowincjonalne) Bretania zachowała do okresu rewolucji francuskiej 1789-1799 i ówczesnej reformy administracyjnej (1790). W czasach rewolucji wraz z Wandeą i Normandią stanowiła teren powstań rojalistycznych – zwanych szuanerią, krwawo tłumionych przez wojska Republiki.