Autonomia Palestyńska

Z Wikipedii

السلطة الوطنية الفلسطينية
As-Sulta al-Watanijja al-Filastinijja
Palestyńskie Władze Narodowe


Flaga Palestyny	Herb Palestyny

Hymn: Biladi
(Mój kraj)

Konstytucja

Palestyńska Karta Narodowa

szef prezydencji palestyńskiej Mahmud Abbas

Szef rządu

Premier Salam Fajjad

Rada Legislacyjna

przewodniczący Rady Abdel Aziz Duwaik

Liczba ludności (2005)
• całkowita
• gęstość zaludnienia
• narodowości

ok. 4 mln
ok. 4 mln osób/km²
Żydzi, Arabowie (gł. izraelscy i palestyńscy)

Jednostka monetarna

nowy szekel (ILS (NIS))

Utworzenie

na mocy Porozumienia z Oslo zawartego między Izraelem i OWP, które doprowadziło do utworzenia Autonomi Palestyńskiej
13 września 1993

Religia dominująca

Islam

Strefa czasowa

UTC +2 – zima
UTC +3 – lato

+970

Autonomia Palestyńska (arab.: السلطة الوطنية الفلسطينية - As-Sulta al-Watanijja al-Filastinijja; hebrajski: הרשות הפלסטינית - Haraszut HaFalastinit) jest tymczasową strukturą administracyjną zarządzającą obszarem Strefy Gazy i częścią Zachodniego Brzegu, znanych łącznie pod nazwą Palestyny.

Powszechnie stosowana w Polsce nazwa Autonomia Palestyńska nie odpowiada dokładnie nazwie oficjalnej, której tłumaczenie to Palestyńskie Władze Narodowe. Dodatkowo, termin Autonomia Palestyńska jest powszechnie w Polsce utożsamiany z państwem palestyńskim jako terytorium składającym się ze Strefy Gazy i części Zachodniego Brzegu. Jest to błąd - Państwo Palestyna i Autonomia Palestyńska to dwie różne rzeczy. Państwo Palestyna zostało proklamowane w listopadzie 1988 w Algierze przez Palestyńską Radę Narodową. Nie posiada jednak suwerenności nad żadnym obszarem i nie jest państwem w myśl prawa międzynarodowego. Istniejące organy Autonomii Palestyńskiej nie są organami państwa palestyńskiego, choć zasady procesu pokojowego przewidują, że tak docelowo ma się stać.

Spis treści

1 Historia i system polityczno-prawny
2 Obszary zarządu terytoriów palestyńskich
3 Zobacz także
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia i system polityczno-prawny

Autonomia Palestyńska została ustanowiona w 1994 roku w wyniku porozumień z Oslo, na okres 5 lat - do czasu ostatecznego porozumienia pokojowego. Porozumienie nie zostało jednak zawarte, a tymczasowe władze rządzą do tej pory. W gestii władz palestyńskich znajdują się obszary A i B Palestyny (zob. niżej).

W latach 1994-2004 prezydentem Autonomii był Jaser Arafat. W styczniu 1996r. przeprowadzono wybory do Palestyńskiej Rady Legislacyjnej(parlamentu), które wygrała partia Fatah. Przewodniczącym parlamentu został Ahmed Korei. W 2003r. utworzono urząd premiera Autonomii Palestyńskiej. Od kwietnia do października obowiązki premiera sprawował Mahmud Abbas, jednak zrezygnował po konflikcie z Arafatem. Następcą Abbasa został Korei. Nowym szefem parlamentu został Rauhi Fattouh.Po śmierci Arafata w listopadzie 2004r. nowym prezydentem tymczasowo został Rauhi Fattuh, a następnie w styczniu zaprzysiężono na stanowisku prezydenta Autonomii- Abbasa. W wyniku zmian w ordynacji wyborczej w styczniu 2006r. przeprowadzono wybory parlamentarne w Strefie Gazy, Zachodnim Brzegu Jordanu i Jerozolimie Wschodniej. Wybory okazały się klęską Fatah. Nowym premierem został Ismail Hanija z Hamasu, a jego partyjny kolega-Abdel Aziz Duwaik szefem parlamentu. Jednak rząd Hamasu miał duże problemy związku z odcięciem pomocy z USA i UE. Rządy Hamas upłynęły pod znakiem konfliktu z Abbasem, często starć zbrojnych. W czerwcu 2007r. nastąpiła eskalacja konfliktu, prezydent Abbas rozwiązał parlament i rząd, wprowadził stan wyjątkowy i zapowiedział przeprowadzenie przyspieszonych wyborów. Jednak w wyniku walk Hanije i Hamas nadal rządzą w Gazie, zaś na Zachodnim Brzegu sytuację kontroluje nowy rząd Salama Fajjada oraz fatahowskie służby bezpieczeństwa i wojsko. Stosowana jest kara śmierci. Władzę ustawodawczą sprawuje Rada Legislacyjna. Władzę ustawodawczą prezydent z radą ministrów kierowaną przez premiera. Prezydent jak i Rada Legislacyjna są wybierane w wyborach bezpośrednich.

[edytuj] Obszary zarządu terytoriów palestyńskich

Na skutek nacisków społeczności międzynarodowej, w szczególności krajów arabskich, terytoria te podzielono na obszary o różnym statusie:

status A - tereny pod kontrolą palestyńską: Strefa Gazy, kilka większych miast na Zachodnim Brzegu
status B - tereny pod kontrolą mieszaną: Palestyńczycy sprawują tam władzę, ale kontrolę wojskową sprawuje armia izraelska,
status C - tereny pod kontrolą izraelską: obejmują kolonie żydowskie, drogi dojazdowe do nich oraz punkty strategiczne (np. wzgórza, źródła wody).

[edytuj] Zobacz także

[edytuj] Linki zewnętrzne

Oficjalna strona Autonomii
Święta ziemia płaczu Artykuł o konflikcie palestyńsko-izraelskim
Antyizraelski serwis wiadomości z Palestyny

p • d • e

Państwa Azji

Afganistan • Armenia • Arabia Saudyjska • Azerbejdżan • Bahrajn • Bangladesz • Bhutan • Birma • Brunei • Chiny • Cypr • Filipiny • Gruzja • Indie • Indonezja • Irak • Iran • Izrael • Japonia • Jemen • Jordania • Kambodża • Katar • Kazachstan • Kirgistan • Korea Południowa • Korea Północna • Kuwejt • Laos • Liban • Malediwy • Malezja • Mongolia • Nepal • Oman • Pakistan • Rosja • Singapur • Sri Lanka • Syria • Tadżykistan • Tajlandia • Timor Wschodni • Turcja • Turkmenistan • Uzbekistan • Wietnam • Zjednoczone Emiraty Arabskie

Terytoria zależne
Akrotiri • Dhekelia

Państwa nieuznawane na arenie międzynarodowej
Abchazja • Cypr Północny • Górski Karabach • Osetia Południowa • Palestyna (Autonomia Palestyńska) • Tajwan

Terytoria autonomiczne (stanowią integralną część państw):
Aceh • Adygeja • Adżaria • Ałtaj • Buriacja • Chakasja • Chanty-Mansyjski Okręg Autonomiczny • Czeczenia • Czukocki Okręg Autonomiczny • Dagestan • Górski Badachszan • Guangxi • Hongkong • Inguszetia • Jakucja • Jamalsko-Nieniecki Okręg Autonomiczny • Kabardo-Bałkaria • Karaczajo-Czerkiesja • Karakałpacja • Kurdystan • Makau • Mongolia Wewnętrzna • Muzułmańskie Mindanao • Nachiczewańska Republika Autonomiczna • Ningxia • Osetia Północna • Sinkiang • Tuwa • Tybet • Żydowski Obwód Autonomiczny

p • d • e

Liga Państw Arabskich

Algieria • Arabia Saudyjska • Autonomia Palestyńska • Bahrajn • Dżibuti • Egipt • Irak • Jemen • Jordania • Katar • Komory • Kuwejt • Liban • Maroko • Mauretania • Oman • Somalia • Sudan • Syria • Tunezja • Zjednoczone Emiraty Arabskie

p • d • e

Kwartet Bliskowschodni

Strony negocjojujące	Izrael • Autonomia Palestyńska
Kwartet dyplomatyczny	Unia Europejska (Solana) • Rosja (Ławrow) • ONZ (Ban) • Stany Zjednoczone (Rice)
Specjalny wysłannik	Tony Blair