Donald Tusk

Z Wikipedii

Prezes Rady Ministrów
Donald Franciszek Tusk
ur. 22 kwietnia 1957 w Gdańsku
Partia polityczna	Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej
Wykształcenie	wyższe
Poprzednik	Jarosław Kaczyński
Okres urzędowania	od 16 listopada 2007
Wiceprezes(i) Rady Ministrów	Waldemar Pawlak, Grzegorz Schetyna
Szef Kancelarii Premiera	Tomasz Arabski
Zobacz rząd tego premiera

Przewodniczący Platformy Obywatelskiej
Okres urzędowania	od 1 czerwca 2003
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Maciej Płażyński
Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Okres urzędowania	od 5 listopada 2005 do 5 grudnia 2006
Poprzednik	Jan Rokita
Następca	Bogdan Zdrojewski
poseł VI kadencji Sejmu
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Okres urzędowania	od 5 listopada 2007
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Kolekcja cytatów w Wikicytatach

Donald Franciszek Tusk (ur. 22 kwietnia 1957 w Gdańsku) – polski polityk, Prezes Rady Ministrów od 16 listopada 2007, obecny przewodniczący Platformy Obywatelskiej.

Przewodniczący klubu parlamentarnego PO od 5 listopada 2005 do 5 grudnia 2006, wicemarszałek Senatu IV kadencji w latach 1997-2001, wicemarszałek Sejmu IV kadencji w latach 2001-2005, senator IV kadencji, poseł na Sejm I, IV, V, VI kadencji, kandydat na Prezydenta RP w 2005. Z wykształcenia historyk.

Spis treści 1 Wykształcenie 2 Działalność opozycyjna w PRL 3 Działalność polityczna w III RP 3.1 Kongres Liberalno-Demokratyczny 3.2 Unia Wolności 3.3 Platforma Obywatelska 3.4 Wybory parlamentarne i prezydenckie 2005 3.5 Wybory parlamentarne 2007 4 Prezes Rady Ministrów 4.1 Fotogaleria 5 Rodzina 6 Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia 7 Twórczość 8 Zobacz też 9 Linki zewnętrzne 10 Przypisy

Wykształcenie

W 1976 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku. W 1980 ukończył studia historyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Jego praca magisterska dotyczyła kształtowania się legendy Józefa Piłsudskiego w przedwojennych czasopismach.

Działalność opozycyjna w PRL

Wcześnie zaangażował się w działalność opozycyjną wobec komunistycznej władzy. Jako student historii Uniwersytetu Gdańskiego uczestniczył w tworzeniu Studenckiego Komitetu Solidarności, co było reakcją na zamordowanie w Krakowie przez Służbę Bezpieczeństwa Stanisława Pyjasa. Szybko nawiązał także współpracę z Bogdanem Borusewiczem i Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża, organizując grupy samokształceniowe i kolportaż wychodzącej poza cenzurą prasy i literatury.

Był współtwórcą Niezależnego Zrzeszenia Studentów w Gdańsku. W trakcie strajku sierpniowego organizował grupy studenckie, by 30 sierpnia 1980 rozpocząć działania na rzecz nowej organizacji studenckiej. Stał się inicjatorem i jednym z pierwszych liderów Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich (późniejszy NZS). Kilka miesięcy później został przewodniczącym "Solidarności" w Wydawnictwie Morskim i dziennikarzem wydawanego przez związek tygodnika "Samorządność". Był jednym z najbliższych współpracowników jej naczelnego redaktora Lecha Bądkowskiego – pisarza, przywódcy ruchu kaszubskiego, pierwszego rzecznika "Solidarności". Pisał do kaszubskiego miesięcznika "Pomerania". Za działalność opozycyjną został wyrzucony z państwowej firmy. Przez 7 lat utrzymywał się z pracy fizycznej w założonej przez Macieja Płażyńskiego spółdzielni "Świetlik".

Działalność polityczna w III RP

Kongres Liberalno-Demokratyczny

Należał do założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W 1991 został przewodniczącym KLD, który w wyborach parlamentarnych zdobył 37 mandatów w Sejmie, a Tusk został jednym z posłów I kadencji. Kierowana przez niego partia znalazła się w opozycji wobec rządu Jana Olszewskiego. Po przegłosowaniu wotum nieufności wobec tego gabinetu w 1992, Tusk był jednym z inicjatorów zawiązania koalicji parlamentarnej siedmiu ugrupowań politycznych, która powołała rząd Hanny Suchockiej.

Kiedy po upadku rządu Hanny Suchockiej odbyły się w 1993 przedterminowe wybory, jego partia nie przekroczyła 5% progu i nie dostała się do Sejmu.

Unia Wolności

W kwietniu 1994 Tusk został jednym z wiceprzewodniczących Unii Wolności, powstałej po połączeniu się KLD z Unią Demokratyczną. W wyborach parlamentarnych w 1997 otrzymał mandat senatora z ramienia UW i znalazł się w koalicji popierającej rząd Jerzego Buzka. Został wicemarszałkiem Senatu IV kadencji. Na początku 2001 po przegraniu rywalizacji o stanowisko przewodniczącego UW z Bronisławem Geremkiem w grudniu 2000 odszedł z partii.

Platforma Obywatelska

24 stycznia 2001 wspólnie z Andrzejem Olechowskim i Maciejem Płażyńskim założył Platformę Obywatelską, działającą początkowo jako komitet wyborczy. W wyborach w 2001 PO uzyskała w sejmie 65 mandatów, stając się największym klubem opozycyjnym. Tusk objął urząd wicemarszałka Sejmu IV kadencji. Maciej Płażyński, który został pierwszym przewodniczącym partii, odszedł z niej w 2003. 1 czerwca 2003 funkcję przewodniczącego PO objął Tusk, sprawując ją chwili obecnej^[1].

Wybory parlamentarne i prezydenckie 2005

2 maja 2005 zadeklarował ubieganie się o urząd Prezydenta RP w wyborach w 2005 z ramienia Platformy Obywatelskiej. Poparcia udzieliło mu Stowarzyszenie "Młodzi Demokraci". Jego sztab wyborczy został zarejestrowany 23 czerwca 2005 W pierwszej turze wyborów, 9 października, Tuska poparło 5 429 666 wyborców (36,33%) i zgodnie z przedwyborczymi sondażami dało mu to nieznaczne zwycięstwo nad Lechem Kaczyńskim. Kwestia biografii Józefa Tuska, dziadka Donalda Tuska, stała się przyczyną kontrowersji podczas kampanii wyborczej. Należący do PiS poseł Jacek Kurski w wypowiedzi dla tygodnika "Angora" stwierdził, że poważne źródła na Pomorzu mówią, że dziadek Tuska zgłosił się na ochotnika do Wehrmachtu^[2] Donald Tusk natychmiast temu zaprzeczył, twierdząc, że jego dziadek nigdy nie służył w Wehrmachcie. Lech Kaczyński przeprosił Tuska za tę wypowiedź Kurskiego^[3], który został usunięty z funkcji szefa kampanii medialnej oraz wykluczony z PiS. Później okazało się, że Józef Tusk rzeczywiście został wcielony do armii niemieckiej, ale nie wstąpił do niej jako ochotnik, lecz został powołany do pełnienia służby wojskowej jako obywatel Niemiec (którym stał się automatycznie z chwilą aneksji Wolnego Miasta Gdańska do III Rzeszy)^[4]. 14 listopada poseł Jacek Kurski ponownie został przywrócony jako członek PiS^[5].

W drugiej turze, 23 października 2005, Donald Tusk otrzymał 7 022 319 głosów, czyli 45,96% ważnych głosów przy frekwencji 50,99%, przegrywając wybory z Lechem Kaczyńskim (wbrew wielu przedwyborczym sondażom, dającym mu niekiedy nawet kilkunastoprocentową przewagę). Również w wyborach parlamentarnych wbrew większości sondaży Platforma Obywatelska przegrała 3 procentami z PiS i przeszła do opozycji do rządu Kazimierza Marcinkiewicza.

Po porażce wyborczej Donald Tusk pozostał liderem swojej partii (potwierdził to partyjny zjazd w maju 2006). Został posłem V kadencji i przewodniczącym klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej, pełniąc tę funkcję do 5 grudnia 2006, kiedy na tym stanowisku zastąpił go Bogdan Zdrojewski. 9 listopada 2005 został członkiem Komisji Łączności z Polakami za Granicą.

Wybory parlamentarne 2007

W wyborach parlamentarnych w 2007 przewodził Platformie ubiegał się o mandat poselski w okręgu warszawskim uzyskując ponad 534 tysiące głosów (46,62% wszystkich głosów oddanych w okręgu), co stanowi najlepszy indywidualny wynik w historii wyborów do Sejmu w III RP. Jego główni rywale Jarosław Kaczyński (PiS) i Marek Borowski (LiD) otrzymali odpowiednio 273 684 i 75 493 głosów.

W trakcie kampanii wyborczej Donald Tusk uczestniczył w debatach telewizyjnych z Jarosławem Kaczyńskim i Aleksandrem Kwaśniewskim. Sztab wyborczy PO zwrócił się także do Radia Maryja, proponując debatę z udziałem Donalda Tuska na antenie rozgłośni^[6], jednak nie uzyskały jasnej odpowiedzi od Radia Maryja i Telewizji Trwam. Przeciwnicy polityczni, głównie z PiS tłumaczyli brak odpowiedzi tym, iż Donald Tusk powinien w najpierw przeprosić słuchaczy Radia Maryja za niepoprawne wypowiedzi m.in. na temat "moherowej koalicji".

23 października 2007 Zarząd Krajowy PO zdecydował, że Donald Tusk będzie kandydatem partii na Prezesa Rady Ministrów.

Prezes Rady Ministrów

9 listopada 2007 odebrał od prezydenta Lecha Kaczyńskiego akt desygnacji na premiera. 16 listopada 2007 wraz z proponowanym składem Rady Ministrów został powołany i zaprzysiężony na Prezesa Rady Ministrów. 24 listopada 2007 jego rząd uzyskał wotum zaufania od Sejmu.

2 maja 2008 wystąpił ze swoim pierwszym orędziem telewizyjnym. 14 maja 2008 został odznaczony przez prezydenta Peru Alana Garcię Pereza Krzyżem Wielkim Orderu Słońca Peru.

Fotogaleria

Desygnowanie, powołanie i zaprzysiężenie Tuska na Premiera RP - pierwsze przemówienie nowego Premiera	Desygnowanie, powołanie i zaprzysiężenie Tuska na Premiera RP - Donald Tusk	Donald Tusk z wicepremierem Pawlakiem i prezydentem Kaczyńskim	Desygnowanie Donalda Tuska na Prezesa Rady Ministrów
Premier Tusk podczas ceremonii podpisania Traktatu Reformującego UE, Lizbona 2007	Donald Tusk z prezydentem Lechem Kaczyńskim podczas posiedzenia Rady Gabinetowej, styczeń 2008	Tusk podczas spotkanie w Pałacu Prezydenckim, styczeń 2008	Spotkanie z prezydentem George W. Bushem, 10 marca 2008
Donald Tusk podczas spotkania z prezydentem Brazylii Lulą da Silvą

Rodzina

Donald Tusk jest żonaty z Małgorzatą, ma dwójkę dzieci: Michała (ur. 1982), dziennikarza "Gazety Wyborczej", oraz Katarzynę (ur. 1987), uczestniczkę programu TVN Taniec z gwiazdami. Mieszka w Sopocie. Interesuje się przede wszystkim piłką nożną.

Imię Donald nadał mu jego ojciec, również Donald (1930-1972)^[7] z zawodu stolarz. Ojciec zmarł w wieku 42 lat, gdy Tusk kończył szkołę podstawową.

Młodszym bratem ojca, a stryjem Donalda był znany gdański artysta rzeźbiarz Bronisław Tusk ps. "Buni" (1935-2000).

Dziadek Józef Tusk (1907-1987) był polskim urzędnikiem kolejowym, więźniem hitlerowskiego obozu Stutthof, żołnierzem Armii Polskiej na Zachodzie, był także przymusowo wcielony do Wehrmachtu. Po wojnie pracował jako lutnik^[8].

Drugi dziadek Franciszek Dawidowski jako robotnik przymusowy pracował przy Wilczym Szańcu, gdzie podczas wypadku stracił oko^[9].

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

• Nagroda Kisiela (2002)
• Tytuł Człowieka Roku 2005 od Federacji Regionalnych Związków Gmin i Powiatów RP (wspólnie z Jarosławem Kaczyńskim)
• Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru (2008)
• Honorowy obywatel Łęczycy
• Wiktor 2007 w kategorii Najpopularniejszy polityk

Twórczość

• Był sobie Gdańsk (Gdańsk, 1997)
• Idee gdańskiego liberalizmu (Gdańsk, 1998)
• Solidarność i duma (Gdańsk, 2005)

Zobacz też

• Posłowie I kadencji 1991-1993
• Senatorowie IV kadencji 1997-2001
• Posłowie IV kadencji 2001-2005
• Posłowie V kadencji 2005-2007
• Posłowie VI kadencji od 2007
• Rząd Donalda Tuska
• Platforma Obywatelska

Linki zewnętrzne

• Strona sejmowa posła VI kadencji

Przypisy