Jan Kucharzewski
Z Wikipedii
| Jan Kucharzewski | |
 |
|
| Data urodzenia | 1876 |
| Data śmierci | 1952 |
| premier Królestwa Polskiego | |
| Okres urzędowania | od 26 listopada 1917 do 27 lutego 1918 |
| Przynależność polityczna | bezpartyjny |
| Następca | Jan Kanty Steczkowski |
Jan Kucharzewski (ur. 27 maja 1876 w Wysokiem Mazowieckiem, zm. 4 lipca 1952 w Nowym Jorku) - polski historyk, prawnik, polityk, premier (1917-1918).
W 1898 ukończył Wydział Prawny Uniwersytetu Warszawskiego. Był członkiem Zetu i Bratniej Pomocy. Pierwsze lata I wojny światowej spędził w Szwajcarii, gdzie prowadził działalność publicystyczną na rzecz sprawy polskiej. W czerwcu 1917 wrócił do Warszawy. Rozpoczął pracę w administracji podległej Radzie Regencyjnej. Od 26 listopada 1917 do 27 lutego 1918 pełnił urząd Prezesa Ministrów. W okresie międzywojennnym zajmował się działalnością naukową i publicystyczną. W czasie II wojny światowej przebywał w USA, gdzie wielokrotnie zabierał głos na rzecz Polski, zwłaszcza z pozycji antysowieckich i antykomunistycznych.
Jako historyk zajmował się głównie dziejami Rosji i Polski w XIX i XX w. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1921 członek rzeczywisty, 1929 członek zwyczajny) i Polskiej Akademii Umiejętności (1926 członek-korespondent, 1936 członek czynny). Niektóre publikacje:
- Socyalizm prawniczy (1906)
- Sprawa polska w parlamencie frankfurckim 1848 roku (1908)
- Maurycy Mochnacki (1910)
- Epoka Paskiewiczowska. Losy oświaty (1914)
- Od białego caratu do czerwonego , (tom 1-7, 1923-1935)
- The Origin of Modern Russia (1948)
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednik - |
 |
Premier Rządu Królestwa Regencyjnego 1917-1918 |
|
Następca Antoni Ponikowski |
