Maciej Nowicki (polityk i ekolog)
Z Wikipedii
| Maciej Nowicki | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 września 1941 Warszawa |
| Minister środowiska | |
| Okres urzędowania | od 16 listopada 2007 |
| Przynależność polityczna | bezpartyjny (z rekomendacji PO) |
| Poprzednik | Jan Szyszko |
| Minister ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa | |
| Przynależność polityczna | Kongres Liberalno-Demokratyczny |
| Okres urzędowania | od 12 stycznia 1991 do 5 grudnia 1991 |
| Poprzednik | Bronisław Kamiński |
| Następca | Stefan Kozłowski |
Maciej Władysław Nowicki (ur. 28 września 1941 w Warszawie) – polski ekolog, naukowiec, działacz społeczny, minister środowiska w rządach Jana Krzysztofa Bieleckiego i Donalda Tuska.
Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, następnie w 1964 studia na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej. W latach 1964-1970 był pracownikiem naukowym Polskiej Akademii Nauk, później do 1986 Politechniki Warszawskiej. Doktorat obronił w 1972 na Politechnice Warszawskiej, habilitował się na tej uczelni w 1976 z zakresu ochrony atmosfery. Tytuł profesora uzyskał w 1992.
W latach 1989-1991 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. W 1991 pełnił urząd ministra tego resortu w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego.
W 1992 założył Fundację EkoFundusz, zajmującą się ekokonwersją polskiego długu. Do października 2007 nieprzerwanie był prezesem zarządu tej organizacji. Pierwsze próby jego odwołania podjęte w marcu 2006 przez Wojciecha Jasińskiego (ministra skarbu państwa z PiS), spotkały się z negatywną reakcją wielu środowisk politycznych i ekologicznych[1].
W latach 1994-1995 był wiceprzewodniczącym Komisji ONZ ds. Zrównoważonego Rozwoju (UN Commission on Sustainable Development) w Nowym Yorku. Od 1996 do 1997 pełnił funkcję doradcy Sekretarza Generalnego OECD w Paryżu. Reprezentował Polskę w Komisji Europejskiej (w Komitecie Ekonomiczno-Społecznym, w Komisji ds. Przemian w Przemyśle). Uzyskał członkostwo w Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk z siedzibą w Salzburgu, radzie patronackiej Instytutu Jagiellońskiego, Komitecie Naukowym PAN "Człowiek i Środowisko", Państwowej Radzie Ochrony Środowiska oraz Komitecie Narodowym do Spraw Współpracy z Międzynarodowym Programem Zmiany Globalne Geosfery i Biosfery (IGBP Global Change).
W 1996 został laureatem największej w Europie nagrody "Der Deutsche Umweltpreis" (tzw. "ekologiczny nobel") w ochronie środowiska za całokształt dokonań jako naukowiec, polityk i działacz ekologiczny. Pieniądze z tej nagrody (350 tys. DM) przeznaczył na założenie fundacji mającej na celu wspieranie rozwoju najlepszych absolwentów polskich uczelni w ochronie środowiska. W latach 1997-2007 wielomiesięczne stypendia zagraniczne we współpracy z niemiecką fundacją Deutsche Bundesstiftung Umwelt (DBU) otrzymało ponad 160 osób.
W 2007 po wygranych przez Platformę Obywatelską wyborach parlamentarnych został ogłoszony kandydatem tej partii na stanowisko Ministra Środowiska w nowym rządzie[2].
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą Republiki Federalnej Niemiec. Autor ponad 170 publikacji oraz 6 książek z zakresu ochrony środowiska i ekorozwoju. Uczestnik kilkuset konferencji krajowych i ponad stu konferencji zagranicznych, na których wygłaszał referaty.
Jest bezpartyjny. Żonaty, ma dwie córki.
[edytuj] Wybrane publikacje[3]
- Stanisław Chróściel, Maciej Nowicki, Problemy obliczeniowe w ochronie atmosfery, Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1977
- Jan Juda, Maciej Nowicki, Urządzenia odpylające, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1986
- Maciej Nowicki, Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa 1993. Strategia ekorozwoju Polski, Agencja Reklamowo-Wydawnicza A. Grzegorczyk, Warszawa 1993
- Maciej Nowicki, Lutz Ribbe, Problemy ekorozwoju Polski, Agencja Reklamowo-Wydawnicza A. Grzegorczyk, Warszawa 2001
[edytuj] Przypisy
- ↑ Skok PiS na EkoFundusz, portal gazeta.pl
- ↑ Tusk o składzie rządu: Zostały jeszcze trzy nazwiska, portal gazeta.pl
- ↑ Biblioteka Narodowa, katalog
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Środowiska
- Nota biograficzna na stronie "Gazety Wyborczej"
| W dniu zaprzysiężenia |
Jan Krzysztof Bielecki • Leszek Balcerowicz • Stefan Amsterdamski p.o. • Michał Boni • Wiesław Chrzanowki • Jerzy Eysymontt • Adam Glapiński • Robert Głębocki • Piotr Kołodziejczyk • Dariusz Ledworowski • Janusz Lewandowski • Henryk Majewski • Maciej Nowicki • Marek Rostworowski • Władysław Sidorowicz • Czesław Skowronek p.o. • Krzysztof Skubiszewski • Jerzy Slezak • Adam Tański • Ewaryst Waligórski • Andrzej Zawiślak • Krzysztof Żabiński |
 |
| Późniejsi członkowie rządu |
Henryka Bochniarz • Witold Karczewski • Andrzej Marcinkowski p.o. |
| W dniu zaprzysiężenia |
Donald Tusk (PO) • Elżbieta Bieńkowska (bezp.) • Zbigniew Ćwiąkalski (bezp.) • Zbigniew Derdziuk (bezp.) • Mirosław Drzewiecki (PO) • Jolanta Fedak (PSL) • Cezary Grabarczyk (PO) • Aleksander Grad (PO) • Katarzyna Hall (bezp.) • Bogdan Klich (PO) • Ewa Kopacz (PO) • Barbara Kudrycka (PO) • Maciej Nowicki (bezp.) • Waldemar Pawlak (PSL) • Jacek Rostowski (bezp.) • Marek Sawicki (PSL) • Grzegorz Schetyna (PO) • Radosław Sikorski (PO) • Bogdan Zdrojewski (PO) |
 |
Józef Kozioł | Bronisław Kamiński | Maciej Nowicki | Stefan Kozłowski | Zygmunt Hortmanowicz | Bernard Błaszczyk (p.o.) | Stanisław Żelichowski | Jan Szyszko | Antoni Tokarczuk | Stanisław Żelichowski | Czesław Śleziak | Jerzy Swatoń | Marek Belka (p.o.) | Tomasz Podgajniak | Jan Szyszko | Jarosław Kaczyński (p.o.) | Jan Szyszko | Maciej Nowicki
