BRDM-1
Z Wikipedii
| BRDM Бронированная разведывательно-дозорная машина |
|
 |
|
| BRDM-1 w Muzeum Wojska Polskiego | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  ZSRR |
| Typ pojazdu | opancerzony samochód rozpoznawczy |
| Trakcja | kołowa |
| Załoga | 5 |
| Historia | |
| Prototypy | luty 1956 |
| Produkcja | 1957 – 1966 |
| Wyprodukowano | ok. 10 000 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 1 silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy GAZ-40P o mocy 90 KM (66,2 kW) przy 3400 obr./min. |
| Transmisja | mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa | 150 l |
| Pancerz | grubość: 10 mm |
| Długość | 5,60 m |
| Szerokość | 2,25 m |
| Wysokość | 1,90 m 2,29 m (maksymalna z karabinem maszynowym) |
| Prześwit | 0,31 m |
| Masa | 5 100 kg (własna) 5 630 kg (bojowa) |
| Moc jedn. | 16 KM/t (11,8 kW/t) |
| Osiągi | |
| Prędkość | 90 km/h (po drodze) 8 – 9 km/h (pływania) |
| Zasięg | 500 km (po drodze) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Rowy (szer.) | 1,20 m |
| Ściany (wys.) | 0,40 m |
| Kąt podjazdu | 30º |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 karabin maszynowy SGMB kal. 7,62 mm w późniejszych seriach także karabin maszynowy DszK kal. 12,7 mm lub karabin maszynowy KWPT kal. 14,5 mm wyrzutnia kierowanych rakiet przeciwpancernych
|
|
| Wyposażenie dodatkowe | |
| urządzenia do wykrywania skażeń, noktowizyjne | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR, Albania, Algieria, Angola, Benin, Bułgaria, Czad, Kongo, Dżibuti, Egipt, Gwinea, Gwinea Równikowa, Etiopia, Irak, Izrael, Jemen, Jugosławia, Kuba, Libia, Madagaskar, Malawi, Mali, Mauretania, Maroko, Mongolia, Mozambik, Nikaragua, Peru, Polska, Republika Środkowoafrykańska, Rumunia, Seszele, Somalia, Sudan, Syria, Tanzania, Uganda, Węgry, Wietnam, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca, Republika Zielonego Przylądka, Zambia, Zimbabwe | |
BRDM (ros. БРДМ - Бронированная разведывательно-дозорная машина) — radziecki opancerzony samochód rozpoznawczy z okresu po II wojnie światowej
[edytuj] Historia
Po wprowadzeniu na początku lat pięćdziesiątych do uzbrojenia armii radzieckiej transporterów opancerzonych BTR-40 w toku ich użycia stwierdzono, że pomimo ich dobrych walorów taktyczno-technicznych jednak nie spełniają warunków ówczesnego pola walki, a zwłaszcza miały trudności z pokonywaniem przeszkód wodnych. W związku z tym pod koniec 1954 roku w biurze doświadczalnym W. A. Diedkowa rozpoczęto opracowywania nowego samochodu opancerzonego a jego głównym konstruktorem został W. K. Rubcow.
Początkowo miała to być wersja pływająca transportera BTR-40 i otrzymała oznaczenie BTR-40P. Do jego konstrukcji użyto wiele elementów zastosowanych w transporterze BTR-40, lecz z uwagi na szereg zmian jakie w nim wprowadzono otrzymał on nową nazwę BRDM (skrót od pełnej nazwy "Bronirirowannaja Rozwiedywatielno-Dozornaja Maszina"). Miał on zdolność pływania, wprowadzono dodatkowe koła nośne umożliwiające pokonywanie rowów i okopów, zastosowano w nim również centralny układ pompowania kół – co stało się później standardem w przypadku samochodów wojskowych.
Pierwsze prototyp nowego samochodu zbudowano w lutym 1956 roku, a już w roku następnym przystąpiono do ich produkcji seryjnej. Przy czym pierwsze serie nie miały opancerzenia góry przedziału bojowego, co zmieniono w następnych seriach.
Początkowo samochody BRDM uzbrojone były w 1 karabin maszynowy kal. 7,62 mm umieszczony na kadłubie, następnie zmieniono go na wielkokalibrowy karabin maszynowy początkowo DSzK, później KPWT.
Rozpoczęto również produkcję tych pojazdów uzbrojonych w wyrzutnie kierowanych pocisków przeciwpancernych wprowadzane do użycia na początku lat sześćdziesiątych.
Produkcję samochodów BRDM zakończono w 1966 roku po wprowadzeniu do produkcji nowego opancerzonego samochodu rozpoznawczego BRDM-2. Oprócz ZSRR samochód BRDM produkowany był na licencji, na Węgrzech. Zbudowano około 10 tysięcy tych pojazdów.
Budowane wersje opancerzonego samochodu rozpoznawczego BRDM:
- BRDM – wersja podstawowa, przeznaczona do oddziałów rozpoznawczych uzbrojona w karabin maszynowy
- BRDM-W – wóz dowodzenia wyposażony w dodatkową radiostację
- BDRM-RCh – wóz rozpoznania chemicznego wyposażony w urządzenia do wykrywania skażenia terenu (chemicznego, radiologicznego)
- BRDM-2P26 – nosiciel wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych wyposażony w wyrzutnie 2K16 (trzyprowadnicową) – pociski 3M6 Trzmiel
- BRDM-2P32 – nosiciel wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych wyposażony w wyrzutnie 2K8 (czteroprowadnicową) – pociski 3M11 Falanga
- BRDM-2P32 – nosiciel wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych wyposażony w wyrzutnie 2K8 (czteroprowadnicową) – pociski 3M11 Falanga-M
- BRDM-2P122 – nosiciel wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych wyposażony w wyrzutnie 9К14М – pociski 9M14 Malutka
[edytuj] Służba
Pierwsze opancerzone samochody rozpoznawcze BRDM trafiły do jednostek armii radzieckiej w 1957 roku do jednostek rozpoznawczych. Następnie otrzymały je również niektóre armie państw Układu Warszawskiego.
W Polsce początkowo używano ich w jednostkach rozpoznawczych związków pancernych, a w tym także rozpoznania chemicznego.
Duża ich liczba została sprzedana do państw afrykańskich i na Bliski Wschód, gdzie były używane w licznych lokalnych konfliktach.
[edytuj] Linki zewnętrzne
 BRDM-2P26 wyposażony w wyrzutnie z pociskami 3M6 Trzmiel |
 BRDM-1 |
|
Pojazdy rozpoznawcze
|
|
|
Inne pojazdy
|
|
