BMP-2

Z Wikipedii

BMP-2
Eksponat Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w Kijowie
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Trakcja	gąsienicowa
Typ	bojowy wóz piechoty
Załoga	3+7
Dane techniczne
Silnik	5D20
Moc	265-295 kW
Transmisja	mechaniczna
Nacisk jedn.	0,64 kg/cm²
Wymiary
Długość maks.	6860 mm
Szerokość	3090 mm
Wysokość	2077
Opancerzenie
Typ pancerza	stalowy
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	65 km/h
W wodzie	7 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Brody bez przygotowania	pływający
Rowy	2,5
Ściany pionowe	0,7
Stoki o nachyleniu do	60%
Zasięg	600 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Artyleryjskie	1 x armata automatyczna 2A42 kalibru 30 mm
Strzeleckie	1 x czkm PKT kalibru 7,62 mm
Rakietowe	9M111 Fagot, 9M113 Konkurs
Użytkownicy
ZSRR, Rosja, Czechosłowacja, Białoruś, Armenia
Rzuty

BMP-2 - radziecki bojowy wóz piechoty.

[edytuj] Historia

Wprowadzony do uzbrojenia w 1966 roku BMP-1 był konstrukcją rewolucyjną ale szybko się zestarzał. Szczególnie szybko przestarzałe stało się uzbrojenie: gładkolufowa armata 73 mm 2A28 Grom i ppk 9M14 Malutka. Na początku lat 70. XX wieku rozpoczęto prace nad następcą BMP-1. Za najważniejsze uznano modernizację uzbrojenia.

Początkowo planowano zastąpienie armaty 2A28 działem tego samego kalibru, ale o znacznie dłuższej lufie. Ostatecznie uznano że lepszym rozwiązaniem będzie szybkostrzelna armata automatyczna 30 mm 2A42. Armatę umieszczono w nowej dwuosobowej wieży, razem ze sprzężonym karabinem maszynowym PKT. Na wieży zamocowano wyrzutnią 9P135M umożliwiającą odpalanie pocisków ppk 9M111 Fagot (AT-4 Spigot) i 9M113 Konkurs (AT-5 Spandrel). Efektem ubocznym większej wieży było zmniejszenie desantu do 7 żołnierzy.

Prototyp nowego wozu oznaczony jako Obiekt 675 był gotowy w 1974. Po próbach wojskowych nowy wóz został przyjęty do uzbrojenia jako BMP-2.

Pomimo przyjęcia do uzbrojenia pod koniec lat 80. do uzbrojenia Armii Radzieckiej bojowego wozu piechoty BMP-3, BMP-2 pozostaje podstawowym bojowym wozem piechoty krajów powstałych po rozpadzie ZSRR. BMP-2 był produkowany licencyjnie w Czechosłowacji.

[edytuj] Opis konstrukcji

BMP-2 jest bojowym wozem piechoty przeznaczonym do wsparcia czołgów. Jest zdolny do przewożenia piechoty, zapewniając jej zabezpieczenie przed pociskami broni ręcznej oraz wsparcie, gdy przystępuje ona do działania poza pojazdem. BMP-2 stanowi wyposażenie piechoty zmechanizowanej. BMP-2 jest wozem pływającym.

Załogę BMP-2 tworzy dowódca, działonowy, kierowca i siedmiu żołnierzy piechoty. Kierowca zajmuje miejsce w przedziale kierowania, działonowy i dowódca w wieży, a desant w tylnej części pojazdu.

Kadłub BMP-2 tworzy sztywną skrzynię zespawaną ze stalowych blach. Część przednią tworzą dwie pochylone płyty pancerne.

W przedniej części kadłuba znajdują się przedziały kierowania i napędowy z silnikiem 5D20. W środkowej przedział bojowy z wieżą, a w tylnej przedział desantu.

W przedziale napędowym umieszczony jest silnik i układ przeniesienia mocy. Napęd BMP-2 stanowi 6-cylindrowy, czterosuwowy, wysokoprężny, chłodzony cieczą silnik 5D20. Jest on zbudowany w układzie V i ma pojemność 15 800 cm³ i mocy 265-295 kW. Moc z silnika na koła napędowe jest przenoszona przy pomocy sterowanego mechanicznie i hydraulicznie mechanicznego układu przeniesienia mocy. Mechanizm przenoszenia mocy umożliwia ruch wozu do tyłu, hamowanie oraz skręcanie. Skrzynia biegów pięciobiegowa (pięć biegów do przodu + wsteczny).

BMP-2 posiada zawieszenie niezależne na wałkach skrętnych. Każde z 12 kół jezdnych jest połączone za pomocą wahacza z wałkiem skrętnym. Wahacze pierwszej, drugiej i ostatniej pary kół nośnych są dodatkowo zamocowane do teleskopowych amortyzatorów hydraulicznych dwustronnego działania. Napęd z silnika jest przekazywany na znajdujące się w przedniej części pojazdu koła napędowe. Z tyłu pojazdu znajdują się koła napinające.

W przedziale kierowania stanowisko ma kierowca. Kierowca obserwuje teren przed wozem za pomocą trzech peryskopów umieszczonych wokół włazu. Środkowy peryskop może być zamieniony na peryskop podnoszony zapewniający obserwację przy podniesionym falochronie, lub peryskop nocny. Użycie peryskopu nocnego wymaga oświetlenia terenu przed wozem reflektorem podczerwieni.

W środkowej części pojazdu znajduje się przedział bojowy z wieżą obrotową. Wieża pancerna ma kształt stożka ściętego. W wieży znajduje się zasadnicze uzbrojenie wozu: 30 mm armata 2A42 i sprzężony z nią karabin maszynowy PKT. Maksymalny kąt wychylenia armaty +74° pozwala używać jej jako broni przeciwlotniczej. Na wieży zamocowana jest wyrzutnia 9P135M umożliwiającą odpalanie pocisków ppk 9M111 Fagot i 9M113 Konkurs. Wokół wieży zamocowane jest sześć wyrzutni granatów dymnych 902W Tucza.

Armata 2A42 jest bronią automatyczną o szybkostrzelności regulowanej w zakresie 200 - 500 strz/min. Możliwe jest także prowadzenie ognia pojedynczego. Zapas amunicji to 500 naboi. Stosowane są naboje odłamkowe i przeciwpancerne rdzeniowe (armia indyjska używa także szwajcarskich pocisków rdzeniowych z odrzucanym płaszczem). Zapas amunicji go km PKT wynosi 20000 sztuk. Dodatkowo w wozie przewożone są ppk Konkurs lub Fagot.

Do celowania służy działonowemu dzienno-nocny celownik , a obserwację poza polem widzenia celownika zapewniają peryskopy. Do strzelań przeciwlotniczych służy specjalny celownik.

Dowódca dysponuje przyrządem dzienno-nocnym przyrządem obserwacyjnym oraz dwoma peryskopami. Tor nocny przyrządu obserwacyjnego wymaga podświetlania obserwowanych obiektów reflektorem podczerwieni.

W przedziale tylnym miejsca zajmują żołnierze desantu. Mogą oni obserwować teren z tyłu i boków wozu przy pomocy siedmiu peryskopów. W razie potrzeby mogą oni prowadzić ogień z broni osobistej przez otwory strzeleckie.

[edytuj] Bibliografia

• Igor Witkowski, Lekkie i średnie opancerzone wozy bojowe, WiS 1993. ISBN 83-86028-02-5