Usu dâ «J» doppu na vucali
Di Wikipedia, la nciclupidìa lìbbira.
Ntô sicilianu scrittu, s'usa spissu la «J» doppu na vucali.
[cancia] Diffusioni
La "j" è veru usata nta assai òpiri littirari siciliani. Nun è na littra siciliana antica.
[cancia] Asempi unni la "j" è ùtili
diiùnu -> dijùnu
addiiìri -> addijìri
vìiu -> vìju
Àiita -> Àjita
mpiiuràri / piiuràri -> mpijuràri / pijuràri
crìiu -> crìju
fùiiri -> fùjiri
priièra -> prijèra
ecc.
[cancia] Asempi unni la "j" nun è ùtili
bajunitti (baiunitti)
majuri (maiuri)
haju (haiu)
ajutu (aiutu)
maju (maiu)
appoju (appoiu)
ajeri (aieri)
abbajari (abbaiari)
ajutari (aiutari)
majuscula (maiùscula)
majulinu (maiulinu)
vujautri (vuiàutri)
staju (staiu)
ecc.
[cancia] Rifirimenti ca ùsanu palori cu la "j" doppu na "i"
- Grammàtica di Pitrè, 1870
- Vucabbulariu di Camilleri, 1998
[cancia] Rifirimenti ca nun ùsanu palori cu la "j" doppu na "i"
- Vucabbulariu di Piccittu, 1950-1980
- Dizziunariu etimològgicu di Giarrizzo, 1989
- Dizziunariu di Luigi La Rocca, 2000
- Grammàtica di Bonner, 2001
[cancia] Rifirimenti ca ùsanu palori cu la "j" doppu na vucali àutra
- Grammàtica di Pitrè, 1870
- Vucabbulariu di Camilleri, 1998
[cancia] Rifirimenti ca nun ùsanu palori cu la "j" doppu na vucali àutra
- Vucabbulariu di Piccittu, 1950-1980
- Dizziunariu etimològgicu di Giarrizzo, 1989
- Dizziunariu di Luigi La Rocca, 2000
- Grammàtica di Bonner, 2001
[cancia] Ntâ littiratura siciliana
- Diciottu Jarofuli di Sarbaturi Camilleri:
-
- Ju nun aju ricordi
- Lu Mari Mi Sprajò di Sarbaturi Camilleri:
-
- Lu mari mi sprajò comu na brogna
- Sapiddu si spunta di Sarbaturi Di Marcu:
-
- haju lu pani a lu ciascu di vinu
- La Passiata di Giudu Catalanu
-
- Ajeri pri ammazzari la jurnata
- decisi d'allungari la passiata
- Dî pruverbi siciliani cugghiuti di Giuseppi Pitrè:
-
- Si la dota nun l'appoja, nun la voli mancu lu boja.
- Cu troppu si fidò ristò 'ngannatu di Ninu Martoglio:
-
- haju lu cori peju di li cuti
[cancia] Sicilianu standard usatu ntâ wikipedia
Pi putiri scrìviri 'n sicilianu, racumannamu d'usari la "j" doppu la vucali "i" ma siddu veni usata doppu n'àutra vucali nun cunzidiramu lu sò usu comu n'erruri. Una dî ccizzioni cchiù ntirissanti è chidda di "pèiu"/"pèju" ca ntô plurali sulu si poti scrìviri "pèji" (allura loggicamenti s'havi a scrìviri puru la furma singulari cu na "j", quinni "peju" è megghiu di "peiu")