Henryk Melcer-Szczawiński

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Henryk Melcer-Szczawiński

Data i miejsce urodzenia	21 września 1869 Kalisz
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 1928 Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	muzyka
Styl	neoromantyzm
Ważne dzieła	I Koncert fortepianowy e-moll II Koncert fortepianowy c-moll Maria Protesilas i Laodamia

Henryk Melcer-Szczawiński (ur. 21 września 1869 w Kaliszu, zm. 28 kwietnia 1928 w Warszawie), polski kompozytor neoromantyczny, pianista, dyrygent i pedagog muzyczny, dyrektor Filharmonii Warszawskiej i Konserwatorium Muzycznego w Warszawie; ojciec Wandy.

W 1887 ukończył ze złotym medalem Męskie Gimnazjum Klasyczne w Kaliszu, następnie wyjechał do Warszawy, gdzie studiował matematykę na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim oraz grę na fortepianie u Rudolfa Strobla i kompozycję u Zygmunta Noskowskiego w tamtejszym Instytucie Muzycznym. Studia ukończył w 1890, w latach 1892–1894 uzupełniał studia pianistyczne i kompozycję u Teodora Leszetyckiego w Wiedniu.

Koncertował w Paryżu, Petersburgu, Wiedniu, Dreźnie i Lipsku. W 1895 uzyskał w Berlinie na konkursie im. A. Rubinsteina I nagrodę za kompozycję i III nagrodę jako pianista. Po tym sukcesie zaangażowany został na stanowisko nauczyciela fortepianu w konserwatorium muzycznym w Helsinkach. Po roku przeniósł się do Lwowa, gdzie do 1899 uczył w Konserwatorium Galicyjskim Towarzystwa Muzycznego. W 1898 uzyskał na Konkursie im. I. Paderewskiego w Lipsku I nagrodę za kompozycję. W latach 1899 - 1903 kolejno zajmował stanowiska - dyrektora Tow. Muzycznego w Łodzi i dyrektora Filharmonii we Lwowie. W latach 1903-1906 pracował w Wiedniu w Konserwatorium jako pedagog i pianista. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie był dyrektorem Filharmonii 1910-1912 i Opery 1915-1916. W 1918 objął klasę fortepianu w Konserwatorium Warszawskim, a od 1925 także klasę kompozycji. W 1921 zwołał pierwszy zjazd muzyków w niepodległej Polsce powołując do życia Zjednoczenie Związków Muzycznych. W latach 1922-1927 był dyrektorem Konserwatorium Warszawskiego. Zmarł na zawał serca 28 kwietnia 1928 w Warszawie. Odznaczony był Orderem Polonia Restituta.

Symfonia c-moll (1900)
I Koncert fortepianowy e-moll (1895)
II Koncert fortepianowy c-moll (1898)
Trio fortepianowe g-moll (1895)
Sonata skrzypcowa G-dur
Maria (opera, Warszawa 1904), według poematu Antoniego Malczewskiego
Protesilas i Laodamia (opera, Paryż 1925)
Pani Twardowska, ballada na tenor, chór i orkiestrę (1898), do słów Adama Mickiewicza