Henryk Melcer-Szczawiński
Z Wikipedii
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Henryk Melcer-Szczawiński | |
Data i miejsce urodzenia | 21 września 1869 Kalisz |
Data i miejsce śmierci | 28 kwietnia 1928 Warszawa |
Narodowość | polska |
Dziedzina sztuki | muzyka |
Styl | neoromantyzm |
Ważne dzieła | I Koncert fortepianowy e-moll II Koncert fortepianowy c-moll Maria Protesilas i Laodamia |
Henryk Melcer-Szczawiński (ur. 21 września 1869 w Kaliszu, zm. 28 kwietnia 1928 w Warszawie), polski kompozytor neoromantyczny, pianista, dyrygent i pedagog muzyczny, dyrektor Filharmonii Warszawskiej i Konserwatorium Muzycznego w Warszawie; ojciec Wandy.
W 1887 ukończył ze złotym medalem Męskie Gimnazjum Klasyczne w Kaliszu, następnie wyjechał do Warszawy, gdzie studiował matematykę na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim oraz grę na fortepianie u Rudolfa Strobla i kompozycję u Zygmunta Noskowskiego w tamtejszym Instytucie Muzycznym. Studia ukończył w 1890, w latach 1892–1894 uzupełniał studia pianistyczne i kompozycję u Teodora Leszetyckiego w Wiedniu.
Koncertował w Paryżu, Petersburgu, Wiedniu, Dreźnie i Lipsku. W 1895 uzyskał w Berlinie na konkursie im. A. Rubinsteina I nagrodę za kompozycję i III nagrodę jako pianista. Po tym sukcesie zaangażowany został na stanowisko nauczyciela fortepianu w konserwatorium muzycznym w Helsinkach. Po roku przeniósł się do Lwowa, gdzie do 1899 uczył w Konserwatorium Galicyjskim Towarzystwa Muzycznego. W 1898 uzyskał na Konkursie im. I. Paderewskiego w Lipsku I nagrodę za kompozycję. W latach 1899 - 1903 kolejno zajmował stanowiska - dyrektora Tow. Muzycznego w Łodzi i dyrektora Filharmonii we Lwowie. W latach 1903-1906 pracował w Wiedniu w Konserwatorium jako pedagog i pianista. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie był dyrektorem Filharmonii 1910-1912 i Opery 1915-1916. W 1918 objął klasę fortepianu w Konserwatorium Warszawskim, a od 1925 także klasę kompozycji. W 1921 zwołał pierwszy zjazd muzyków w niepodległej Polsce powołując do życia Zjednoczenie Związków Muzycznych. W latach 1922-1927 był dyrektorem Konserwatorium Warszawskiego. Zmarł na zawał serca 28 kwietnia 1928 w Warszawie. Odznaczony był Orderem Polonia Restituta.
- Symfonia c-moll (1900)
- I Koncert fortepianowy e-moll (1895)
- II Koncert fortepianowy c-moll (1898)
- Trio fortepianowe g-moll (1895)
- Sonata skrzypcowa G-dur
- Maria (opera, Warszawa 1904), według poematu Antoniego Malczewskiego
- Protesilas i Laodamia (opera, Paryż 1925)
- Pani Twardowska, ballada na tenor, chór i orkiestrę (1898), do słów Adama Mickiewicza
Kompozytorzy: Fryderyk Chopin • Ignacy Dobrzyński • Stanisław Moniuszko • Zygmunt Noskowski • Ignacy Jan Paderewski • Henryk Wieniawski • Juliusz Zarębski • Władysław Żeleński
Wirtuozi: fortepianu: Fryderyk Chopin • Maria Szymanowska • skrzypiec: Karol Lipiński • Henryk Wieniawski
Ważniejsze utwory: Halka • Straszny Dwór
Czasopisma muzyczne: Tygodnik Muzyczny (od 1820) • Ruch Muzyczny (od 1857) • Echo Muzyczne (od 1877)
Drukarnie: Gebethner & Wolff • Sennewald • Juliusz Wildt
Początki badań etnograficznych: Oskar Kolberg
Inne sztuki: Architektura: Historyzm • Literatura: Romantyzm • Pozytywizm
<<Muzyka klasycyzmu<< • >>Muzyka w I poł. XX wieku>>