Ignacy Feliks Dobrzyński
Z Wikipedii
Ignacy Feliks Dobrzyński (ur. 15 lutego 1807 w Romanowie na Wołyniu, zm. 9 października 1867 w Warszawie) – polski pianista i kompozytor, dyrygent i pedagog.
Nauki pobierał w jezuickim kolegium w Romanowie, następnie w Winnicy, gdzie ukończył Gimnazjum Podolskie. Muzykę studiował najpierw u swojego ojca Ignacego - skrzypka, kompozytora i dyrygenta, od 1825 pod kierunkiem Józefa Elsnera w Warszawie - prywatnie, a w latach 1826-28 w Szkole Głównej Muzyki.
W roku 1857 zorganizował Orkiestrę Polską Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego, która składała się z wybitnych członków orkiestry Teatru Wielkiego. W latach 1858-60 brał udział w pracach komitetu powołanego do założenia Instytutu Muzycznego. Został również członkiem lwowskiego Towarzystwa Muzycznego.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Tygodnik Ilustrowany, 1865 Ignacy Feliks Dobrzyński
Kompozytorzy: Fryderyk Chopin • Ignacy Dobrzyński • Stanisław Moniuszko • Zygmunt Noskowski • Ignacy Jan Paderewski • Henryk Wieniawski • Juliusz Zarębski • Władysław Żeleński
Wirtuozi: fortepianu: Fryderyk Chopin • Maria Szymanowska • skrzypiec: Karol Lipiński • Henryk Wieniawski
Ważniejsze utwory: Halka • Straszny Dwór
Czasopisma muzyczne: Tygodnik Muzyczny (od 1820) • Ruch Muzyczny (od 1857) • Echo Muzyczne (od 1877)
Drukarnie: Gebethner & Wolff • Sennewald • Juliusz Wildt
Początki badań etnograficznych: Oskar Kolberg
Inne sztuki: Architektura: Historyzm • Literatura: Romantyzm • Pozytywizm
<<Muzyka klasycyzmu<< • >>Muzyka w I poł. XX wieku>>
