Wikipedysta:Akerman/brudnopis

Z Wikipedii

Manchester United
Pełna nazwa	Manchester United Football Club
Przydomek	The Red Devils (Czerwone Diabły)
Data założenia	1878 jako Newton Heath L&YR
Stadion	Old Trafford
Liczba miejsc	73,006 (po rozbudowie 76,000)
Prezes	Joel Glazer David Gill (dyrektor wykonawczy)
Trener	Sir Alex Ferguson
Liga	Premier League
2005-06	miejsce drugie
Stroje domowe 　 Stroje wyjazdowe

{{WEdycji|Akerman}} Manchester United - klub piłkarski z siedzibą w Manchesterze, grający w angielskiej lidze piłkarskiej Premier League. Jest jednym z najbardziej utytułowanych angielskich klubów. United wygrywali Premier League 15 razy, Puchar Anglii 11 razy, Puchar Ligi Angielskiej 2 razy, Puchar Europy 2 razy i Superpuchar Europy 1 raz. Klub ma najwyższą średnią widzów na mecz w lidze, przewodzi tym statystykom od 15 sezonów. W sezonie 2005/06, średnia widownia wynosiła 68,765. [1]

Klub został utworzony pod nazwą Newton Heath w 1878 jako zespół pracowników stacji kolejowej Lancashire and Yorkshire Railway w Newton Heath. W 1902 klub był bliski zbankrutowania, gdy pojawił się nowy właściciel J.H. Davies, który zmienił nazwę z Newton Heath na Manchester United. United po II Wojnie Światowej zatrudnili jako trenera Sir Matta Busby'ego. Jego młoda drużyna przyniosła wspaniałe sukcesy wygrywając Premier League w 1956 i 1957 roku. Sukcesy te zostały przyćmione katastrofą lotniczą, która wydarzyła się w Monachium w 1958 roku, zginęło w niej ośmiu zawodników klubu z Old Trafford. Przez tą tragedie potęga klubu podupadła, szybko jednak zdołano ją odbudować, dzięki czemu Manchester United znów wygrali ligę w roku 1965 i 1967, a także Puchar Europy w 1968 roku.

Klub nie odnosił znaczących sukcesów nie licząc Pucharu Anglii do 1990 roku. Kiedy to Sir Alex Ferguson poprowadził ich w 11 lat do 8 tytułów mistrza ligi angielskiej. Najnowszy tytuł mistrzów Premier League przypadł im w sezonie 2002/03. W 1999 Manchester United stał się jedynym klubem który wygrał: Premier League, Puchar Anglii i Puchar Europy (Puchar Ligi Mistrzów) w tym samym sezonie. W 1999 roku rząd brytyjski zablokował próbę przejęcia klubu przez Ruperta Murdocha, ale w 2005 udało się to Malcolm'owi Glazer'owi. Wprowadził przez to klub w ogromne długi, jako, że większość pieniędzy za które kupił United była pożyczona.

Pierwszym polskim piłarzem w MU jest bramkarz Tomasz Kuszczak, który trafił na Old Trafford 11.08.2006 z WBA.

---

Spis treści 1 Historia 1.1 Jako Newton Heath 1.2 Pierwsze lata Manchsteru United 1.3 Lata 1930-1945 1.4 Era Matta Busby 1.5 Lata 1970-1986 1.6 Era Alexa Fergusona 1.7 Potrójna Korona 1.8 Lata 1999 do dziś 1.9 F.C. United 2 Historia klubowego herbu 3 Drużyna kobieca 4 Aktualny skład 5 Old Traford 6 Sukcesy 7 Rekordy Klubu 8 Zawodnicy - rekordziści 9 Ciekawostki 10 Hymn klubu 11 Sponsorzy 12 Kapitanowie 13 Menedżerowie 14 Zobacz też 15 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

[edytuj] Jako Newton Heath

Manchester United został założony w 1878 roku, pod nazwą - Newton Heath LYR (Stacja kolejowa Lancashire i Yorkshire). Obawiano się, że piłkarze, a zarazem i pracownicy pobliskiej stacji kolejowej nie pogodzą ze sobą swojej pasji jaką była piłka nożna i obowiązków zawodowych. Kiedy w 1888 roku w Anglii została utworzona liga piłkarska Newton Heath nie brał pod uwagę uczestnictwa w tych rozgrywkach. Członkiem ligi stał się dopiero w 1892 kiedy to Football Alliance i Football League złączyły się w jedną całość. W początkowych latach istnienia klubu największymi problemami Newton Heath były kłopoty finansowe. Były one tak poważne, ze na przełomie XIX i XX wieku klubowi groziło bankructwo. Zespół uratowało jednak pojawienie się Johna Henry Daviesa - właściciela miejscowego browaru. Postanowił on zainwestować trochę pieniędzy w klub. Na początku zmieniono nazwę z Newton Heath na Manchester United, Proponowano również inne nazwy, takie jak Manchester Central i Manchester Celtic, oraz zmieniono barwy klubowe ze złotego i zielonego na znane nam dzisiaj. Ostatecznie Manchester United powstał 26 września 1902 roku.

[edytuj] Pierwsze lata Manchsteru United

Kolejnym Historycznym wydarzeniem było pojawienie się w nowym klubie Ernesta Mannalla, który został we wrześniu 1903 roku sekretarzem drużyny, oraz ze względu na jegoc rozległą wiedze także pierwszym historycznym trenerem Czerwonych diabłów. Dzięki osobie trenera United awansował do pierwszej ligi po tym jak w sezonie 1905/1906 zajął drugie miejsce w Second Division. W sezonie 1907/1908 zespół Manchesteru United święcił swój pierwszy tytuł, a mianowicie mistrzostwo Anglii. United uplasowało się na I miejscu przed Aston Villą, nad którą miało 9 punktową przewagę. W kolejnym sezonie Manchester zdobywa puchar Anglii i Tarczę Dobroczynności. Po roku sukcesów Manchester przenosi się na nowy obiekt. Następny sezon to kolejny tytuł, a mianowicie drugie mistrzostwo kraju. MU wygrywa tylko jednym punktem nad Aston Villą. W sezonie 1911/1912 Manchester United zajmuje odległe 13 miejsce, ale wygrywa ze Swidon Town aż 8-4 w meczu o Tarczę Dobroczynności. Następnie wybucha I wojna światowa i rozgrywki zostają wstrzymane. Po wojnie w sezonie 1921/1922 Manchester United zostaje zdegradowany do drugiej ligi. Jednak po trzech latach odzyskuje miano drużyny pierwszoligowej.

[edytuj] Lata 1930-1945

W kolejnych latach drużyna Manchesteru United gra przeciętnie i w sezonie 1930/1931 zostaje ponownie drużyną drugoligową.1936 rok przynosi drużynie awans do pierwszej ligi, ale po roku występów w I lidze i zajęciu 21 miejsca United zagra w przyszłym sezonie w II lidze. Przed rozpoczęciem II wojny światowej drużyna Manchesteru United awansuje do I ligi. W sezonie 1939/1940 rozgrywki zostają przerwane z powodu wojny. W tym czasie stadion Old Trafford zostaje dwa razy zbombardowany.

[edytuj] Era Matta Busby

W sezonie 1945/1946 rozpoczyna się nowa era. Trenerem zostaje Matt Busby. Za jego czasów drużyna gra wspaniale. Już zaraz po objęciu przez niego trenerskiego stanowiska drużyna zajmuje drugie miejsce w lidze. W sezonie 1947/1948 jest bliska zdobycia "dubletu", wygrywa Puchar Anglii i zajmuje drugie miejsce w lidze za Arsenalem Londyn. W kolejnych sezonach klub zajmuje odpowiednio 2 i 4 miejsce w lidze. W sezonie 1949/1959 klub wraca Old Trafford, który został zniszczony. W sezonie 1950/51 klub zajmuje 2 miejsce w lidze i odpada w 6 rundzie Pucharu Anglii. W kolejnym roku jest już lepiej Manchester United może świętować swój trzeci tytuł. Kolejny puchar drużyna nazywana "Busby Babes" zdobywa w sezonie 1952/53, a jest to Tarcza Dobroczynności. Swój czwarty i piąty tytuł mistrzowski ManU zdobywa odpowiednio w 1956 i 1957 roku. W 1958 roku ma miejsce tragiczna katastrofa lotnicza. 6 lutego 1958 roku samolot, który leciał do Anglii z Belgradu po meczu półfinałowym Pucharu Europy zremisowanym przez United 3:3, rozbija się na lotnisku w Monachium, po tym jak zatankował paliwo. Ginie wtedy dwadzieścia-dwie osoby, w tym 7 piłkarzy. Byli to: Byrne, Colman, Jones, Pegg, Taylor, Geoff Bent i Liam Whelan. Natomiast Duncan Edward umiera w niemieckim szpitalu. Nikt nie wierzy, że Manchester United zdoła odbudować swój zespół, ale takiego wyzwania ni boi się Matt Busby, który już rok po tragedii wywalcza 2 miejsce w lidze z "nową" drużyną. Po zdobyciu siódmego mistrzostwa Anglii w 1967 roku Manchester United wystartował w Pucharze Europy. Drużyna "Busby Babes" grała tak świetnie, że 29 maja 1968 roku dotarła do finału tych rozgrywek. Na stadionie Wembley zmierzyła się z drużyną Benfici Lizbona. W regulaminowym czasie był wynik 1:1, ale później drużyna MU pokazała charakter i wygrała w dogrywce aż 4:1. Tym samym United stała się pierwszą Angielską drużyną, która sięgnęła po Puchar Europy.

[edytuj] Lata 1970-1986

United walczyli pod wodzą Wilfa McGuinnessa i Franka O'Farrella zanim menadżerem stał się Tommy Docherty pod koniec 1972 r. Docherty, albo "the Doc" ("Doktorek"), uratował United przed relegacją w tym sezonie, ale United zostali relegowani w 1974 r. Zespół wygrał promocję za pierwszym podejściem i doszedł do finału Pucharu Anglii w 1976 r., jednak zostali w nim pokonani przez Southampton. Doszli do finału ponownie w 1977 r., pokonując w nim Liverpool. Docherty był na fali sukcesu i popularności. Jednak wkrótce po finale został zwolniony z fotela menadżera, ponieważ zażarcie pokłócił się z żoną psychoterapeuty United. Dave Sexton zastąpił Docherty'ego na stanowisku menadżera latem 1977 r., i sprawił, że zespół zaczął grać formacją bardziej defensywną. Ten styl gry był niepopularny wśród kibiców, którzy byli przyzwyczajeni do ofensywnej gry, którą preferowali Docherty i Busby. Sexton nie potrafił wygrać żadnego trofea, więc został zwolniony w 1981 r., pomimo wygrania przez United swoich siedmiu ostatnich meczów pod wodzą Sextona. Został zastąpiony przez przebojowego Rona Atkinsona, który od razu pobił brytyjski rekord transferowy zatrudniając Brayana Robsona z West Bromwich Albion. Zespół Atkinsona został wzmocniony kolejnymi nowymi graczami, takimi jak: Jesper Olsen i Gordon Strachan grającymi obok dawnych klubowych młodzików: Normana Whiteside'a i Marka Hughesa. United wygrali Puchar Anglii w 1983 i 1985 r. i były duże szanse na wygranie ligi w sezonie 1985/86, po tym jak wygrali 10 pierwszych ligowych meczów. Bardzo wcześnie bo już na początku października mieli 10 punktową przewagę nad drugim zespołem w tabeli. Jednak forma zespołu spadła i United ukończyli sezon na czwartym miejscu w lidze. Słaba forma pozostała do następnego sezonu i United mieli w nim minimalną przewagą nad strefą spadkową, Atkinson został zwolniony.

[edytuj] Era Alexa Fergusona

Alex Ferguson przybył z Aberdeen FC by zastąpić Atkinsona i poprowadził klub do 11 miejsca w lidze na koniec sezonu. W następnym sezonie 1987/88, United zajęli 2 miejsce z Braianem McClairem w składzie, który zdobył w lidze 20 goli dla United, po raz pierwszy od czasów Georga Besta. Jednak mimo to, United szło bardzo źle do 1989 r. i klub był bliski spadku z ligi. Dodatkowo wiele transferów Fergusona nie znalazło akceptacji fanów. Pojawiły się pogłoski o możliwości zwolnienia Fergusona na początku 1990 r., ale zwycięstwo w 3 rundzie Pucharu Anglii nad Nottingham Forest dało nadzieję na w miarę udany sezon. United zwyciężyli Puchar, pokonując w finale Crystal Palace. United wygrali Puchar Zdobywców Pucharów w sezonie 1990/91, pokonując w finale mistrza Hiszpanii - Barcelonę, ale kolejny sezon okazał się rozczarowaniem dla United, ponieważ przegrali w końcówce tytuł mistrza ligi na rzecz Leeds United. W miedzyczasie tj. w 1991 klub wszedł na Londyńską Giełdę Kapitałową i został wyceniony na 18 milionów funtów, od tej pory finanse klubu są dostępne do wglądu publicznego. Przybycie do drużyny Erica Cantony w listopadzie 1992 r. było punktem zwrotnym w historii United. Gdy Cantona zgrał się z najlepszymi zaufanymi talentami: Garym Pallisterem, Denisem Irwinem i Paulem Incem, tak dobrze jak zrobił to Ryan Giggs który już stawał się gwiazdą, skończyli sezon 1992/93 z tytułem mistrza Anglii. Był to ich pierwszy tytuł od roku 1967. W następnym sezonie po raz pierwszy wygrali dublet (ligę i Puchar Anglii), ale klub przeżył też smutne wydarzenie w tym sezonie. 20 stycznia 1994 r. umarł legendarny menadżer i prezydent klubu Matt Busby. W sezonie 1994/95, Cantona dostał zawieszenie na osiem miesięcy za wskoczenie w publiczność i zaatakowanie fana Crystal Palace Matthew Simmonsa, w meczu United na stadionie Selhurst Park. Remisując swój ostatni ligowy mecz (niewygrywając przez to ligi) i przegrywając z Evertonem w finale Pucharu Anglii, zostali największymi przegranymi sezonu. Wtedy Ferguson rozwścieczył kibiców sprzedając kluczowych zawodników i zastępując ich młodymi wychowankami klubu takimi jak: David Beckham, Gary Neville, Phil Neville i Paul Scholes. Nowi zawodnicy szybko stali się regularnymi reprezentantami Anglii. Radzili sobie zaskakująco dobrze i United wygrali dubla ponownie w sezonie 1995/96. Po raz pierwszy zdarzyło się, że angielski zespół zdobył dubla dwa razy. Wygrali ligę ponownie w 1997 r. i Eric Cantona ogłosił, że przechodzi na futbolową emeryturę w wieku lat 30. Kolejny sezon (1997/98) zaczęli dobrze, ale ukończyli go na drugim miejscu, za Arsenalem który wygrał dubla w tym sezonie.

[edytuj] Potrójna Korona

1998/99 był sezonem w którym Manchester United odniósł największe sukcesy, w całej angielskiej historii klubów piłkarskich. Jako, że stali sie pierwszym i jedynym angielskim zespołem który wygrał "Potrójną Koronę" - Premier League, Puchar Anglii i Ligę Mistrzów w jednym sezonie. W finałowym meczu tego sezonu pokonali Bayern Monachium w finale Ligi Mistrzów 2-1, obydwa gole zostały strzelone w doliczonym czasie gry, przez późno wprowadzonych rezerwowych Teddyego Sheringhama i Ole Gunnar Solskjæra. Alex Ferguson został później mianowany na Sir Alexa Fergusona za swój wkład w futbol.

[edytuj] Lata 1999 do dziś

United wygrali ligę w 2000 i 2001 r., ale prasa zauważyła, że w tych sezonach zawalali walkę o odzyskanie Pucharu Ligi Mistrzów. Ferguson zaadoptował bardziej defensywne taktyki, aby sprawić, by United byli ciężsi do pokonania w Europie, ale nie przyniosło to spodziewanych efektów i United skończyli sezon na 3 miejscu w 2002 r. Odzyskali tytuł mistrza Premiership w następnym sezonie (2002/03) i zaczęli dobrze kolejny sezon, ale ich forma spadła znacząco kiedy Rio Ferdinand został zawieszony na osiem miesięcy, za nie zgłoszenie się na badanie antydopingowe. Jednak wygrali Puchar Anglii w 2004 r. eliminując z rozgrywek Arsenal (późniejszego zwycięzcy Premiership) który stał na ich drodze do finału w którym pokonali Millwall. Sezon 2004/05 charakteryzował się w grze United małą skutecznością strzelecką, spowodowane to było głównie przez kontuzję napastnika Ruuda van Nistelrooya. United zakończyli ten sezon bez żadnego trofeum i na 3 miejscu w lidze. Tym razem nawet "nagroda pocieszenia" (Puchar Anglii) przepadła im, gdyż przegrali w finale w rzutach karnych po bezbramkowym meczu z Arsenalem. Poza murawą głównym tematem była możliwość przejęcia klubu na koniec sezonu, przez biznesmena z Tampy na Florydzie Malcolma Glazera, który aktualnie posiadał na własność zespół Tampa Bay Buccaneers który gra w futbol amerykański. Glazer przejął kontrolę nad interesami klubu. United mieli kiepski start w sezon 2005/06, ponieważ opuścił ich pomocnik Roy Keane i dołączył do Celtic Glasgow - klubu któremu kibicował za młodu. Keane odszedł, gdy publicznie skrytykował grę niektórych swoich klubowych kolegów, za marną postawę w fazie grupowej Ligi Mistrzów. United zjęli 4 (ostatnie) miejsce w grupie i odpadli przed fazą pucharową. Zdarzyło się to po raz pierwszy od ponad dekady. Ten sezon wypadł słabo również dlatego, że czołowi gracze zespołu m.in. Gabriel Heinze, Alan Smith i Paul Scholes doznali poważnych kontuzji. Jednakże nie skończyli sezonu z pustymi rękami, wygrali Puchar Ligi Angielskiej 2006, pokonując w finale beniaminka Wigan Athletic 4-0. United zapewnili sobie także 2 miejsce w lidze i co za tym idzie automatyczną kwalfikację do fazy grupowej Ligi Mistrzów, pokonując w finałowym dniu sezonu Charlton Athletic 4-0. Także w 2006 roku nowym sponsorem United zostało AIG, którego logo będzie widniało na nowych, stylowych koszulkach MU w zbliżającym się sezonie 06/07.

[edytuj] F.C. United

Football Club United of Manchester (FC United of Manchester, FC United lub w skrócie FCUM) to klub zarejestrowany w Angielskim Związku Piłki Nożnej przez kibiców Manchester United sprzeciwiających się komercjalizacji gry, stadionowi bez miejsc stojących, wygórowanym cenom biletów i brakowi demokracji. Założenie klubu nastąpiło tuż po kupnie Manchesteru United przez Malcolma Glazera, amerykańskiego biznesmena. Przejęcie MUFC stało się kroplą, która przelała czarę goryczy.

Na spotkaniu kibiców Man Utd 19 maja 2005 r. przewodniczący spotkania Andy Walsh ogłosił datę drugiego spotkania, na którym planowano utworzenie FC United. To spotkanie odbyło się 30 maja 2005 r. w Apollo Theatre w Manchesterze. Kris Stewart, prezes AFC Wimbledon doradzał jak założyć klub i zaoferował wsparcie. AFC Wimbledon to podobny klub, którego właścicielami są kibice, założono go w 2002 r.

FC United przyjęto do 'North West Counties Football League' (znanej również jako 'Moore and Co Construction Solicitors League') i dopuszczono do gry w Division Two tej ligi w sezonie 2005-06. To umiejscawia klub na 10 poziomie angielskiego systemu rozgrywek piłki nożnej, 9 poziomów poniżej FA Premier League.

FC United utworzono po terminie zgłoszenia do FA Vase, dlatego nie zagra w tych rozgrywkach w sezonie 2005-06. Udało się natomiast zgłosić klub do League Challenge Cup a pierwszym przeciwnikiem w tym pucharze będzie Cheadle Town 15 października 2005 r. W rozgrywkach FA Vase FC United zagrają w sezonie 2006/2007, a w FA Cup w kolejnym sezonie.

[edytuj] Historia klubowego herbu

Pierwszy herb Manchester'u United zawodnicy Red Devil mieli go na swych koszulkach grając w różnych finałach pucharów aż do lat 1970 - tych. Dzisiaj można go jeszcze spotkać na kurtkach treningowych zawodników MU, choć jest to raczej rzadkością. Napis "Concilio et Labore" po łacinie znaczy: "Mądrość i wysiłek" Kolejny widocznu na ilustracji herb już bardziej przypomina obecny. Podobno był używany jako swego rodzaju reklama. Pokazywał się w różnych reklamach, na spotkaniach, bankietach i tym podobnych imprezach. Miało to miejsce w latach 1960 – tych. Trzeci herb obowiązywał od roku 1973 aż do 1998. W połowie lat '80 - tych, w górnej części loga dwa zakręcone ruloniki ( przy literach M i D ) były zamienione na krótki okres czasu butami Adidasa. Na pewno była to swego rodzaju reklama, niespotykana w dzisiejszych czasach. Ostani to obecnie aktualny herb drużyny z Old Trafford. Obowiązuje ona od roku 1998, czyli nie tak długo. Od swego poprzednika nie wiele się różni. Zlikwidowano napis "football club" i poszerzono nieco pola, na których znajduje się teraz nazwa klubu.

[edytuj] Drużyna kobieca

Drużyna kobieca Manchesteru United została założona w roku 1977, a oficjalnie stała sie częścią Manchester United F.C. z początkiem sezonu 2001/2002. Aktualnie rozgrywa swoje mecze w angielskiej Northern Combination league W sezonie 2004/2005 kobieca druzyna zajęła w swojej lidze trzecie miejsce.

[edytuj] Aktualny skład

Aktualizacja 12 sierpnia, 2006:

Nr.		Gracz	Pozycja	Rok przyjścia	Poprzedni klub
Bramkarze
29		Tomasz Kuszczak	GK	2006	West Bromwich Albion
1		Edwin van der Sar	GK	2005	Fulham
30		Luke Steele	GK	2002	Peterborough United / akademia
Obrońcy
2		Gary Neville (kapitan)	RB	1991	wychowanek
3		Patrice Evra	LB/LM	2006	AS Monaco
4		Gabriel Heinze	LB	2004	Paris Saint-Germain
5		Rio Ferdinand	CB	2002	Leeds United
6		Wes Brown	CB/RB	1996	wychowanek
15		Nemanja Vidić	CB	2006	Spartak Moskwa
22		John O'Shea	LB	1998	wychowanek
26		Phil Bardsley	RB	2001	wychowanek
27		Mikael Silvestre	CB/LB	1999	Inter Mediolan
28		Gerard Piqué	CB	2004	FC Barcelona / akademia
-		Jonathan Spector	CB	2003	Chicago Sockers
34		Paul McShane	CB	2002	wychowanek
36		Mark Howard	-	-	wychowanek
Pomocnicy
7		Cristiano Ronaldo	LW/RW	2003	Sporting Lizbona
11		Ryan Giggs	LW	1990	wychowanek
13		Park Ji-Sung	LM/RM	2005	PSV Eindhoven
16		Michael Carrick	DM	2006	Tottenham Hotspur
18		Paul Scholes	MF	1991	wychowanek
23		Kieran Richardson	LW/LB	2001	West Ham United / akademia
24		Darren Fletcher	MF	2000	wychownek
31		David Jones	MF	2001	wychowanek
41		Floribert N'Galula	MF	2004	RSC Anderlecht
50		Darron Gibson	MF	-	wychowanek
54		Kieran Lee	MF	-	wychowanek
Napastnicy
8		Wayne Rooney	CF	2004	Everton
9		Louis Saha	CF	2004	Fulham
14		Alan Smith	CF/DM	2004	Leeds United
20		Ole Gunnar Solskjær	CF	1996	Molde FK
42		Giuseppe Rossi	CF	2004	AC Parma / akademia
51		Fraizer Campbell	CF	-	wychowanek
Trener
-		Sir Alex Ferguson	-	1986	Aberdeen FC

Odeszli w 2006 roku: Ruud van Nistelrooy (Real Madryt), Quinton Fortune (Bolton Wanderers).

[edytuj] Old Traford

Historia stadionu rozpoczyna się w 1910 kiedy to Manchester United przenosi się na Old Trafford ze swojego starego stadionu przy ulicy Bank Street w Clayton. Miejsce budowy stadionu wybrał prezes United - pan John Henry Davies. Obiekt zaprojektował słynny szkocki architekt Archibald Leitch. Koszt wybudowania stadionu opiewał na gigantyczną wówczas sumę 60 tysięcy funtów, budowę ukończono w 1909 roku. W meczu otwarcia Manchester United zagrał z Liverpoolem. Na stadionie zgromadziło się 45,000 tysięcy widzów. Rekord frekwencji na Old Trafford został ustanowiony 25 marca 1939 roku kiedy to na spotkanie półfinałowe Pucharu Anglii, pomiędzy Wolverhampton Wanders a Grimsby Town przyszło aż 76 962 tysięcy kibiców. W czasie II wojny światowej, 11 marca 1941 roku, trybuny i płyta boiska została poważnie uszkodzona podczas nalotu niemieckiej Luftwaffe. Drużyna United musiała w latach 1946-1949 korzystać ze stadionu Maine Road należącego do lokalnego rywala Manchesteru City. Stadion odbudowano i 24 sierpnia 1949 rozegrano pierwszy mecz. Old Trafford był areną zmagań drużyn narodowych w 1966 roku, kiedy odbywały się na nim mecze w ramach Mistrzostw Świata. W 1996 roku odbywał się tu również mecze w ramach Euro 96' Teatr Marzeń stopniowo modernizowano, najpierw zawieszono nad nim z trzech stron dach (jedna strona była zakryta od początku), niestety nie dodał on uroku całej konstrukcji, gdyż nie był nowoczesny. W kolejnych latach powiększano trybuny, gdyż United szybko zdobywał popularność, obecnie na stadionie mieści się 67 750 tysięcy kibiców. Murawa Old Trafford wygląda prawie ciągle tak samo przez cały rok. Boisko ma 106 metrów długości i 64.9 metra szerokości. Trawa - "Kentucky Blue" została sprowadzona z USA. Jest ona przystosowana do trudnych warunków pogodowych i nie potrzebuje dużo słońca, dlatego więc bez problemu rośnie przez cały rok. Trawa koszona jest w zależności od pory roku: od kwietnia do listopada 4 razy w tygodniu, a od października do marca raz w tygodniu. Obsługa kosząca trawę ma do przejścia za każdym razem 8 mil. Aby murawa była lepiej nawodniona, został zainstalowany specjalny system nawadniający, który wytryskuje wodę na 22.5 cm w górę. Przez jedną minutę spryskiwania zostaje zużyte około 260 litrów wody. Część z niej się zwraca, gdyż pod powierzchnią zainstalowany jest system rurek odprowadzających wodę nie zatrzymaną przez trawę. Już od dawna mecz na Old Trafford nie został odwołany z powodu złych warunków atmosferycznych. Zawdzięcza się to m.in. dobrej obsłudze, ale w głównej mierze systemowi podgrzewania płyty boiska.

[edytuj] Sukcesy

• Puchar Europy: (2) 1968, 1999,
• Superpuchar Europy: (1) 1991,
• Puchar Zdobywców Pucharów: (1) 1991,
• Puchar Interkontynentalny: (1) 1999
• Mistrzostwo Anglii (Premiership): (16) 1908, 1911, 1952, 1956, 1957, 1965, 1967, 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003,2007,
• Puchar Anglii: (11) 1909, 1948, 1963, 1977, 1983, 1985, 1990, 1994, 1996, 1999, 2004
• Puchar Ligi Angielskiej: (2) 1992, 2006

[edytuj] Rekordy Klubu

Najwyższe zwycięstwo u siebie
Mecz	Wynik	Data
Manchester - Anderlecht Bruksela	10:0	26.09.1956
Manchester - Wolverhampton	10:1	15.10.1892
Manchester - Lincoln	10:1	21.11.1892
Manchester - Ipswich Town	9:0	4.03.1995
Manchester - RSC Anderlecht	10:0	26.09.1956
Najwyższe zwycięstwo na wyjeździe
Nottingham Forest F.C. - Manchester	1:8	6.02.1999
Northampton Town - Manchester	2:8	7.02.1970
Najwyższa porażka u siebie
Manchester - Blackburn Rovers	0 : 7	10.21.1926
Najwyższa porażka na wyjeździe:
Blackburn Rovers - Manchester	7:0	26.12.1931
Grimsby Town - Manchester	7:0	26.12.1890
Newcastle United - Manchester	7:1	10.09.1927

[edytuj] Zawodnicy - rekordziści

Najwięcej występów Zawodnik Ilość Lata  Bobby Charlton 754 1956 - 1973  Bill Foulkes 682 1952 - 1969  Alex Stepney 535 1966 - 1978  Tony Dunne 530 1960 - 1973  Dennis Irwin 518 1990 - 2002  Joe Spence 510 1919 - 1933  Arthur Albiston 484 1974 - 1988  George Best 466 1963 - 1974  Mark Hughes 463 1983 - 1995  Bryan Robson 457 1981 - 1994

Najwięcej występów w lidze Zawodnik Ilość Lata  Bobby Charlton 606 1956 - 1973  Bill Foulkes 566 1952 - 1969  Joe Spence 481 1919 - 1933  Alex Stepney 433 1966 - 1978  John Silcock 423 1919 - 1934  Tony Dunne 414 1960 - 1973  Jack Rowley 380 1937 - 1955  Arthur Albiston 379 1974 - 1988  Martin Buchan 376 1972 - 1983  Dennis Irwin 368 1990 - 2002

Najwięcej występów w europejskich pucharach Zawodnik Ilość Lata  Gary Neville 89 1994 - ?  David Beckham 83 1994 - 2003  Dennis Irwin 75 1991 - 2002  Bill Foulkes 52 1956 - 1969  Bobby Charlton 45 1957 - 1969  Peter Schmeichel 42 1991 - 1999  Pat Crerand 41 1963 - 1969  Tony Dunne 40 1963 - 1969  Gary Pallister 40 1990 - 1998  Nobby Stiles 36 1963 - 1969

[edytuj] Ciekawostki

Ile rożnych krajów z Europy było reprezentowanych w meczach przeciwko Man United? United grali przeciwko 69 europejskim drużynom z 33 rożnych państw, w tym RFN, NRD, Czechosłowacja i ZSRR - kraje, które już nie istnieją.

Kiedy po raz pierwszy na koszulkach Czerwonych Diabłów pojawiło się logo sponsora? W sezonie 1982-83, SHARP zapłacił 500 tys. funtów za 3-letni kontrakt.

Pierwszy zespół z zagranicy, który zagrał na Old Trafford? Pierwszym zespołem z zagranicy, który zagrał na Old Trafford była Crvena Zvezda Belgrad. Jugosłowianie odwiedzili Teatr Marzeń 12 maja 1951 i zagrali mecz towarzyski w ramach "Festival of Britain". Kolejny zespół z zagranicy pojawił się na Old Trafford cztery miesiące później, był to Happoel Tel Aviv. Natomiast pierwszym zespołem angielskim, który zagrał na Old Trafford był Liverpool. Ten mecz odbył się 19 lutego 1910 roku.

Maskotka MU Pierwszą maskotką MU był niejaki Billy the Goat, czyli koza. Kiedy MU wygrał w 1909 roku FA Cup Billy'emu pękły buty, po tym jak zaczął świętować zwycięstwo. Obecnie maskotką piłkarzy Manchester'u United jest diabeł Fred The Red. Widnieje on w herbie MU, a także rozbawia kibiców Manchester'u United podczas meczów.

Kto był najmłodszym zawodnikiem, który zdobył bramkę dla United? Norman Whiteside, w meczu ze Stoke City w 1982 r. Miał wtedy 17 lat i 7 dni. W tym samym roku stał się on również najmłodszym piłkarzem Irlandii Północnej i zdetronizował Pelego jako najmłodszy gracz, który zagrał w Mistrzostwach Świata (Whiteside miał wtedy 17 lat i 41 dni).

[edytuj] Hymn klubu

Glory Man United

Glory, glory, Man United, Glory, glory, Man United, Glory, glory, Man United, And the reds go marching on, on, on.

Just like the Busby Babes in Days gone by We'll keep the Red Flags flying high You've got to see yourself from far and wide You've got to hear the masses sing with pride

United! Man United! We're the boys in Red and we're on our way to Wem-ber-ly Wem-ber-ly! Wem-ber-ly! We're the famous Man United and we're going to Wem-ber-ly Wem-ber-ly! Wem-ber-ly! We're the famous Man United and we're going to Wem-ber-ly

In Seventy-Seven it was Docherty Atkinson will make it Eighty-Three And everyone will know just who we are They'll be singing 'Que Sera Sera'

United! Man United! We're the boys in Red and we're on our way to Wem-ber-ly Wem-ber-ly! Wem-ber-ly! We're the famous Man United and we're going to Wem-ber-ly Wem-ber-ly! Wem-ber-ly! We're the famous Man United and we're going to Wem-ber-ly

[edytuj] Sponsorzy

• SPONSOR GŁÓWNY – AIG
• SPONSOR ODZIEZY SPORTOWEJ – NIKE
• OFICJALNY PARTNER INTERNETOWY – LYCOS.CO.UK
• OFICJALNA STACJA RADIOWA – CENTURY FM
• OFICJALNE PIWO – BUDWEISER
• OFICJALNY PARTNER BUKMACHERSKI – LADBROKERS
• OFICJALNY DORADCA FIANSOWY – DIMENSION DATA
• OFICJALNY PARTNER FOTOGRAFICZNY – FUJI
• OFICJALNY SPONSOR MUZEUM OLD TRAFORD – FUJI
• OFICJALNY DOSTWACA SAMOCHODÓW – AUDI
• OFICJALNY DOSTAWCA NAPOJÓW – PEPSI
• OFICJALNY DOSTWCA PRZYBORÓW DO GOLENIA – WILKINSON
• OFICJALNE LINIE LOTNICZE – AIR ASIA

[edytuj] Kapitanowie

• 1946-1953 Johnny Carey
• 1953-1955 Allen Chilton
• 1955-1958 Roger Byrne
• 1958-1958 Bill Foulkes
• 1958-1961 Dennis Viollet
• 1961-1962 Maurice Setters
• 1962-1967 Noel Cantwell
• 1967-1973 Bobby Charlton
• 1973-1974 George Graham
• 1974-1975 Willie Morgan
• 1975-1981 Martin Buchan
• 1981-1983 Ray Wilkins
• 1983-1994 Bryan Robson
• 1994-1996 Steve Bruce
• 1996-1997 Eric Cantona
• 1997-2005 Roy Keane
• 2005-obecnie Gary Neville

[edytuj] Menedżerowie

• A.H. Albut: (1892 - lipiec 1900)
• James West: (lipiec 1900 - 28 września 1903)
• Ernst Mangnall: (30 września 1903 – 19 sierpnia 1912)
• John Bentley: (sierpień 1912 – grudzień 1914)
• John Jack R. Robson: (21 grudnia 1914 – październik 1921)
• John Chapman (1 listopada 1921 – 7 października 1926 (zawieszony przez FA z nieujawnionego powodu)
• Clarence Lal George Hilditch (październik 1926 - kwiecień 1927 (jedyny grający trener Manchesteru)
• Herbert Bamlett (kwiecień 1927 – kwiecień 1931)
• Walter Crickmer (kwiecień 1931 - lipiec 1932)
• Scott Matthewson Duncan (1 sierpnia 1932 – listopad 1937)
• Walter Crickmer: (listopad 1937 – 1945)
• Sir Matt Busby 19 lutego 1945 – czerwiec 1969)
• Jimmy Murphy: (luty – sierpień 1958) (opiekun drużyny w czasie rekonwalescencji Sir Matta Busby'ego po katastrofie w Monachium)
• Wilf McGuinness (czerwiec 1969 – 29 grudnia 1970)
• Sir Matt Busby (29 grudnia 1970 - czerwiec 1971)
• Frank O'Farrell (9 czerwca 1971 - 19 grudnia 1972)
• Tommy Docherty (30 grudnia 1972 – 4 lipca 1977)
• Dave Sexton (14 lipca 1977 - 30 kwietnia 1981)
• Ron Atkinson (czerwiec 1981 - 6 listopada 1986)
• Sir Alex Ferguson (6 listopada 1986 - ?)

[edytuj] Zobacz też

• FC United of Manchester

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Manchester United (po angielsku)
• Najlepsza nieoficjalna strona Manchester United (po polsku)

To jest tylko zalążek artykułu związanego z sportem. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.

[[zh:曼联足球俱乐部]