Lazio Rzym
Z Wikipedii
Lazio | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełna nazwa | Società Sportiva Lazio SpA | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Przydomek | Biancocelesti, Aquilotti | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Barwy | biało-błękitne | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Data założenia | 1900 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Stadion | Stadio Olimpico | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Liczba miejsc | 82 656 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Prezes | Claudio Lotito | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Trener | Delio Rossi | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Liga | Serie A | ||||||||||||||||||||||||||||||||
2006/07 | 3. miejsce | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Società Sportiva Lazio - włoski klub sportowy ze stolicy Włoch. Lazio jest największym klubem sportowym w Europie, klub posiada aż 37 sekcji sportowych.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Klub został założony 9 stycznia 1900. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa Latium oznaczającego szeroki, ale jest to również nazwa regionu w środkowych Włoszech z Rzymem. Był to pierwszy klub w stolicy Włoch. W latach 1902-1929 Lazio zdobyło czterokrotnie tytuł wicemistrzów Włoch. W Serie A klub grał od początku jej istnienia (sezon 1929/30). Największy sukces to drugie miejsce w 1937. Pierwszy poważny sukces miał miejsce w 1958, kiedy klub zdobył Puchar Włoch. W 1961 klub został zdegradowny, ale dwa lata później awansował ponownie. W 1967 Lazio ponownie spadł do Serie B, by awansować ponownie w 1969. W 1974 klub zdobył swoje pierwsze scudetto.
W 1980 klub został zdegradowany do Serie B wraz z Milanem, po tym jak udowodniono obydwu klubom udział w nielegalnym ustawianiu własnych meczów. Pozostał w Serie B trzy sezony. Powrócił w 1984 ale już w nastepnym sezonie ponownie spadł do Serie B. W 1986 klub został ukarany dziewięcioma ujemnymi punktami za kolejny skandal korupcyjny. W 1988 klub awansował do Serie A.
W 1992 klub przejął biznesmen Sergio Cragnotti. Rozpoczął się złoty okres w historii klubu. W tym czasie klub zdobył Puchar Włoch, Superpuchar Włoch, Puchar Zdobywców Pucharów, Superpuchar Europy UEFA oraz mistrzostwo w 2000. W 2002 Cragnotti odszedł w wyniku skandalu finansowego.
W 2006 Lazio wraz z trzema innymi klubami było zamieszane w tzw. Aferę Calciopoli, związaną z ustawianiem meczów. 14 lipca 2006, wyrokiem trybunału klub został zdegradowany do Serie B oraz ukarany odjęciem 7 punktów na początku rozgrywek. Poza tym klub został pozbawiony możliwości gry w kolejnej edycji Pucharu UEFA. Jednak w związku z odwołaniem, jakie wytoczyły władze klubu, sąd apelacyjny włoskiej federacji piłkarskiej anulował degradację i ukarał klub 11 ujemnymi punktami na starcie kolejnego sezonu Serie A. Podtrzymana została decyzja o pozbawieniu możliwości udziału w kolejnej edycji Pucharu UEFA. 27 października 2006 Sąd Arbitrażowy zdecydował o zmniejszeniu kary do 3 ujemnych punktów.
[edytuj] Kibice
Klub gra na mogącym pomieśić 82,656 osób Stadio Olimpico. Według sondażu, przeprowadzonego przez tygodnik "L'espresso" w 2002 roku, w Rzymie i okolicach mieszka około 2,1 miliona kibiców Lazio. Największą i obecnie najbardziej znaną grupę kibiców Lazio stanowią Irriducibili (niezłomni, nieugięci). Jest to grupa ultras. Jednak to pojęcie na zachodzie Europy jest rozumiane nieco inaczej niż w Polsce. To nie tylko meczowe oprawy, ale także ruch hooligans. Na początku lat '90 wyrobili sobie markę. Określeni zostali jako bardzo innowacyjni kibice. Jako pierwsi we Włoszech zaczęli jeździć na mecze wyjazdowe pociągami. Przeciwstawili się tym samym innej grupie kibiców - Eagles Supporters jeżdżącej autokarami. Nadal są jedną z najlepiej zorganizowanych grup kibicowskich w Italii. Irriducibili, w przeciwienstwie do innych grup zorganizowanych na Curva Nord, znani są ze swoich skrajnie prawicowych poglądów politycznych. Czasem na Curva Nord wywieszali antysemickie czy rasistowskie transparenty. Jednym z najbardziej zagorzałych członków Irriducibili jest Paolo Di Canio.W lutym 2000 wywieszono transparent ku czci zamordowanego Željko Ražnatovića znanego pod pseudonimem Arkan.
Do znanych kibiców i sympatyków Lazio należą lub należeli m.in. kardynał Stanisław Dziwisz, prezydent Włoch Giorgio Napolitano, przewodniczący Izby Deputowanych Gianfranco Fini, były burmistrz Rzymu Francesco Rutelli, popularni sportowcy: lekkoatleci Oscar Pistorius i Andrew Howe, szermierz Stefano Pantano, alpejka Isolde Kostner, piłkarze Paolo di Canio, Marco Materazzi, Daniele Portanova, Emiliano Moretti, Alessandro Nesta, Flavio Roma, Marco di Vaio, Roberto Muzzi, koszykarz Andrea Bargnani; aktorzy i reżyserzy: Bud Spencer, Enrico Montesano, Dario Argento, Christian de Sica, Franco Nero, Anna Falchi; piosenkarz Lucio Battisti, dziennikarze: Ilaria d'Amico, Fabrizio Maffei, Gianni Bezzi, Clemente Mimun, Giampiero Galleazzi, Giancarlo Governi, Bruno Vespa.
[edytuj] Sukcesy
- Mistrzostwo Włoch: 2
- 1974, 2000
- Puchar Włoch: 4
- 1959, 1998, 2000, 2004
- Superpuchar Włoch: 2
- 1998, 2000
- Puchar Zdobywców Pucharów: 1
- 1999
- Superpuchar Europy: 1
- 1999
- Finał Pucharu UEFA: 1
- 1998
[edytuj] Skład w sezonie 2007/2008
Bramkarze | |
---|---|
1. | Fernando Muslera |
14. | Tommaso Berni |
32. | Marco Ballotta |
Obrońcy | |
2. | Ştefan Radu |
3. | Aleksandar Kolarov |
7. | David Rozehnal |
8. | Luciano Zauri |
13. | Sebastiano Siviglia |
15. | Mobido Diakité |
22. | Ivan Artipoli |
25. | Emílson Cribari |
29. | Lorenzo De Silvestri |
Pomocnicy | |
4. | Fabio Firmani |
5. | Massimo Mutarelli |
6. | Ousmane Dabo |
10. | Roberto Baronio |
11. | Stefano Mauri |
23. | Mourad Meghni |
24. | Cristian Ledesma |
26. | Gaby Mudingayi |
68. | Christian Manfredini |
81. | Simone Del Nero |
85. | Valon Behrami |
Napastnicy | |
9. | Rolando Bianchi |
17. | Igli Tare |
18. | Tommaso Rocchi |
19. | Goran Pandev |
21. | Fabio Vignaroli |
[edytuj] Linki zewnętrzne
Atalanta • Cagliari • Catania • Empoli • Fiorentina • Genoa • Inter • Juventus • Lazio • Livorno •
Milan • Napoli • Palermo • Parma • Reggina • AS Roma • Sampdoria • Siena • Torino • Udinese
1961: Fiorentina • 1962: Atlético Madryt • 1963: Tottenham Hotspur • 1964: Sporting CP • 1965: West Ham United • 1966: Borussia Dortmund • 1967: Bayern Monachium • 1968: A.C. Milan • 1969: Slovan Bratysława • 1970: Manchester City F.C. • 1971: Chelsea F.C. • 1972: Rangers F.C. • 1973: A.C. Milan • 1974: 1. FC Magdeburg • 1975: Dynamo Kijów • 1976: RSC Anderlecht • 1977: Hamburger SV • 1978: RSC Anderlecht • 1979: FC Barcelona • 1980: Valencia CF • 1981: Dinamo Tbilisi • 1982: FC Barcelona • 1983: Aberdeen FC • 1984: Juventus FC • 1985: Everton F.C. • 1986: Dynamo Kijów • 1987: Ajax Amsterdam • 1988: KV Mechelen • 1989: FC Barcelona • 1990: Sampdoria Genua • 1991: Manchester United F.C. • 1992: Werder Brema • 1993: Parma F.C. • 1994: Arsenal Londyn • 1995: Real Saragossa • 1996: Paris Saint-Germain F.C. • 1997: FC Barcelona • 1998: Chelsea F.C. • 1999: Lazio Rzym