See also ebooksgratis.com: no banners, no cookies, totally FREE.

CLASSICISTRANIERI HOME PAGE - YOUTUBE CHANNEL
Privacy Policy Cookie Policy Terms and Conditions
Atlético Madryt - Wikipedia, wolna encyklopedia

Atlético Madryt

Z Wikipedii

Atlético Madryt
Pełna nazwa Club Atlético de Madrid S.A.D.
Przydomek Los Indios, Los Colchoneros,
Los Rojiblancos
Data założenia 1903
Stadion Vicente Calderón
Liczba miejsc 54,851
Prezes Hiszpania Enrique Cerezo
Trener Meksyk Javier Aguirre
Liga Primera División
Sezon 2007/08 4.miejsce
Barwy drużyny Barwy drużyny Barwy drużyny
Barwy drużyny
Barwy drużyny
 
Stroje
domowe
Barwy drużyny Barwy drużyny Barwy drużyny
Barwy drużyny
Barwy drużyny
 
Stroje
wyjazdowe

Club Atlético de Madrid - hiszpański klub piłkarski założony 26 kwietnia 1903 przez trzech baskijskich studentów jako madrycka filia Athletic Bilbao. Aktualnie gra w Primera División. Stadionem klubu jest Estadio Vicente Calderón, nazwany imieniem legendarnego prezesa. Ostatnim wielkim sukcesem Los Rojiblancos był dublet - zwycięstwo w rozgrywkach Primera División i Copa del Rey w 1996. W sezonie 1996/1997 Atlético występowało w Lidze Mistrzów. Kibice Atletico są zaprzyjaźnieni z kibicami śląskiego klubu - Ruch Chorzów, a konkretniej z jedną z kibicowskich grup o nazwie Psycho Fans.

Spis treści

[edytuj] Sukcesy

[edytuj] Historia

[edytuj] Athletic Club de Madrid

Klub został założony 26 kwietnia 1903 przez trzech baskijskich studentów jako filia Athletic Bilbao. W 1904 przyłączyli się do nich byli członkowie Madrid FC. Piłkarze występowali początkowo w barwach błękitno-białych; od 1911 stroje Atlético to koszulki w charakterystyczne białe i czerwone pasy oraz granatowe spodenki. Motywy zmiany strojów nie są do końca znane. Jedna z teorii mówi, że połączenie bieli z czerwienią było najtańszym rozwiązaniem, gdyż tych samych kolorów używano do produkcji materacy. Stąd przydomek Los Colchoneros - wytwórcy materacy.

Uniezależnienie się od Athletic Bilbao nastąpiło w 1921, a w 1923 zbudowano pierwszy stadion, o nazwie Metropolitano. W latach 20. Athletic trzy razy wygrał Campeonato del Centro i w latach 1921 oraz 1926 brało udział w rozgrywkach Copa del Rey. W 1928 klub został zaproszony do udziału w rozgrywkach ligowych. Trenerem Athletic był wtedy Anglik, Fred Pentland. Klub spadł do Segunda División w 1930, a w 1934 wrócił do Primera División. Athletic jeszcze raz został relegowany do niższej ligi w 1936, kiedy trenerem był Josep Samitier. Wskutek hiszpańskiej wojny domowej spadek klubu został odroczony.

[edytuj] Athletic Aviacion de Madrid

W 1939, kiedy reaktywowano rozgrywki ligowe w Hiszpanii, Athletic połączył się z klubem Aviacion Nacional z Saragossy i stał się Athletic Aviacion de Madrid. Klub Aviacion Nacional został założony w 1939 przez hiszpańskie siły powietrzne. Obiecano im miejsce w Primera División na sezon 1939/40, lecz ostatecznie hiszpańska federacja nie dopuściła ich do rozgrywek. Jednakże doszło do porozumienia i Aviacion Nacional połączył się z Athletic, który stracił podczas hiszpańskiej wojny domowej ośmiu zawodników. Athletic Aviacion de Madrid zajął miejsce Realu Oviedo, którego stadion został zniszczony w czasie wojny. Klub z Ricardo Zamorą na ławce trenerskiej zwyciężył w rozgrywkach Primera División w latach 1940 i 1941.

W 1941 dekret wydany przez gen. Franco zakazał klubom używania nazw obcojęzycznych, dlatego nazwę drużyny zmieniono na Atlético Aviacion de Madrid. W 1947 zdecydowano pozbyć się z nazwy klubu cząstki Aviacion, przypominającej o związkach z armią. Tak powstała aktualna nazwa drużyny - Club Atlético de Madrid. W tym samym roku na Metropolitano Atlético rozgromiło 5:0 swojego rywala zza miedzy - Real Madryt.

[edytuj] Złota Era

Pod wodzą Helenio Herrery i jego asystenta Larbiego Ben Barka, Atlético sięgnęło po tytuł mistrzowski dwukrotnie - w 1950 oraz 1951. Wraz z odejściem Herrery w 1953, drużyna zaczęła tracić na znaczeniu - stała się dopiero trzecim klubem Hiszpanii (o miano którego walczyła z Atlético Bilbao), po Realu Madryt i FC Barcelonie.

W sezonie 1957/58 drużynę objął Ferdinand Daučík, znany w Hiszpanii jako Fernando Daucik, który doprowadził ją do tytułu wicemistrza Hiszpanii. Druga lokata dała Los Colchoneros miejsce w rozgrywkach o Puchar Europy w sezonie 1958/59 - drugą hiszpańską drużyną w Pucharze był Real Madryt, który rządził wtedy w Europie. Atlético, głównie dzięki świetnej postawie Vavy i Enrique Collara, dotarło aż do półfinału, pokonując wcześniej Drumcondre, CSKA Sofia i Schalke 04 Gelsenkirchen. W 1/2 finału Atlético trafiło na madrycki Real. Zwycięzcę wyłonił dopiero trzeci mecz, rozgrywany w Saragossie.

Los Rojiblancos pod wodzą byłego trenera Blancos José Villalongi, wzięło rewanż na Królewskich, pokonując ich w finałach Copa del Rey w latach 1960 i 1961. W 1962 Atlético, zwyciężając w finale Fiorentinę 3:0, sięgnęło po Puchar Zdobywców Pucharów. Rok później, Los Indios również dotarli do finału tych rozgrywek, lecz ulegli 1:5 drużynie Tottenham Hotspur F.C. Najważniejszymi zawodnikami w tamtym okresie byli Enrique Collar, Miguel Jones oraz Abelardo.

[edytuj] Puchar Europy 1974

W tamtym okresie w składzie Atlético znajdowali się tacy piłkarze, jak: doświadczony Abelardo, świetni napastnicy Luis Aragonés, Javier Irureta, trzykrotny król strzelców Primera División (1969, 1970 oraz 1971), José Eulogio Gárate oraz Argentyńczycy Rubén Ayala, Panadero Díaz i Ramón Heredia. Trenerem ekipy był argentyński coach Juan Carlos Lorenzo.

Od 1966 piłkarze Atlético występują na stadionie Vicente Calderon, noszącym imię byłego prezydenta klubu. Od 1940 zespołowi przypadło w udziale 9 tytułów mistrzowskich, również 9 razy sięgał on po Puchar Króla. W 1962 do kolekcji trofeów Atlético dołączyło europejski Puchar Zdobywców Pucharów, a w 1975 Puchar Interkontynentalny.

Lata 60. i 70. były najlepszymi w historii Atlético; do sukcesów piłkarze nawiązali w połowie lat 90., zdobywając dublet (mistrzostwo i Puchar) w 1996, wkrótce jednak po raz pierwszy w historii klub spadł z I ligi (2000). W 2002 Atlético Madryt ponownie znalazło się w ekstraklasie, pozostaje jednak w cieniu lokalnego rywala - Realu.

Wśród wielu znakomitości piłkarskich, jakie przewinęły się przez drużynę, można wymienić m.in. Garate, Hugo Sancheza, Bernda Schustera i w ostatnich latach Christiana Vieriego, a także wybitnego wychowanka Fernando Torresa. Przez lata symbolem klubu był kontrowersyjny prezydent, Jesus Gil, szczególnie znany z ciągłych konfliktów ze szkoleniowcami.

[edytuj] Trenerzy w historii klubu

Radomir Antić
Hiszpania Luis Aragonés
Anglia Ron Atkinson
Argentyna Alfio Basile
Argentyna Carlos Bianchi
Hiszpania Javier Clemente
Słowacja Fernando Daucik
Hiszpania Cesar Ferrando
Brazylia Otto Glória
Argentyna Hiszpania Helenio Herrera
Chorwacja Tomislav Ivić
Argentyna Juan Carlos Lorenzo
Hiszpania Gregorio Manzano
Argentyna César Luis Menotti
Austria Max Merkel
Hiszpania Pepe Murcia
Anglia Fred Pentland
Włochy Claudio Ranieri
Włochy Arrigo Sacchi
Hiszpania Josep Samitier
Węgry Ferenc Szusza
Hiszpania José Villalonga
Hiszpania Ricardo Zamora

[edytuj] Piłkarze w historii klubu

Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Atlético Madryt.

[edytuj] Królowie strzelców reprezentujący Atlético Madryt

[edytuj] Stadion

Estadio Vicente Calderón
Estadio Vicente Calderón

[edytuj] Kadra

Zobacz więcej w osobnym artykule: :Kategoria:Piłkarze Atlético Madryt.
Numer Imię i nazwisko Data urodzenia Kraj W klubie od Poprzedni klub
Bramkarze
1 Ismael Falcón 24.04.1985 Hiszpania 2007 Hércules Alicante
25 Leo Franco 20.05.1977 Argentyna 2004 Real Mallorca
Obrońcy
2 Giourkas Seitaridis 04.06.1981 Grecja 2006 Dynamo Moskwa
3 Antonio López Guerrero 13.09.1981 Hiszpania 2004 Osasuna Pampeluna
4 Mariano Pernía 04.05.1977 Hiszpania 2006 Getafe CF
12 Fabiano Eller 16.11.1977 Brazylia 2007 Internacional Porto Alegre
14 Zé Castro 13.01.1983 Portugalia 2006 Academica Coimbra
21 Luis Perea 30.01.1979 Kolumbia 2006 Boca Juniors Buenos Aires
22 Pablo Ibáñez 03.08.1981 Hiszpania 2004 Albacete Balompie
Pomocnicy
5 Thiago Motta 28.08.1982 Brazylia 2007 FC Barcelona
6 Cléber Santana 27.06.1981 Brazylia 2007 Santos FC
8 Raúl García 11.07.1986 Hiszpania 2007 Osasuna Pampeluna
9 Luis García 24.06.1978 Hiszpania 2007 Liverpool FC
11 Maxi Rodríguez 02.01.1981 Argentyna 2005 Espanyol Barcelona
15 José Manuel Jurado 29.06.1986 Hiszpania 2006 Real Madryt
17 José Antonio Reyes 01.09.1983 Hiszpania 2007 Real Madryt
23 Juan Valera 21.12.1984 Hiszpania 2005 Real Murcia
24 Simão Sabrosa 31.10.1979 Portugalia 2007 Benfica Lizbona
27 Miguel de las Cuevas 19.06.1986 Hiszpania 2006 Hércules Alicante
29 Ignacio Camacho 04.05.1990 Hiszpania 2005 Real Saragossa
Napastnicy
7 Diego Forlán 19.05.1979 Urugwaj 2007 Villarreal C.F.
10 Sergio "Kun" Agüero 02.06.1988 Argentyna 2006 Independiente Buenos Aires
20 Mista 12.11.1978 Hiszpania 2006 Valencia CF
  • Trener:

Meksyk Javier Aguirre

  • Wypożyczeni:

Argentyna Javier Horacio Pinola (1. FC Nürnberg)
Hiszpania Javier Arizmendi (Deportivo La Coruña)
Hiszpania Manu del Moral (Getafe CF)
Hiszpania Juan Ortiz (Polideportivo Ejido)
Hiszpania Toché (Real Valladolid)
Hiszpania Francisco Molinero (Málaga CF)
Hiszpania Ismael Falcón (Hércules Alicante)
Hiszpania David Rodríguez (UD Salamanca)
Hiszpania Roberto Jiménez (Gimnastic Tarragona)
Hiszpania Braulio Nóbrega (Getafe CF)
Portugalia Maniche (Inter Mediolan)

[edytuj] Transfery na sezon 2007/08

  • Przybyli:

Hiszpania Raúl García (Osasuna Pampeluna)
Brazylia Diego da Silva (FC Penafiel)
Hiszpania Javier Arizmendi (Deportivo La Coruña)
Włochy Christian Abbiati (AC Milan)
Urugwaj Diego Forlán (Villarreal C.F.)
Hiszpania Luis García (Liverpool FC)
Brazylia Cléber Santana (Santos FC)
Hiszpania José Antonio Reyes (Real Madryt)
Brazylia Thiago Motta (FC Barcelona)

  • Odeszli:

Hiszpania Fernando Torres (Liverpool FC)
Argentyna Luciano Galletti (Olympiakos Pireus)
Bułgaria Martin Petrov (Manchester City)
Argentyna Federico Azcárate (AEK Ateny)
Hiszpania Gabi (Real Saragossa)
Hiszpania Javier Arizmendi (Valencia CF)
Hiszpania David Rodríguez (UD Salamanca)
Hiszpania Roberto Jiménez (Gimnastic Tarragona)
Portugalia Costinha (Atalanta Bergamo)
Hiszpania Braulio Nóbrega (Getafe CF)
Portugalia Maniche (Inter Mediolan)

[edytuj] Linki zewnętrzne


aa - ab - af - ak - als - am - an - ang - ar - arc - as - ast - av - ay - az - ba - bar - bat_smg - bcl - be - be_x_old - bg - bh - bi - bm - bn - bo - bpy - br - bs - bug - bxr - ca - cbk_zam - cdo - ce - ceb - ch - cho - chr - chy - co - cr - crh - cs - csb - cu - cv - cy - da - de - diq - dsb - dv - dz - ee - el - eml - en - eo - es - et - eu - ext - fa - ff - fi - fiu_vro - fj - fo - fr - frp - fur - fy - ga - gan - gd - gl - glk - gn - got - gu - gv - ha - hak - haw - he - hi - hif - ho - hr - hsb - ht - hu - hy - hz - ia - id - ie - ig - ii - ik - ilo - io - is - it - iu - ja - jbo - jv - ka - kaa - kab - kg - ki - kj - kk - kl - km - kn - ko - kr - ks - ksh - ku - kv - kw - ky - la - lad - lb - lbe - lg - li - lij - lmo - ln - lo - lt - lv - map_bms - mdf - mg - mh - mi - mk - ml - mn - mo - mr - mt - mus - my - myv - mzn - na - nah - nap - nds - nds_nl - ne - new - ng - nl - nn - no - nov - nrm - nv - ny - oc - om - or - os - pa - pag - pam - pap - pdc - pi - pih - pl - pms - ps - pt - qu - quality - rm - rmy - rn - ro - roa_rup - roa_tara - ru - rw - sa - sah - sc - scn - sco - sd - se - sg - sh - si - simple - sk - sl - sm - sn - so - sr - srn - ss - st - stq - su - sv - sw - szl - ta - te - tet - tg - th - ti - tk - tl - tlh - tn - to - tpi - tr - ts - tt - tum - tw - ty - udm - ug - uk - ur - uz - ve - vec - vi - vls - vo - wa - war - wo - wuu - xal - xh - yi - yo - za - zea - zh - zh_classical - zh_min_nan - zh_yue - zu -