Atlético Madryt

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Atlético Madryt

Pełna nazwa

Club Atlético de Madrid S.A.D.

Przydomek

Los Indios, Los Colchoneros,
Los Rojiblancos

Data założenia

1903

Stadion

Vicente Calderón

Liczba miejsc

54,851

Prezes

Enrique Cerezo

Trener

Javier Aguirre

Liga

Primera División

Sezon 2007/08

4.miejsce





Stroje domowe





Stroje wyjazdowe

Club Atlético de Madrid - hiszpański klub piłkarski założony 26 kwietnia 1903 przez trzech baskijskich studentów jako madrycka filia Athletic Bilbao. Aktualnie gra w Primera División. Stadionem klubu jest Estadio Vicente Calderón, nazwany imieniem legendarnego prezesa. Ostatnim wielkim sukcesem Los Rojiblancos był dublet - zwycięstwo w rozgrywkach Primera División i Copa del Rey w 1996. W sezonie 1996/1997 Atlético występowało w Lidze Mistrzów. Kibice Atletico są zaprzyjaźnieni z kibicami śląskiego klubu - Ruch Chorzów, a konkretniej z jedną z kibicowskich grup o nazwie Psycho Fans.

Spis treści

1 Sukcesy
2 Historia
3 Trenerzy w historii klubu
4 Piłkarze w historii klubu
- 4.1 Królowie strzelców reprezentujący Atlético Madryt
5 Stadion
6 Kadra
- 6.1 Transfery na sezon 2007/08
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Sukcesy

Mistrzostwo Hiszpanii
- 1940, 1941, 1950, 1951, 1966, 1970, 1973, 1977, 1996
Puchar Króla
- 1960, 1961, 1965, 1972, 1976, 1985, 1991, 1992, 1996
Puchar Interkontynentalny
- 1974
Puchar Zdobywców Pucharów
- 1962
Superpuchar Hiszpanii
- 1985
Puchar Ligi
- 1987

[edytuj] Historia

[edytuj] Athletic Club de Madrid

Klub został założony 26 kwietnia 1903 przez trzech baskijskich studentów jako filia Athletic Bilbao. W 1904 przyłączyli się do nich byli członkowie Madrid FC. Piłkarze występowali początkowo w barwach błękitno-białych; od 1911 stroje Atlético to koszulki w charakterystyczne białe i czerwone pasy oraz granatowe spodenki. Motywy zmiany strojów nie są do końca znane. Jedna z teorii mówi, że połączenie bieli z czerwienią było najtańszym rozwiązaniem, gdyż tych samych kolorów używano do produkcji materacy. Stąd przydomek Los Colchoneros - wytwórcy materacy.

Uniezależnienie się od Athletic Bilbao nastąpiło w 1921, a w 1923 zbudowano pierwszy stadion, o nazwie Metropolitano. W latach 20. Athletic trzy razy wygrał Campeonato del Centro i w latach 1921 oraz 1926 brało udział w rozgrywkach Copa del Rey. W 1928 klub został zaproszony do udziału w rozgrywkach ligowych. Trenerem Athletic był wtedy Anglik, Fred Pentland. Klub spadł do Segunda División w 1930, a w 1934 wrócił do Primera División. Athletic jeszcze raz został relegowany do niższej ligi w 1936, kiedy trenerem był Josep Samitier. Wskutek hiszpańskiej wojny domowej spadek klubu został odroczony.

[edytuj] Athletic Aviacion de Madrid

W 1939, kiedy reaktywowano rozgrywki ligowe w Hiszpanii, Athletic połączył się z klubem Aviacion Nacional z Saragossy i stał się Athletic Aviacion de Madrid. Klub Aviacion Nacional został założony w 1939 przez hiszpańskie siły powietrzne. Obiecano im miejsce w Primera División na sezon 1939/40, lecz ostatecznie hiszpańska federacja nie dopuściła ich do rozgrywek. Jednakże doszło do porozumienia i Aviacion Nacional połączył się z Athletic, który stracił podczas hiszpańskiej wojny domowej ośmiu zawodników. Athletic Aviacion de Madrid zajął miejsce Realu Oviedo, którego stadion został zniszczony w czasie wojny. Klub z Ricardo Zamorą na ławce trenerskiej zwyciężył w rozgrywkach Primera División w latach 1940 i 1941.

W 1941 dekret wydany przez gen. Franco zakazał klubom używania nazw obcojęzycznych, dlatego nazwę drużyny zmieniono na Atlético Aviacion de Madrid. W 1947 zdecydowano pozbyć się z nazwy klubu cząstki Aviacion, przypominającej o związkach z armią. Tak powstała aktualna nazwa drużyny - Club Atlético de Madrid. W tym samym roku na Metropolitano Atlético rozgromiło 5:0 swojego rywala zza miedzy - Real Madryt.

[edytuj] Złota Era

Pod wodzą Helenio Herrery i jego asystenta Larbiego Ben Barka, Atlético sięgnęło po tytuł mistrzowski dwukrotnie - w 1950 oraz 1951. Wraz z odejściem Herrery w 1953, drużyna zaczęła tracić na znaczeniu - stała się dopiero trzecim klubem Hiszpanii (o miano którego walczyła z Atlético Bilbao), po Realu Madryt i FC Barcelonie.

W sezonie 1957/58 drużynę objął Ferdinand Daučík, znany w Hiszpanii jako Fernando Daucik, który doprowadził ją do tytułu wicemistrza Hiszpanii. Druga lokata dała Los Colchoneros miejsce w rozgrywkach o Puchar Europy w sezonie 1958/59 - drugą hiszpańską drużyną w Pucharze był Real Madryt, który rządził wtedy w Europie. Atlético, głównie dzięki świetnej postawie Vavy i Enrique Collara, dotarło aż do półfinału, pokonując wcześniej Drumcondre, CSKA Sofia i Schalke 04 Gelsenkirchen. W 1/2 finału Atlético trafiło na madrycki Real. Zwycięzcę wyłonił dopiero trzeci mecz, rozgrywany w Saragossie.

Los Rojiblancos pod wodzą byłego trenera Blancos José Villalongi, wzięło rewanż na Królewskich, pokonując ich w finałach Copa del Rey w latach 1960 i 1961. W 1962 Atlético, zwyciężając w finale Fiorentinę 3:0, sięgnęło po Puchar Zdobywców Pucharów. Rok później, Los Indios również dotarli do finału tych rozgrywek, lecz ulegli 1:5 drużynie Tottenham Hotspur F.C. Najważniejszymi zawodnikami w tamtym okresie byli Enrique Collar, Miguel Jones oraz Abelardo.

[edytuj] Puchar Europy 1974

W tamtym okresie w składzie Atlético znajdowali się tacy piłkarze, jak: doświadczony Abelardo, świetni napastnicy Luis Aragonés, Javier Irureta, trzykrotny król strzelców Primera División (1969, 1970 oraz 1971), José Eulogio Gárate oraz Argentyńczycy Rubén Ayala, Panadero Díaz i Ramón Heredia. Trenerem ekipy był argentyński coach Juan Carlos Lorenzo.

Od 1966 piłkarze Atlético występują na stadionie Vicente Calderon, noszącym imię byłego prezydenta klubu. Od 1940 zespołowi przypadło w udziale 9 tytułów mistrzowskich, również 9 razy sięgał on po Puchar Króla. W 1962 do kolekcji trofeów Atlético dołączyło europejski Puchar Zdobywców Pucharów, a w 1975 Puchar Interkontynentalny.

Lata 60. i 70. były najlepszymi w historii Atlético; do sukcesów piłkarze nawiązali w połowie lat 90., zdobywając dublet (mistrzostwo i Puchar) w 1996, wkrótce jednak po raz pierwszy w historii klub spadł z I ligi (2000). W 2002 Atlético Madryt ponownie znalazło się w ekstraklasie, pozostaje jednak w cieniu lokalnego rywala - Realu.

Wśród wielu znakomitości piłkarskich, jakie przewinęły się przez drużynę, można wymienić m.in. Garate, Hugo Sancheza, Bernda Schustera i w ostatnich latach Christiana Vieriego, a także wybitnego wychowanka Fernando Torresa. Przez lata symbolem klubu był kontrowersyjny prezydent, Jesus Gil, szczególnie znany z ciągłych konfliktów ze szkoleniowcami.

[edytuj] Trenerzy w historii klubu

Radomir Antić
Luis Aragonés
Ron Atkinson
Alfio Basile
Carlos Bianchi
Javier Clemente
Fernando Daucik
Cesar Ferrando
Otto Glória
Helenio Herrera
Tomislav Ivić
Juan Carlos Lorenzo
Gregorio Manzano
César Luis Menotti
Max Merkel
Pepe Murcia
Fred Pentland
Claudio Ranieri
Arrigo Sacchi
Josep Samitier
Ferenc Szusza
José Villalonga
Ricardo Zamora

[edytuj] Piłkarze w historii klubu

Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Atlético Madryt.

[edytuj] Królowie strzelców reprezentujący Atlético Madryt

José Eulogio Gárate (14 goli, 1969; 16 goli, 1970)
Luis Aragonés (16 goli, 1970; 17 goli, 1971)
Hugo Sánchez (19 goli, 1985)
Baltazar (35 goli, 1989)
Manolo (27 goli, 1992)
Christian Vieri (24 gole, 1998)

[edytuj] Stadion

Estadio Vicente Calderón

Nazwa: Estadio Vicente Calderón
Miasto: Madryt
Pojemność: 54.851 miejsc
Inauguracja: 2 października 1966; Atletico - Valencia 1:1
Wymiary boiska: 105x70 m
Inne obiekty: Ciudad Deportiva de Majadahonda

[edytuj] Kadra

Zobacz więcej w osobnym artykule: :Kategoria:Piłkarze Atlético Madryt.

Numer	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Kraj	W klubie od	Poprzedni klub
Bramkarze
1	Ismael Falcón	24.04.1985		2007	Hércules Alicante
25	Leo Franco	20.05.1977		2004	Real Mallorca
Obrońcy
2	Giourkas Seitaridis	04.06.1981		2006	Dynamo Moskwa
3	Antonio López Guerrero	13.09.1981		2004	Osasuna Pampeluna
4	Mariano Pernía	04.05.1977		2006	Getafe CF
12	Fabiano Eller	16.11.1977		2007	Internacional Porto Alegre
14	Zé Castro	13.01.1983		2006	Academica Coimbra
21	Luis Perea	30.01.1979		2006	Boca Juniors Buenos Aires
22	Pablo Ibáñez	03.08.1981		2004	Albacete Balompie
Pomocnicy
5	Thiago Motta	28.08.1982		2007	FC Barcelona
6	Cléber Santana	27.06.1981		2007	Santos FC
8	Raúl García	11.07.1986		2007	Osasuna Pampeluna
9	Luis García	24.06.1978		2007	Liverpool FC
11	Maxi Rodríguez	02.01.1981		2005	Espanyol Barcelona
15	José Manuel Jurado	29.06.1986		2006	Real Madryt
17	José Antonio Reyes	01.09.1983		2007	Real Madryt
23	Juan Valera	21.12.1984		2005	Real Murcia
24	Simão Sabrosa	31.10.1979		2007	Benfica Lizbona
27	Miguel de las Cuevas	19.06.1986		2006	Hércules Alicante
29	Ignacio Camacho	04.05.1990		2005	Real Saragossa
Napastnicy
7	Diego Forlán	19.05.1979		2007	Villarreal C.F.
10	Sergio "Kun" Agüero	02.06.1988		2006	Independiente Buenos Aires
20	Mista	12.11.1978		2006	Valencia CF