Olympique Lyon
Z Wikipedii
Olympique Lyonnais | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełna nazwa | Olympique Lyonnais | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Przydomek | Les Gones, OL | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Barwy | Biało czerwono niebieskie | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Data założenia | 3 sierpnia 1950 (protoplasta w 1899) |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Adres | 350 Avenue Jean-Jaures, 69007 Lyon | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Stadion | Stade Gerland | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Liczba miejsc | 42 094 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Prezes | Jean-Michel Aulas | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Trener | Claude Puel | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Liga | Ligue 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
2007-2008 | 1. miejsce | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Olympique Lyon (oficjalna nazwa Olympique Lyonnais, oficjalny skrót OL) - francuski klub piłkarski z siedzibą w Lyonie założony w 1899, jako Lyon Olympique (w 1910 jego nazwę zmieniono na Lyon Olympique Universitaire).
Spis treści |
[edytuj] Sukcesy
- Mistrzostwo Francji : (7) 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008
- Wicemistrzostwo Francji : (2) 1995, 2001
- Mistrzostwo II ligi : (3) 1951, 1954, 1989
- Puchar Francji : (4) 1964, 1967, 1973, 2008
- Puchar Ligi Francuskiej : (1) 2001
- Superpuchar Francji : (7) 1973, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007
- Półfinał Pucharu Zdobywców Pucharów : (1) 1964
- Ćwierćfinał Ligi Mistrzów : (3) 2004, 2005, 2006
- Jedna Ósma Ligi Mistrzów : (1) 2007
- Ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów : (1) 1968
- Ćwierćfinał Pucharu UEFA : (1) 1967, 1998
- 8-krotny uczestnik Ligi Mistrzów : (8) 1999/2000 - 2006/2007
[edytuj] Historia
[edytuj] Wczesne lata
W 1899 - na skutek fuzji czterech mniejszych klubów lyońskich: Racing Club Lyon, Stade Lyonnais, Club Sportif Lyonnais i Philegie Club Lyon - utworzono wielosekcyjny Lyon Olympique (m.in. z sekcją futbolową). W 1906 zakwalifikował się on do fazy finałowej amatorskich mistrzostw Francji (w owym czasie rozgrywek tych nie przeprowadzano jeszcze w formie ligowej, tylko pucharowej), odpadając w 1/8 finału z Olympique Marsylia (11 marca 1906 2-2 w Lyonie i rezygnacja z wyjazdu na rewanż do Marsylii tydzień później). W 1910 jego nazwę zmieniono na Lyon Olympique Universitaire (LOU). Jeszcze w czasach klubu wielosekcyjnego (tj. przed 1950) piłkarze LOU osiągnęli pewne sukcesy. Po okresie zdominowania przez FC Lyon, w 1910 ponownie awansowali do tury finałowej amatorskich mistrzostw Francji, w których - po pokonaniu 4-1 Besançon RC - doszli do ćwierćfinału (ulegając w nim Stade Helvétique Marsylia 0-5). Kolejna przygoda z tymi rozgrywkami miała miejsce w 1913 i zakończyła się odpadnięciem w 1/8 finału (po porażce 1-5 z FC Saint-Raphaël). Swe mecze rozgrywali oni wówczas na Stade Iris, oczekując na zakończenie siedmioletniej budowy nowego obiektu - Stade Gerland (dzieła znanego architekta Toniego Garniera), na który ostatecznie przeprowadzili się w maju 1926 (choć swe pierwsze spotkania rozegrali na nim tuż po jego otwarciu w 1920).
W lipcu 1942 klub uzyskał status profesjonalnego, zaś w sezonie 1944/1945 odnotował znaczący sukces, zwyciężając w grupie południowej ostatnich mistrzostw Francji czasu wojny (w finale krajowym LOU uległ 0-4 FC Rouen). Dzięki temu, w sezonie 1945/1946 drużyna została zakwalifikowana do pierwszej, powojennej edycji Division 1. Jej debiut na tym szczeblu nie był jednak udany, gdyż po roku spadła ona do Division 2.
[edytuj] Po rozłamie
W wielosekcyjnym LOU - pod koniec lat 40. - doszło do ostrego konfliktu, pomiędzy sekcją piłkarską, a sekcją rugby. Zakończył się on w maju 1950 postanowieniem o oddzieleniu się tej pierwszej i utworzeniem przez nią nowego jednosekcyjnego klubu (typowo piłkarskiego), posiadającego jednak pełne prawo do tradycji swego protoplasty (ciągłej od 1899). Założono go ostatecznie 3 sierpnia 1950 i zarejestrowano pod nazwą Olympique Lyonnais (OL). Już w sezonie 1950/1951 zwyciężył on w rozgrywkach Division 2, by po roku gry na najwyższym szczeblu ponownie spaść na zaplecze ekstraklasy. Ponowny awans nastąpił po sezonie 1953/1954. Wówczas przygoda z Division 1 trwała o wiele dłużej, bowiem OL grał w niej nieprzerwanie do edycji 1982/1983.
[edytuj] Era Aulasa
W czerwcu 1987 władzę w klubie przejęła grupa biznesowa z Jean-Michelem Aulasem ( prezesem ) na czele. Nowi inwestorzy postawili na długofalową politykę rozwoju, toteż finalnych efektów swej pracy spodziewali się dopiero na przełomie wieków. Po sześciu latach gry w II lidze, w sezonie 1988/1989 - pod okiem trenera Roberta Nouzareta (jednego z symboli OL) - wywalczono awans do Division 1. Kwalifikacja do europejskich pucharów (Puchar UEFA) nadeszła po dwóch latach gry w elicie (5. pozycja w sezonie 1990/1991) - tym samym cel Aulasa został osiągnięty w przeciągu pół dekady. Jednak przez kolejne trzy sezony zespół grał poniżej oczekiwań (kończył je na lokatach w drugiej połowie tabeli).
W edycji 1994/1995 "olimpijczycy" z Lyonu powrócili do ścisłej czołówki ekstraklasy, plasując się na 2. miejscu, głównie dzięki uzdolnionemu pokoleniu swych wychowanków. Dzięki temu w kolejnym sezonie OL wziął udział w Pucharze UEFA, eliminując m.in. Lazio Rzym. W 1997 - dzięki triumfowi w Pucharze Intertoto - drużyna mogła kontynuować swe występy w europejskich pucharach i od tego czasu występuje w nich regularnie rok po roku.
Po wywalczeniu brązowych medali francuskiej ligi w 1999 i 2000, w 2001 przyszedł czas na powtórzenie największego dotychczas sukcesu (wicemistrzostwa). Od tego czasu "w kraju nad Loarą" trwa "era Olympique Lyon". Premierowy tytuł mistrzowski wywalczono w sezonie 2001/2002, rozpoczynając tym samym niespotykaną nigdy wcześniej we Francji serię siedmiu ligowych mistrzostw z rzędu. Dzięki regularnym występom w Lidze Mistrzów stopniowo powiększano roczne budżety klubu, co pozwoliło w sierpniu 2002 na wstąpienie do elitarnej grupy G-14 (OL ma w niej 1 przedstawiciela).
8 lutego 2007 Olympique Lyon stał się pierwszym francuskim klubem piłkarskim, którego akcje można było kupić w ofercie publicznej (wyemitowano ich na łączną sumę 84 milionów euro i przynieść łącznie 100 milionów euro), a klub został zarejestrowany na giełdzie, zmieniając swój status prawny.
[edytuj] Dotychczasowi prezesi klubu
- 1950-1959 Armand Groslevin
- 1959-1965 Ferdinand Maillet
- 1965-1977 Édouard Rochet
- 1977-1981 Roger Michaux
- 1981-1982 Jean Perrot
- 1982-1983 Raymond Ravet
- 1983-1987 Charles Mighirian
- od 1987 Jean-Michel Aulas
[edytuj] Trenerzy
Imię i nazwisko | Lata pełnienia funkcji |
---|---|
Oscar Heisser | 1950-1954 |
Julien Darui | 1954-1955 |
Lucien Troupel | 1955-1959 |
Gaby Robert | 1959-1961 |
"Manu" Fernandez | 1961-1962 |
Lucien Jasseron | 1962-1966 |
Louis Hon | 1966-1968 |
Aimé Mignot | 1968-1976 |
Aimé Jacquet | 1976-1980 |
Jean-Pierre Destrumelle | 1980-1981 |
Vladimir Kovacevic | 1981-1982 |
Robert Herbin | 1982-1985 |
Robert Nouzaret | 1985-1987 |
Denis Papas/Marcel Le Borgne | 1987-1988 |
Raymond Domenech | 1988-1993 |
Jean Tigana | 1993-1995 |
Guy Stéphan | 1995-1997 |
Bernard Lacombe/José Broissart | 1997-1998 |
Jacques Santini | 2000-2002 |
Paul Le Guen | 2002-2005 |
Gérard Houllier | 2005-2007 |
Alain Perrin | 2007 - 2008 |
Claude Puel | 2008 - ? |
[edytuj] Znani piłkarze w historii klubu
Na poniższej liście mogą znaleźć się:
- piłkarze reprezentacji narodowych
- strzelcy bramek dla klubu w lidze, Pucharze Francji i pucharach europejskich
- piłkarze, którzy w barwach Olympique Lyon zajęli co najmniej trzecie miejsce w mistrzostwach Francji lub dotarli co najmniej do półfinału Pucharu Francji
|
|
[edytuj] Obecna kadra
[edytuj] Bramkarze
- 1. Grégory Coupet Francja
- 13. Frédéric Roux Francja
- 25. Joan Hartock Francja
- 30. Rémi Vercoutre Francja
[edytuj] Obrońcy
- 2. François Clerc Francja
- 3. Cris Brazylia (kapitan)
- 4. Patrick Müller Szwajcaria
- 11. Fabio Grosso Włochy
- 20. Anthony Réveillère Francja
- 29. Sébastien Squillaci Francja
- 15. Sandy Paillot Francja
- 32. Jean-Alain Boumsong Francja
[edytuj] Pomocnicy
- 5. Mathieu Bodmer Francja
- 6. Kim Källström Szwecja
- 8. Juninho Pernambucano Brazylia
- 18. Hatem Ben Arfa Francja/ Tunezja
- 24. Romain Beynié Francja
- 26. Fábio Santos Brazylia (6-miesięczne wypożyczenie do San Paulo)
- 28. Jérémy Toulalan Francja
- 21. Marc Crosas Hiszpania (wypożyczenie do końca sezonu 2007/08 z FC Barcelony)
[edytuj] Napastnicy
- 9. Fred Brazylia
- 10. Karim Benzema Francja
- 12. Loïc Rémy Francja
- 23. Abdul Kader Keita Wybrzeże Kości Słoniowej
- 14. Sidney Govou Francja
- 27. Anthony Mounier Francja
- 19. César Delgado Argentyna
[edytuj] Polacy w O.L.
[edytuj] Ciekawostki
- Rekordowa frekwencja: 48 552 widzów (9 września 1980 przeciwko AS Saint-Étienne)
- Najwięksi rywale krajowi: AS Saint-Étienne, Olympique Marsylia, Paris Saint-Germain
[edytuj] Linki zewnętrzne
Auxerre • Bordeaux • Caen • Le Mans • Lens • Lille • Lorient • Lyon • Marsylia • Metz • Monaco • Nancy • Nice • PSG • Rennes • Saint-Étienne • Sochaux • Strasbourg • Toulouse • Valenciennes
A.C. Milan • Arsenal F.C. • Ajax Amsterdam • Bayer Leverkusen • Bayern Monachium • Borussia Dortmund • FC Barcelona • FC Porto • Inter Mediolan • Juventus Turyn • Liverpool F.C. • Manchester United • Olympique Lyon • Olympique Marsylia • Paris Saint-Germain • PSV • Real Madryt • Valencia CF