Sturmgeschütz III
Z Wikipedii
| Sturmgeschütz III (StuG III) | |
 |
|
| Działo StuG III Ausf. G w muzeum w Latrun | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Niemcy |
| Producent | Daimler-Benz AG |
| Typ pojazdu | działo samobieżne |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 4 (dowódca, kierowca, celowniczy, ładowniczy) |
| Historia | |
| Prototypy | 1937 – 1939 |
| Produkcja | 1940 – 1945 |
| Wyprodukowano | ok. 9 400 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 1 silnik gaźnikowy, 4-suwowy, 12-cylindrowy widlasty Maybach HL 108TR (HL 120TR lub HL 120TRM) o mocy 250 – 300 KM |
| Transmisja | mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa | 300 l |
| Pancerz | spawany z płyt walcowanych, grubość: 10 – 80 mm |
| Długość | 5,38 – 6,77 m (w zależności od wersji) |
| Szerokość | 2,95 m |
| Wysokość | 1,85 – 2,16 m (w zależności od wersji) |
| Masa | 16 000 – 23 900 kg (w zależności od wersji) |
| Nacisk jedn. | 0,93 KG/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość | 35 – 40 km/h (po drodze) |
| Zasięg | 155 – 165 km (po drodze) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) | 0,90 m |
| Ściany (wys.) | 0,60 m |
| Kąt podjazdu | 30º |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata kal. 75 mm (różnych typów w zależności od wersji) 1 karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm |
|
| Użytkownicy | |
| Niemcy, Bułgaria, Egipt, Finlandia, Hiszpania, Rumunia, Syria, Węgry, Włochy | |
Sturmgeschütz III (StuG III) - działo pancerne, konstrukcji niemieckiej, z okresu II wojny światowej.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W 1935 Erich von Manstein w liście do generała Becka opisał koncept jednostek "artylerii szturmowej" (Sturmartillerie), której głównym zadaniem miałoby być bezpośrednie wsparcie atakujących oddziałów piechoty. Po dopracowaniu szczegółowych wymagań, 15 czerwca 1936 firma Daimler-Benz AG otrzymała rozkaz zaprojektowania opancerzonego pojazdu wsparcia piechoty, uzbrojonego w armatę 75 mm, ze swobodą ruchu w płaszczyźnie poziomej przynajmniej 25°. Cały pojazd miał być opancerzony chroniąc załogę przed bezpośrednim ogniem wroga, a całkowita wysokość pojazdu nie miała przekraczać wysokości przeciętnego mężczyzny. Daimler-Benz AG zdecydował się użyć podwozie nowo zaprojektowanego średniego czołgu Panzerkampfwagen III do rozwinięcia nowego pojazdu. Pierwszy pięć prototypów powstało w 1937 na podwoziu PzKpfw III Ausf. B, uzbrojone były w krótkolufową armatę 75 mm Sturmkanone 37 L/24 (o długości lufy 24 kalibrów) i niskiej prędkości wylotowej pocisku. Dopiero po napotkaniu w Rosji czołgów T-34, zdecydowano się na przezbrojenie StuGa III w długolufową armatę zdolną do penetracji pancerza radzieckich czołgów. Od wiosny 1942 zaczęto używać armaty 75 mm StuK 40 L/43, a jesienią tego roku jeszcze dłuższej jej wersji L/48. Warianty StuGa III wyposażone w te działa były też okręslane jako StuG 40. Późniejsze modele StuGa III wyposażone były także w karabin maszynowy MG34 o kalibrze 7,92 mm zamontowany w kadłubie. Wszystkie pojazdy z serii Sturmgeschütz były bardzo tanie do wyprodukowania, w porównaniu ze współczesnymi im czołgami, i do końca wojny powstało ponad 10.500 egzemplarzy w różnych wersjach.
[edytuj] Warianty pojazdu
- StuG III Ausf. A (1940, 30 egzemlarzy)
- Po raz pierwszy użyty w czasie walk we Francji, Ausf. A używał podwozia czołgu Panzer III Ausf. F i armaty StuK 37 L/24.
- StuG III Ausf. B (1940-41, 320 egzemplarzy)
- Szersze gąsienice i różne inne niewielkie zmiany.
- StuG III Ausf. C (1941, 50 egzemplarzy)
- Drobne poprawki w porównianiu z wersją "B", m.in. niewielkie zmiany w konstrukcji nadbudówki.
- StuG III Ausf. D (1941, 150 egzemplarzy)
- Drobne poprawki w porównaniu z wersją "C".
- StuG III Ausf. E (1941-42, 272 egzemplarzy)
- Dodano karabin maszynowy MG34 oraz druga radiostację na prawym boku kadłuba.
- StuG 40 Ausf. F (1942, 359 egzemplarzy)
- Wersja z długolufowa armatą 75 mm StuK 40 L/43. Począwszy od tego modelu, StuG zaczął przejmować rolę niszczyciela czołgów.
- StuG 40 Ausf. F/8 (1942, 334 egzemplarzy)
- Zmiany armaty na wersję z jeszcze dłuższą lufą L/48.
- StuG 40 Ausf. G (1942-45, 7,893 egzemplarzy)
- Ostateczna wersja StuGa. Używała podwozia Panzer III Ausf. M i od 1944 produkowana z dwoma karabinami maszynowymi.
Wyprodukowano także krótką serię, 20 sztuk, z podwoziem Panzer III, ale z systemem kół Panzer IV. Miało to ułatwić naprawę tych pojazdów w warunkach polowych, ale w praktyce pomysł okazał się nieudany i zaniechano produkcji tej wersji.
Radzieckie działo samobieżne SU-76i w swojej konstrukcji bazowało na zdobycznych StuGach III i PzKpfw III. Na ich podwoziu montowano armatę ZiS-3 76,2 mm, w latach 1942-43 w Kirowsku w Zavod 38 imienia 1 Maja wyprodukowano około 200 pojazdów tego typu.
[edytuj] Służba
Działa pancerne StuG III znajdowały się w wyposażeniu wyodrębnionych jednostek artylerii szturmowej. Były to początkowo bataliony, a później brygady dział szturmowych. Miały je także oddziały wsparcia w związkach pancernych. Niejednokrotnie służyły one do łatania "dziur" w ich uzbrojeniu. Z powodu braku czołgów, niektóre oddziały pancerne przezbrajano w te działa. Miało to miejsce szczególnie pod koniec wojny. Po zakończeniu II wojny światowej, kilkanaście wyremontowanych rumuńskich StuG III, zostało sprzedanych do Egiptu i Syrii. Wzięły one udział w wojnie sueskiej w 1956 i wojnie sześciodniowej 1967.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Acthung Panzer!
- LemaireSoft
- Dane techniczne różnych modeli: A B D E F G
- Panzerworld
- Pojazdy II wojny światowej
|
PzKpfw I A/B • PzKpfw I C/D • PzKpfw I F • PzKpfw II • PzKpfw III • PzKpfw IV • Panther • Tiger • Tiger II • PzKpfw 35(t)¹ • PzKpfw 38(t)¹
|
|
|
Czołgi - samobieżne miotacze ognia
|
|
|
Panzerjäger I • Marder I • Marder II • Marder III • Nashorn • Hetzer • Jagdpanzer IV • Jagdpanther • Jagdtiger • Elefant (Ferdinand)
|
|
|
Samobieżne działa plot
|
|
|
Inne pojazdy
|
|
|
Prototypy i projekty
|
|
|
¹) obcej konstrukcji, używane przez Wehrmacht; Lista oznaczeń Sd.Kfz.
|
|
