SOV

Z Wikipedii

SOV (Subject Object Verb) to skrót oznaczający typ zdania, w którym podmiot występuje przed dopełnieniem, a orzeczenie występuje na końcu oraz typ języka, w którym takie zdania są dominujące. Jest to jeden z dwóch najpopularniejszych typów obok SVO.

[edytuj] Przykładowe języki SOV

To m.in: łacina, japoński, koreański, ajnuski, abazyński, tamilski, tybetański, hindi, perski, turecki, baskijski, pranordyjski czy keczua.

Przykładowe zdanie SOV w języku japońskim:

• Watashi-wa (podmiot) ringo-o (dopełnienie) tabemashita (orzeczenie) 私はリンゴを食べました。

Tłumaczenia poszczególnych słów na polski: Ja (podmiot) jabłko (dopełnienie) zjadłem (orzeczenie)

W tym zdaniu, 私 (watashi) jest podmiotem (dokładniej, tematem) oznaczający "ja" (pierwszą osobę liczby pojedynczej), który został oznaczony specyficznym dla języka japońskiego markerem (partykułą) podmiotu は (wa). リンゴ (ringo) jest dopełnieniem, które podobnie jak podmiot, jest oznaczony kolejną partykułą - を (o), markerem dopełnienia w japońskim. 食べました (tabemashita) jest czasownikiem oznaczającym "jeść" i postawiony został na końcu zdania.

[edytuj] Szyk zdania w łacinie

Trzeba jednak zauważyć, że w łacinie (wymienionej jako pierwszej) szyk jest w praktyce zupełnie swobodny, np. zdania: (ego) pomum edo (SOV), (ego) edo pomum (SVO), Edo ego pomum (VSO), Edo pomum ego (VOS), Pomum ego edo (OSV) i Pomum edo ego (OVS) są praktycznie ekwiwalentne; różnią się jedynie rozłożeniem nacisku na poszczególne elementy zdania.