MiG-19

Z Wikipedii

MiG-19
MiG-19PM w muzeum w Monino
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	MiG
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	całkowicie metalowa
Załoga	jedna osoba
Historia
Data oblotu	1954
Lata produkcji	1955
Zachowane egzemplarze	Kilka w muzeach
Dane techniczne
Napęd	Tumański RD-9
Moc	2 X 25,48 kN
Wymiary
Rozpiętość	9,0 m
Długość	13,02 m
Wysokość	3,88 m
Powierzchnia nośna	25 m2
Masa
Własna	5200 kg
Użyteczna	2228 kg
Startowa	9100 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	1432 km/h
Pułap	17250 m
Zasięg	1910 km
Długotrwałość lotu	2,5h
Dane operacyjne
Użytkownicy

MiG-19 – radziecki samolot myśliwski.

[edytuj] Historia

W latach 50. w biurze konstrukcyjnym A. Mikojana opracowano nowy samolot myśliwski, zdolny do wykonywania zadań w nocy oraz w trudnych warunkach atmosferycznych. Otrzymał on oznaczenie I-360. Przedprototypem samolotu był SM-2 (oblatany w 1952 r.). Samolot miał 2 silniki AM-5. Jednak ich mały ciąg, uniemożliwiający przekroczenie bariery dźwięku spowodował, że wymieniono je na dwa silniki AM-9. Prototypem MiG-a-19 stał się samolot SM-9. Badania MiG-a-19 w locie trwały do 1955r. Ulepszeniem silników zajmował się S. Tumański, tworząc nowe silniki RD-9.

W roku 1956 samolot pod nazwą SM-30 został dostosowany do startu z wyrzutni. W tym celu dodano mu odrzucany silnik rakietowy na paliwo stałe. Samolot miał zwalczać samoloty zwiadowcze przekraczające granice państw Układu Warszawskiego. Ze względu na znacznie wyższe od MiG-ów-15/17 koszty produkcji MiG-19 był wytwarzany w ZSRR w ograniczonych ilościach (~2200 sztuk), a tworzenie kolejnych wersji wstrzymano wobec dobrze rokujących projektów znacznie szybszych myśliwców Su-9 i MiG-21. Kompletne oprzyrządowanie produkcji sprzedano w 1959 r. do Chin, gdzie samolot ten utrzymał się w produkcji jako Šenjang J-6 (oznaczenie eksportowe F-6) do roku 1981. Oprócz Chin produkcję licencyjną na niewielką skalę (103 samoloty dla potrzeb własnych) podjęła Czechosłowacja.

Samoloty MiG-19 oraz J-6/F-6 używane były w krajach Układu Warszawskiego: ZSRR, Bułgarii, Czechosłowacji, NRD, Polsce, Rumunii i na Węgrzech oraz w Afganistanie, Albanii, Algierii, Bangladeszu, Birmie, Chinach, Egipcie, Indonezji, Iraku, Iranie, Kambodży, Kongo, Korei Północnej, Pakistanie, Somalii, Sri Lance, Sudanie, Syrii, Tanzanii, Ugandzie, Wietnamie, Zambii i na Kubie.

Wielkość chińskiej produkcji samolotów J-6/F-6 oceniana jest na ~3300 egzemplarzy, wliczając w to dwumiejscowy wariant treningowy JJ-6/FT-6 z kadłubem dłuższym o 84 cm. Ponadto w zakładach Nanczang w latach 1970-1996 wyprodukowano ponad 1000 samolotów szturmowych Q-5 (oznaczenie eksportowe A-5), będących modyfikacją MiG-a-19 z dwoma wlotami powietrza do silników po bokach kadłuba oraz integralną komorą bombową w dolnej części kadłuba. Oprócz Chin samoloty A-5 stosowane są w lotnictwie Bangladeszu, Korei Północnej, Birmie oraz Pakistanu.

[edytuj] Opis

MiG-19 to wolnonośny średniopłat. Konstrukcja jest całkowicie metalowa. Samolot jest wyposażony w pokładową stację radiolokacyjną, w związku z czym zwiększyły się jego rozmiary. Celowanie odbywa się za pomocą automatycznego celownika optycznego (sprzężonego ze stacją radiolokacyjną). Do kontroli skuteczności strzelania służą dwa fotokarabiny.

Samolot posiadał radiostację nadawczo-odbiorcza RSIU-3M, radiolokacyjne urządzenie odpowiadające SRO-2, zestaw lądowania bez widoczności OSP-48, urządzenie ostrzegawcze "Syrena-2", machometr M-1,5, sztuczny horyzont AGI-1, wariometr WAR-150, busolę GIK-1, prędkościomierz KUS-2000 i wskaźnik przeciążenia.

Był pierwszym seryjnym myśliwcem ZSRR przekraczającym prędkość dźwięku (1 Ma) w locie poziomym.

[edytuj] Uzbrojenie

Uzbrojenie zależało od wersji samolotu.

• MiG-19 – pierwsza wersja seryjna, uzbrojona w trzy działka NR-23 kal. 23 mm
• MiG-19S – uzbrojony w 3 działka NR-30 kal. 30 mm, 2 zasobniki niekierowanych pocisków rakietowych oraz 2 bomby o masie 50-250 kg.
• MiG-19P – posiadał radar RP-1, dwa działka 23 mm NR-23
• MiG-19PM – nie posiadał uzbrojenia strzeleckiego i bombowego, uzbrojony był w 4 pociski kierowane klasy powietrze-powietrze

[edytuj] Migi-19 w WP

W związku z coraz częstszym naruszaniem polskiej przestrzeni powietrznej przez samoloty NATO, zdecydowano się na zakup samolotów, które posiadałyby większą prędkość wznoszenia i prędkość maksymalną. Wybór padł na MiG-i-19. W latach 1957-1958 polskie lotnictwo otrzymało 22 MiG-i-19P oraz 14 MiG-ów-19PM. Samoloty były używane w czterech jednostkach - 28 PLM, 62 PLM, 39 PLM oraz w WSP Modlin do 1974 r.

[edytuj] Linki zewnętrzne

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
MiG-19

• Zdjęcia (pl)

p • d • e

 

Radzieckie i rosyjskie samoloty i śmigłowce wojskowe po 1945

Samoloty myśliwskie	Jak-15 • Jak-17 • Jak-23 • Jak-25 • Jak-28 • Ła-9 • Ła-11 • Ła-15 • MiG-9 • MiG-15 • MiG-17 • MiG-19 • MiG-21 • MiG-23 • MiG-25 • MiG-29 • MiG-31 • Su-9 • Su-11 • Su-15 • Su-17/20/22 • Su-27 • Su-30 • Su-33 • Su-35 • Su-37 • Tu-128
Samoloty bombowe	Ił-28 • M-4 • Su-24 • Tu-4 • Tu-12 • Tu-14 • Tu-16 • Tu-22 • Tu-22M • Tu-95 • Tu-160
Samoloty rozpoznawcze	A-50 • Be-6 • Be-10 • Be-12 • Ił-20 • Ił-38 • Tu-126 • Tu-142
Samoloty szturmowe	Jak-38 • MiG-27 • Su-7 • Su-17/20/22 • Su-25 • Su-34 • Su-39
Samoloty szkolno-treningowe	Jak-11 • Jak-18 • Jak-52
Samoloty transportowe	An-2 • An-8 • An-12 • An-22 • An-26 • An-124 • An-225 • Ił-14 • Ił-76
Śmigłowce	Jak-24 • Mi-1 • Mi-2 • Mi-4 • Mi-6 • Mi-8 • Mi-14 • Mi-24 • Mi-26 • Mi-28 • Ka-25 • Ka-27 • Ka-31 • Ka-50 • Ka-52
Prototypy i konstrukcje doświadczalne	I-250 • Ił-20 • Ił-32 • Ił-40 • Ił-54 • Ił-102 • Jak-25 • Jak-36 • Jak-141 • Ka-22 • Ła-150 • Ła-152 • Ła-156 • Ła-160 • Ła-168 • Ła-176 • M-50 • MiG 1-44 • PAK FA • Su-9 • Su-11 • Su-47 • Tu-80 • T-4