Jak-25 (1947)
Z Wikipedii
Jak-25 Як-25 |
|
Dane podstawowe | |
Państwo | ZSRR |
Producent | Jakowlew |
Typ | samolot myśliwski |
Konstrukcja | średniopłat o konstrukcja metalowej, podwozie trójpodporowe – wciągane w locie |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | 2 listopada 1947 |
Wycofanie ze służby | 1948 |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 silnik turboodrzutowy RD-500 |
Moc | ciąg 1590 kG |
Wymiary | |
Rozpiętość | 8,88 m |
Długość | 8,66 m |
Wysokość | 4,00 m |
Powierzchnia nośna | 14,00 m² |
Masa | |
Własna | 2 285 kg |
Startowa | 3 235 kg (normalna) 3 537 kg (maksymalna) |
Osiągi | |
Prędkość maksymalna | 972 km/h |
Prędkość wznoszenia | 37,0 m/s |
Pułap | 14 000 m |
Zasięg | 1 100 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
3 działka NR-23 kal. 23 mm (zapas amunicji 75 sztuk na każde działko) | |
Użytkownicy | |
ZSRR |
Jak-25 (ros. Як-25, pierwszy samolot o tym oznaczeniu) to radziecki odrzutowy samolot myśliwski, skonstruowany w 1947 w biurze konstrukcyjnym Jakowlewa, który pozostał w stadium prototypu. Był konkurentem MiG-15. Oznaczenie Jak-25 zostało później nadane seryjnie produkowanemu myśliwcowi przechwytującemu z lat 50. (zob. Jak-25).
Spis treści |
[edytuj] Historia
Radzieckie myśliwce odrzutowe pierwszego pokolenia, w tym samoloty Jak-15, Jak-17 i Jak-19 Jakowlewa, nie były w pełni udane, w dużej mierze za sprawą używanych skopiowanych niemieckich silników turboodrzutowych RD-10 o niewystarczającym ciągu dla zapewnienia wysokich osiągów. W 1947 rząd ZSRR zdołał zakupić w Wielkiej Brytanii nowsze mocniejsze silniki Rolls-Royce Derwent V o ciągu 1590 kg i Nene o ciągu 2270 kg, które skopiowano następnie jako RD-500 i RD-45. Wiodące biura konstrukcyjne otrzymały wówczas polecenie skonstruowania drugiej generacji myśliwców, napędzanych nowymi silnikami, o prędkości rzędu 1000 km/h i zasięgu 1200 km, z zastosowaniem nowszych rozwiązań technicznych, jak hermetyzowanej kabiny.
Jakowlew prowadził nowe prace dwutorowo. Przede wszystkim podjął prace z własnej inicjatywy nad lekkim myśliwcem Jak-23 napędzanym nowym silnikiem RD-500, ale nie spełniającym wszystkich nowych wymogów, w sprawdzonym już we wcześniejszych konstrukcjach układzie redanowym. Jako zasadniczą konstrukcję dla spełnienia nowych wymogów przewidział natomiast Jak-25, również z silnikiem RD-500, lecz w typowym układzie dla myśliwców odrzutowych nowego pokolenia – z wlotem powietrza z przodu kadłuba, tuż za nim kabiną pilota i z silnikiem w tylnej części kadłuba. Układ taki wywodził się z wcześniejszego myśliwca Jakowlewa Jak-19. Nie zdecydował się jednak na zastosowanie skośnych skrzydeł, pozwalających na osiąganie większych prędkości, pokładając nadzieje w cieńszych skrzydłach o laminarnym profilu, które pozwalały na uzyskanie lepszej manewrowości i szybsze opracowanie samolotu.
Prace nad Jakiem-25 prowadzono od początku 1947. Prototyp ukończono 29 października 1947 i oblatano 2 listopada 1947 (pilot Siergiej Anochin). Prowadzono następnie jego badania zakładowe, połączone z ulepszaniem konstrukcji. Samolot oceniono jako prosty w pilotażu. Równolegle zbudowano drugi prototyp Jak-25-2, który od 23 lipca 1948 do 9 września 1948 przechodził badania państwowe.
Mimo, że dzięki prostym skrzydłom Jak-25 miał bardzo dobrą manewrowość, lecz przez to osiągał prędkość maksymalną o 70-90 km/h mniejszą od jego bezpośrednich konkurentów Ła-15 (napędzanego tym samym silnikiem) i MiG-15 i w konsekwencji nie trafił do produkcji.
[edytuj] Opis konstrukcji
Jednosilnikowy średniopłat o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie klasycznym. Skrzydła proste, trzydźwigarowe, o obrysie trapezowym i profilu laminarnym (grubość względna 9%). Usterzenie klasyczne, skośne, o kącie 45°. Usterzenie poziome zamocowane w połowie wysokości statecznika. Z przodu kadłuba okrągły wlot powietrza do silnika, rozdzielający się pionową przegrodą na dwa kanały wzdłuż burt. Kabina pilota hermetyczna, typu wentylacyjnego, w przedniej części kadłuba. Kabina zakryta oszkloną osłoną w formie kroplowej, składającą się ze stałego wiatrochronu z płaską przednią szybą pancerną i otwieranej wypukłej osłony nad pilotem. Kabina wyposażona w fotel wyrzucany. Silnik odrzutowy w tylnej części kadłuba. Pod usterzeniem poziomym hamulce aerodynamiczne w formie odchylanych klap, otwierające się automatycznie przy zbliżaniu się do prędkości maksymalnej. Podwozie samolotu trójpodporowe, z pojedynczymi kołami (golenie główne chowane do skrzydeł i luków w kadłubie, w kierunku do kadłuba, goleń przednia wciągana do kadłuba w kierunku do przodu).
Napęd: silnik turboodrzutowy ze sprężarką odśrodkową RD-500 o ciągu 1590 kg.
Uzbrojenie: 3 działka 23 mm NR-23 z zapasem po 75 nabojów, w dolnej części przodu kadłuba. Automatyczny optyczny celownik żyroskopowy.
[edytuj] Zobacz też
Pokrewne konstrukcje: Jak-19
Porównywalne samoloty: Ła-15 - MiG-15 - Dassault MD 450 Ouragan - Republic F-84 Thunderjet
[edytuj] Linki zewnętrzne
UT-1 | UT-2 | Jak-1 | Jak-2 | Jak-3 | Jak-4 | Jak-5 | Jak-6 | Jak-7 | Jak-8 | Jak-9 | Jak-10 | Jak-11 | Jak-12 | Jak-13 | Jak-14 | Jak-15 | Jak-16 | Jak-17 | Jak-18 | Jak-19 | Jak-21 | Jak-23 | Jak-24 | Jak-25 (I) - Jak-25 | Jak-26 | Jak-27 | Jak-28 | Jak-30 (I) - Jak-30 | Jak-32 | Jak-36 | Jak-38 | Jak-40 | Jak-41 | Jak-42 | Jak-43 | Jak-44 | Jak-46 | Jak-50 (I) - Jak-50 | Jak-52 | Jak-54 | Jak-55 | Jak-56 | Jak-112 | Jak-130 | Jak-140 | Jak-141
Samoloty szkolno-treningowe
|
|
Prototypy i konstrukcje doświadczalne
|