Mi-26
Z Wikipedii
| Mi-26 | |
 Mi-26T |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  ZSRR |
| Producent | Biuro konstrukcyjne Michaiła Mila |
| Typ | Śmigłowiec |
| Załoga | 5 |
| Historia | |
| Data oblotu | 1977 |
| Dane techniczne | |
| Moc | 2x 11400 KM |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika | 32 m |
| Długość | 40,025 m |
| Długość kadłuba | 18,38 m |
| Szerokość kadłuba | 8,2 m |
| Wysokość | 8,1 m |
| Masa | |
| Własna | 28200 kg |
| Startowa | 56000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maksymalna | 295 km/h |
| Prędkość ekonomiczna | 255 km/h |
| Pułap zawisu z wpływem ziemi | 4500m |
| Pułap zawisu bez wpływu ziemi | 1800m |
| Zasięg | 800 km (z dodatkowymi zbiornikami do 1900 km) |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 5+80 | |
| Użytkownicy | |
| Grecja, Indie, Laos, Meksyk, Peru, Rosja, Korea Południowa | |
| Rzuty | |
 |
|
Mi-26 (oznaczenie NATO Halo) – ciężki śmigłowiec transportowy produkcji ZSRR, zaprojektowany w biurze Michaiła Mila. Zastosowanie cywilne oraz wojskowe.
Spis treści |
[edytuj] Opis
Mi-26 jest śmigłowcem przeznaczonym do przenoszenia dużych ładunków o wadze nieprzekraczającej 20 ton, na podwieszeniu zewnętrznym i wewnątrz pojemnego kadłuba. Wersje pasażerskie mieszczą do 120 osób. Ma również wersje do przewozu paliwa oraz medyczne. Pojazdy nie większe niż ciężarówka o wadze około 5 ton, mogą wjechać do wnętrza śmigłowca po rampie z tyłu kadłuba. Cięższe i większe ładunki podwiesza się na specjalnym haku. Przedział pilotów wyposażony jest w kamery pozwalające obserwować przestrzeń pod kadłubem oraz ładunek. Śmigłowiec ma układ klasyczny, z jednym wirnikiem głównym i śmigłem ogonowym. Posiada automatykę pozwalającą na automatyczne zwiększenie mocy jednego silnika w razie uszkodzenia drugiego z nich. Mi-26 fabrycznie nie posiada uzbrojenia. Jest pierwszym i jedynym śmigłowcem mającym ośmiołopatowy wirnik nośny. [1].
[edytuj] Historia
Mi-26 powstał w roku 1970 na zamówienie ZSRR. Był używany zarówno w wojsku jak i w lotnictwie cywilnym. Był eksportowany zarówno do krajów było Związku Radzieckiego, ale także do Indii, Chin oraz innych krajów.
Jednym z najważniejszych użyć Mi-26 było zasypanie uszkodzonego wybuchem reaktora atomowego w elektrowni w Czarnobylu celem ograniczenia emisji do atmosfery izotopów promieniotwórczych. Załoga miała kabinę doraźnie osłoniętą płytami ołowianymi, jednak wielu członków załóg zmarło na chorobę popromienną.
W 2002 roku, Czeczeńscy rebelianci zestrzelili Mi-26 z rakiety ziemia-powietrze, powodując roztrzaskanie się śmigłowca na polu minowym. W katastrofie zginęło 127 Rosjan. Dochodzenie dowiodło iż helikopter był w znacznym stopniu przeładowany. Przystosowany został do przewożenia 80 pasażerów, a podczas katastrofy leciało nim 150 osób, mimo iż w 1997 roku ustanowiono limit na przewozy pasażerskie. Odpowiedzialny za przeładowanie Aleksandr Kudjakow został ukarany za zaniedbanie zakazów.
[edytuj] Wersje
- V-29 - Prototyp.
- Mi-26 Halo-A - Wersja wojskowa.
- Mi-26A- ulepszona wersja Mi-26
- Mi-26M - zaprojektowana do lepszych osiągów
- Mi-26MS - Wersja medyczna.
- Mi-26NEF-M - Niszczyciel okrętów podwodnych.
- Mi-26P - Wersja pasażerska 63-miejscowa.
- Mi-26PK- latający dźwig
- Mi-26T - wersja do transportu cywilnego
- Mi-26TC - wersja towarowa
- Mi-26TM - latający dźwig w wersji M
- 'Mi-26TP - wersja strażacka
- Mi-26TS - Eksportowa wersja Mi-26T.
- Mi-26TZ - Wersja do przewozu paliwa. W czterech dodatkowych cysternach przewozi się 14,040 litrów benzyny. Używa się go też jako latającej stacji benzynowej z 10 przewodami do tankowania, każdy o długości 20 metrów. Pojemniki mogą być łatwo usunięte by przystosować śmigłowiec do transportu.
|
Samoloty szkolno-treningowe
|
|
|
Prototypy i konstrukcje doświadczalne
|
|
