Zbigniew Gorajski

Z Wikipedii

Zbigniew Gorajski
Korczak
Data urodzenia	prawdopodobnie 1596
Data śmierci	kwiecień 1655

Rodzina	Gorayscy
Rodzice	Adam Gorajski Katarzyna Słupecka
Małżeństwo	Teodora Leszczyńska
Dzieci	Adam Gorajski Rafał Gorajski Teodor Gorajski Bogumiła Barbara Potocka Elżbieta Gorajska Teofilia Rejowa Zofia Potocka

Zbigniew Gorajski (ur. 1596, zm. 1655) - szlachcic herbu Korczak, z wyznania kalwin, należał do czołówki znanych, wykształconych i majętnych ludzi I Rzeczypospolitej. Od 1641 r. kasztelan chełmski, od 1653 kijowski, w latach 1628-1641 wielkrotny marszałek sejmiku województwa lubelskiego, uczestnik sejmów walnych, poseł podczas rokowań ze Szwecją w roku 1646.

[edytuj] Życiorys

Zbigniew Gorajski, po śmierci ojca Adama Gorajskiego w 1602 r. odziedziczył po nim wszystkie jego posiadłości, w tym miasto Biłgoraj (wówczas jeszcze zwany Biełgoraj). W 1607 r. rozpoczął naukę w Gdańsku, potem studiował m.in. w Bazylei, Lejdzie i Heidelbergu. Po studiach podróżował po całej Europie, do Polski wrócił w 1619.

W 1621 r. wystawił trzy chorągwie wojska i wziął udział w Bitwie pod Chocimiem, podczas której wykazał się odwagą i dużym męstwem. W uznaniu tych zasług król Władysław IV Waza nadał mu tytuł "pokojowego królewskiego". W 1623 r. Zbigniew ponownie podróżował po Europie - odwiedził m.in. Belgię, Francję i Włochy. W 1626 r. odwiedził Grecję i Egipt.

Po powrocie na stałe zamieszkał w miejscowości Radzięcin (obecnie powiat biłgorajski). Aby poprawić sytuację finansową swojego majątku, 6 grudnia 1628 r. nadał przywilej dla cechu rzemieślniczego w Biłgoraju. 21 grudnia 1634 r. wydał dla miasta tzw. "ordynację", w której potwierdził m.in. wszystkie nadania dla obywateli miasta udzielone przez swego ojca.

26 lutego 1630 r. Gorajski poślubił Teodorę Leszczyńską.

Od 1628 r. Zbigniew brał udział w sejmikach szlacheckich województwa lubelskiego, którym często marszałkował. W latach 1629-1641 był wybierany do udziału w sejmie walnym; ponadto kierował polityką województwa.

19 kwietnia 1641 r. Zbigniew został mianowany kasztelanem chełmskim. Król obdarzał go dużym zaufaniem - w 1646 wysłał go na rokowania ze Szwecją. Jego misja nie powiodła się; mimo to król Jan Kazimierz Waza wysyłał go m.in. na rokowania z Kozakami w 1650 i 1651 r., oraz na rokowania do Lubeki w 1652. Rozmowy w Lubece również się zakończyły niepowodzeniem, w drodze powrotnej Gorajski gościł u elektorów branderburskiego i saskiego w Berlinie i Szpandorfie.

Gorajski był również aktywnym działaczem religijnym. Otaczał opieką kalwinów, prawosławnych i katolików. Bardzo dobrze znał Pismo Święte, opiekował się drukarnią w Baranowie i szkołą w Biłgoraju, wspomagał finansowo zbory w Biłgoraju i Radzięcinie.

Zmarł w kwietniu 1655 r., tuż przed zaplanowanym wyjazdem na kolejne rokowania do Szwecji.