Działoszyce

Z Wikipedii

Współrzędne: 50°22' N 20°21' E50.3666667 20.35 (Działoszyce)

Działoszyce
Herb Działoszyc
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	pińczowski
Gmina  - rodzaj	Działoszyce miejsko-wiejska
Prawa miejskie	1409
Burmistrz	Zdzisław Józef Leks
Powierzchnia	1,91 km²
Położenie	50° 22' N 20° 21' E
Liczba mieszkańców  - liczba ludności  - gęstość	1068 584,8 os./km²
Strefa numeracyjna (do 2005)	41
Kod pocztowy	28-440
Tablice rejestracyjne	TPI
Położenie na mapie Polski Działoszyce
TERC10 (TERYT)	3263408014
Urząd miejski3 ul. Skalbmierska 5 28-440 Działoszyce tel. 41 352-60-10; faks 41 352-60-53 (e-mail)
Strona internetowa miasta

Działoszyce - miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Działoszyce. Położone nad rzeką Nidzicą (lewy dopływ Wisły).

W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego.

Według danych z 31 grudnia 2004, miasto miało 1117 mieszkańców.

Spis treści 1 Historia 2 Zabytki 3 Bibliografia 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Pierwsza wzmianka o Działoszycach pochodzi z 1220 r. Osada położona była na szlaku handlowym prowadzącym z Krakowa przez Skalbmierz i Wiślicę. Działoszyce rozwijały się dzięki protekcji biskupa Iwona Odrowąża. W czasach Kazimierza Wielkiego miały ok. 430 mieszkańców. W 1409 r. król Władysław Jagiełło nadał osadzie prawa miejskie. Ród Ostrogskich do których należało miasto, otrzymał przywilej na pobieranie opłat mostowych od kupców wielkopolskich. Działoszyce były ośrodkiem rzemieślniczym i handlowym. Rozwijały się tu garbarstwo i olejarstwo, a w późniejszym okresie sukiennictwo. W 1629 r. w mieście było 13 rzemieślników. Znajdowały się tu młyn i stępa napędzane przez dwa koła wodne. W 1662 r. Działoszyce miały 468 mieszkańców. W 1788 r. - 159 domów i 720 mieszkańców. Miasto posiadało przywilej na odbywanie 12 jarmarków w ciągu roku. W 1827 r. Działoszyce miały 1735 mieszkańców.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego w Działoszycach handlowano zbożem, drobiem oraz trzodą chlewną. Funkcjonowało tu także kilka małych zakładów przemysłowych. M.in. olejarnia, kaflarnia, garbarnia oraz 3 młyny. Liczba mieszkańców malała z powodu konkurencji większych zakładów przemysłowych położonych w sąsiednich ośrodkach, a także problemów komunikacyjnych. W 1921 r. miasto miało 6755 mieszkańców. Do 1939 r. liczba ta zmalała do 5872. W czasie okupacji hitlerowskiej zagładzie uległa cała ludność żydowska miasteczka. W 1946 r. Działoszyce miały już zaledwie 2506 mieszkańców.

[edytuj] Zabytki

• Kościół parafialny pw. Świętej Trójcy, z XV wieku, gotyckie prezbiterium ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym, przebudowany w XVII wieku w stylu barokowym, w XIX wieku przebudowany ponownie (przedłużenie nawy i dobudowanie wieży), kaplice pw. Świętej Anny z 1637 i pw. Matki Boskiej Różańcowej z 1869
• Zrujnowana synagoga, z 1852 na ul. Krasickiego
• Cmentarz z XIX wieku, z kaplicą grobową rodziny Michalskich

[edytuj] Bibliografia

• Miasta polskie w Tysiącleciu, przewodn. kom. red. Stanisław Pazyra, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław - Warszawa - Kraków, 1965-1967

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona miasta i gminy Działoszyce

• Mapy: Autopilot • Google Maps • Szukacz • Targeo • Zumi

• Zdjęcia satelitarne: Google Maps • Wikimapia • Zumi

To jest tylko zalążek artykułu związanego z woj. świętokrzyskim. Jeśli możesz, rozbuduj go.