Sikora bogatka

Z Wikipedii

Bogatka
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	wróblowe
Rodzina	sikory
Gatunek	bogatka
Nazwa systematyczna
Parus major
Podgatunki
P. major major P. major bokharensis P. major minor P. major intermedius P. major commixtus
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Bogatka (sikora bogatka) (Parus major L., 1758) - niewielki ptak, częściowo wędrowny, z rodziny sikor, zamieszkujący w zależności od podgatunku (podgatunki niekiedy wyodrębniane w osobne gatunki):

• Parus major major - cała Europa, północno-zachodnia Afryka, Azja Mniejsza, Iran, Kaukaz i południowa Syberia. W Polsce bardzo liczny ptak lęgowy. Północne populacje przemieszczają się zimą nieco na południe (z Polski do Francji, Holandii i Niemiec).
• Parus major bokharensis - Azja Środkowa, Indie, Birma, Półwysep Malajski i Wielkie Wyspy Sundajskie oraz północne Borneo.
• Parus major minor - wschodnie Chiny, dolny bieg Amuru, Półwysep Koreański i Japonia.
• Parus major intermedius - na południowy wschód od Morza Kaspijskiego.
• Parus major commixtus - północna część Półwyspu Indochińskiego.

Cechy gatunku 

Największa z europejskich sikor. Obie płci ubarwione jednakowo. Upierzenie P. m. major - czarna głowa z białymi policzkami. Wierzch ciała oliwkowy, a pokrywy skrzydłowe szaroniebieskie z białym prążkiem. Spód żółty z czarną, podłużną pręgą (szerszą u samca niż u samicy). Młode mają czerń zastąpioną brązem, policzki żółtawe, spód matowożółty. Ptaki z podgatunku P. m. bokharensis mają biały brzuch, a P. m. minor - biały brzuch, białą plamę na potylicy i inny kształt plamy na policzku.

Wymiary średnie 

dł. ciała 14-16 cm
rozpiętość skrzydeł 22cm
waga ok. 20-21 g

Biotop 

Różnorodne lasy, często w sąsiedztwie człowieka - w parkach, ogrodach i sadach, w miastach wewnątrz osiedli mieszkaniowych.A także na terenach, gdzie jest wiele zagajników, zawsze na drzewach.

Gniazdo 

W dziuplach, budkach lęgowych oraz innych, antropogennych miejscach - rurach, wywietrznikach, nawet w pozostawionym czajniku.

Jaja 

Dwa lęgi w roku, jaja składane od końca kwietnia do początku lipca w liczbie od 6 do 14.

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 13-14 dni przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo po 15-21 dniach.

Pożywienie 

Owady i inne bezkręgowce, zimą pokarm roślinny (szczególnie chętnie nasiona roślin oleistych, np. słonecznika), często dokarmiana przez ludzi słoniną.

Ochrona 

Objęta ochroną gatunkową.

Zobacz też:

• przegląd zagadnień z zakresu biologii
• fauna Polski
• ptaki Polski