Palestyna (mandat)
Z Wikipedii
Mandate for Palestine | ||||
|
||||
|
||||
Stolica | Jerozolima | |||
Typ państwa | Terytorium mandatowe | |||
Jednostka monetarna | Funt palestyński | |||
mandat brytyjski | 25 kwietnia 1920 | |||
Likwidacja • Niepodległość Transjordanii • utworzenie Izraela |
od Wielkiej Brytanii 25 maja 1946 14 maja 1948 |
|||
Religia dominująca | Islam | |||
Strefa czasowa | UTC +2 – zima UTC +3 – lato |
Brytyjski Mandat Palestyny, czasami nazywany Mandatem Palestyny, był mandatem Ligi Narodów utworzonym po I wojnie światowej na części terytoriów Imperium Osmańskiego. Brytyjski Mandat Palestyny obejmował tereny współczesnych państw Jordanii, Izraela oraz Autonomię Palestyńską. Granice Mandatu Palestyny opierały się na Morzu Śródziemnym od zachodu, Francuskim Mandacie Libanu, Francuskim Mandacie Syrii i Brytyjskim Mandacie Mezopotamii od północy, Królestwie Arabii Saudyjskiej od wschodu i południa, oraz na Królestwie Egiptu od południowego-zachodu.
Brytyjski Mandat Palestyny został pomniejszony w 1922 roku o utworzone państwo Emirat Transjordanii (współczesna Jordania). Na pozostałej części terytorium mandatowego powstało w 1948 roku państwo Izrael. Mandatowy system Ligi Narodów był częścią administracji dawnego Imperium Osmańskiego, które sprawowało kontrolę nad Bliskim Wschodem od XVI wieku [1].
Spis treści |
[edytuj] Historia
Palestyna, wchodząca do 1917 roku w skład Imperium Osmańskiego została zdobyta przez siły brytyjskie podczas I wojny światowej.
W 1920 roku stała się ona brytyjskim mandatem - nazwa Palestyna była stosowana wówczas do całego mandatu brytyjskiego (łącznie z terytorium współczesnego państwa Jordania). W lipcu 1922 roku mandat został podzielony na dwie części:
- Emirat Transjordanii (współczesna Jordania) - na razie bez niepodległości/niezależności od mandatu brytyjskiego, którą Transjordania uzyskała dopiero w roku 1946 oraz
- Palestynę - obecne terytoria Izraela i Autonomii Palestyńskiej.
23 września 1923 roku Rada Ligi Narodów oficjalnie przyznała Wielkiej Brytanii mandat Palestyny.
Brytyjczycy w 1917 roku zapowiedzieli w Deklaracji Balfoura przekazanie terytorium Palestyny Żydom, którzy od wieków żyli w diasporze. Sprzeciwiała się temu ludność arabska, wśród której zaczęły narastać antyżydowskie nastroje. Tragedia Holocaustu przyspieszyła starania międzynarodowe o stworzenia państwa żydowskiego, które od końca XIX w. było głównym celem ruchu syjonistycznego. Już od ponad 50 lat do Palestyny zmierzały tysiące osadników żydowskich, którzy zakładali prywatne gospodarstwa rolne oraz tzw. kibuce - komuny rolnicze (głównie) funkcjonujące do dziś.
W 1947 r. ONZ przedstawił projekt podziału Palestyny na trzy części:
- państwo żydowskie
- państwo arabskie
- Jerozolima - pozostająca wolnym miastem pod międzynarodową kontrolą
13 maja 1948 roku zakończył się Brytyjski Mandat Palestyny, a ostatni brytyjski żołnierz opuścił port Jaffa. Ze względu na wybuch wojny arabsko-izraelskiej plan ONZ nie został wcielony w życie, a Palestyna została podzielona pomiędzy Izrael, Egipt (zajął Strefę Gazy) i Jordanię (zajęła Samarię, Judeę i Jerozolimę).
[edytuj] Demografia
Rok | Ludność | Muzułmanie | Żydzi | Chrześcijanie | Inni |
---|---|---|---|---|---|
1922 | 752,048 | 589,177 (78%) | 83,790 (11%) | 71,464 (10%) | 7,617 (1%) |
1931 | 1,036,339 | 761,922 (74%) | 175,138 (17%) | 89,134 (9%) | 10,145 (1%) |
1945 | 1,764,520 | 1,061,270 (60%) | 553,600 (31%) | 135,550 (8%) | 14,100 (1%) |
[edytuj] Szefowie Brytyjskiej Administracji w Palestynie
Name | Term |
---|---|
Edmund Allenby, 1st Viscount Allenby | 1917-1918 |
Sir Arthur Wigram Money | 1918-1919 |
Sir Louis Jean Bols | 1919-1920 |
[edytuj] Brytyjscy Wysocy Komisarze Mandatu Palestyny
Name | Term |
---|---|
Sir Herbert Louis Samuel | 1920-1925 |
Sir Gilbert Falkingham Clayton | Maj-Grudzień 1925 |
Herbert Onslow Plumer | 1925-1928 |
Sir Harry Charles Luke (acting) | 1928 |
Sir John Chancellor | 1928-1931 |
Sir Mark Aitchison Young | 1931-1932 |
Sir Arthur Grenfell Wauchope | 1932-1937 |
William Denis Battershill | 1937-1938 |
Sir Harold MacMichael | 1938-1944 |
John Vereker | 1944-1945 |
Sir Alan G. Cunningham | 1945-1948 |
Przypisy
- ↑ "Mandate for Palestine," Encyclopedia Judaica, Vol. 11, p. 862, Keter Publishing House, Jerusalem, 1972