Herman Lieberman
Z Wikipedii
Herman Lieberman (ur. 3 stycznia 1870 w Drohobyczu - zm. 21 października 1941 w Londynie), adwokat, działacz socjalistyczny i parlamentarny, publicysta, poseł PPS-u.
Do 1919 był członkiem Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej (PPSD), później jeden z przywódców Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1907 i 1911 dwukrotnie wybierany do austro-węgierskiej Rady Państwa w Wiedniu. W latach 1907-1914 i 1917-1918 był posłem do parlamentu Austro-Węgier.
W czasie I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym w 1917 był obrońcą legionistów, oskarżonych o zdradę stanu. W styczniu 1919 został posłem na Sejm Ustawodawczy. Brał udział w przygotowaniu i uchwaleniu konstytucji marcowej w 1921. W latach 1920-1939 był członkiem Rady Naczelnej PPS, 1931-1934 wiceprzewodniczącym Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS.
Po przewrocie majowym w 1926 stał się przeciwnikiem sanacji. We wrześniu 1930 wraz z grupą posłów opozycyjnych został osadzony w twierdzy w Brześciu, skazany w tzw. procesie brzeskim, zmuszony był opuścić kraj i udał się do Francji. Tam założył Ligę Obrony Praw Człowieka i Obywatela.
Po wybuchu II wojny światowej był bliskim współpracownikiem generała Władysława Sikorskiego. Został jednym z trzech wiceprezesów I Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej, emigracyjnego parlamentu polskiego, utworzonego w Paryżu. Od 3 września do 20 października 1941 był ministrem sprawiedliwości w trzecim rządzie Władysława Sikorskiego.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, pośmiertnie Kawaler Orderu Orła Białego (1941).
| W dniu zaprzysiężenia |
Władysław Sikorski • Stanisław Stroński • Józef Haller • Stanisław Kot • Adam Romer • Marian Seyda • Jan Stańczyk • Henryk Strasburger • August Zaleski |
 |
| Późniejsi członkowie rządu |
Wacław Komarnicki • Marian Kukiel • Jan Kwapiński • Herman Lieberman • Stanisław Mikołajczyk • Karol Popiel • Edward Bernard Raczyński |
