Rómversk-kaþólska kirkjan

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Rómversk-kaþólska kirkjan eða Kaþólska kirkjan (orðið kaþólska kemur úr gríska orðinu καθολικός, katholikos sem þýðir „almenn“ eða „það sem gildir um alla tíma“ og vilja margar aðrar kirkjudeildir einnig eigna sér þetta hugtak) er stærsta trúfélag heims^[1] og langstærsta kristna kirkjudeildin. Samkvæmt Annuario Pontificio (Árbók kirkjunnar) voru samtals um 1,098,366,000 safnaðarfélagar í kirkjunni í öllum heiminum í lok 2004, en það er um sjötti hluti íbúa jarðar.^[2] Á Íslandi eru um 6500 safnaðarfélagar. Rómversk-kaþólska kirkjan telur sig vera beinan erfingja fyrsta kristna safnaðar postulanna tólf og sérlega heilags Péturs. Hún samanstendur af 23 kirkjudeildum, hver með sína helgisiði. Sú langstærsta er hin svo nefnda latneska eða vestræna kirkja og svo þar að auki af 22 austrænum kaþólskum kirkjum sem allar líta á biskupinn í Róm sem leiðtoga og læriföður sinn í siðfræðilegum og andlegum efnum og yfirmann kirkjunnar.^[3]. Páfinn er einnig þjóðhöfðingi minnsta ríkis í heimi, Vatikanið.

Efnisyfirlit 1 Saga 2 Trúarkenningar 2.1 Dýrlingar 3 Skipulag 3.1 Klausturreglur 4 Kaþólska kirkjan á Íslandi 5 Heimildir 6 Ítarefni

[breyta] Saga

Kaþólska kirkjan álítur sig vera þann söfnuðuð sem Jesús stofnaði gegnum postulana Pétur og Pál og hefur alla tíð haldið því fram að hún sé eina kristna kirkjan sem byggi á boði Jesú (sjá Mattheusarguðspjall 16:18-19).^[4] Samkvæmt hefð kirkjunnar stofnaði Pétur postuli sjálfur fyrsta söfnuð kristinna manna í Róm og samkvæmt sömu hefð var hann grafinn þar sem nú stendur Péturskirkjan.

Kristnir menn voru um aldir ofsóttir af stjórnvöldum rómarríkis þar til að Konstantín mikli veitti íbúum rómarveldis trúfrelsi 313. Samkvæmt hefð kirkjunnar tók hann skírn á dánarbeði og hefur verið nefndur fyrsti kristni keisarinn. Aldirnar eftir breiddist hinn latneski siður um alla vestur og norður Evrópu og um 1500 kristnast síðustu svæði Skandínavíu og Eystrasaltslandanna. Meðal germanskra þjóða áttu latnesku kristniboðarnir í harðri samkeppni við fylgjendur Ariusar en báru sigur á þeim er yfir lauk. Til að byrja með var lítil miðstjórn meðal hinna kristnu safnaða þó að rómverski keisarinn væri að nafninu yfirmaður kirkjunnar. Kirkjuþing, þar sem saman komu biskupar og helstu trúarspekingar samtímans, komu saman nokkru sinnum til að taka ákvarðanir um stefnur og strauma er fylgja skyldi. Á þessum tíma mótaðist guðfræði kirkjunnar, sérstaklega af Tómasi frá Aquino og jafnframt festist skipulag kirkjunnar meðal annars með tilkomu klausturreglnanna.

Klofningur rómaríkis í Austur- og Vestur-Rómarríki á 5. öld leiddi meðal annars af sér að kirkjan skiptist í austur og vesturhluta. Biskupinn í Róm hafði aukið völd sín smám saman og varð embætti hans að því sem kallað er páfaveldi. Páfinn krafðist þess að allar kristnar kirkjur viðurkenndu embætti hans sem leiðtoga og yfirmann kristni. Austurkirkjurnar neituðu að sætta sig við það og ákærðu latnesku kirkjuna um rangtúlkanir á ýmsum trúaratriðum. Klofningurinn varð algjör árið 1054 þegar sendimaður páfa skildi eftir bannlýsingu á patríarkanum í Konstantínópel á altarinu í Hagia Sofia kirkjunni. Enn verra verð sambandið þegar krossfarar í Fjórðu krossförinni 1204 rændu og rupluðu Konstantínópel. Allt frá þeim tíma hafa kaþólska kirkjan og rétttrúnaðarkirkjan verið aðskildar þó samtöl og samskipti milli þeirra hafi verið tekin upp á nýtt á síðustu áratugum.

Á 11. og 12. öld átti kaþólska kirkjan í mikilli vörn í suður Evrópu gegn katörum sem töldu páfann vera Antikrist og náðu miklu fylgi, sérlega í norður Ítalíu, norður Spáni og suður Frakklandi. Það var ekki fyrr en 1209 að kaþólska kirkjan náði yfirhöndinni með Albingösku krossferðinni.

Á seinni hluta 13. aldar fór pólitískt vald kirkjunnar í Evrópu dvínandi þegar lénsherrar fengu meiri völd og kröfðust yfirráða yfir kirkjunni á sínu svæði og gerðu jafnvel eignir kirkjunnar upptækar.

Kenningar Lúthers og Kalvíns og þau siðaskipti sem af þeim leiddi á fyrri hluta 16. aldar urðu til þess að kaþólska kirkjan hvarf af sjónarsviðinu á stórum hluta norður Evrópu og átti í vök að verjast víðar. Kaþólska kirkjan safnaðist til endurreisnar með kirkjuþinginu í Trient 1545-1563. Kirkjan var endurskipulögð, nýjar klausturreglur voru stofnaðar (meðal annarra Jesúítareglan) og allt ytra starf kirkjunnar varð herskárra að yfirbragði. Kaþólsk trú breiddist út um lönd Latín-Ameríku, Afríku, Indlands og suðaustur Asíu með nýlenduherrum Spánar og Portúgals.

Annað Vatíkanþingið (1962-1965) olli straumhvörfum í afstöðu kaþólsku kirkjunnar til nútímasamfélags og annarra kirkna og trúarbragða. Þetta þing er allmennt álitið hafa verið eitt af mikilvægustu skrefunum í sögu kaþólsku kirkjunnar og jafnframt eitt af þýðingarmestu atburðum í trúarheimi 20. aldar. Á þinginu deildu frjálslyndir og íhaldssamir um hvort kirkjan ætti að umbreytast til að mæta samkeppni nútímans eða endurvekja og styrkja hefðirnar. Að þinginu loknu hefur kirkjan leitast við bættum samskiptum við aðrar kristnar kirkjur og tekur mikinn þátt í ökumenísku starfi. Helgisiðum kirkjunnar var einnig breytt á þinginu og má nú meðal annars nota önnur tungumál en latínu við messu. Þrátt fyrir að margt í ytra starfi kirkjunnar breyttist stóðu trúarkenningar hennar óhreyfðar.

[breyta] Trúarkenningar

Grundvallarkenningar kaþólsku kirkjunnar byggja á Nikeu trúarjátningunni og Postullegu trúarjátningunni. Kaþólska kirkjan er sammála rétttrúnaðarkirkjunum og mótmælendakirkjum að kenningin um Heilaga þrenningu sé þungamiðja trúarinnar. En öfugt við þær hinar kirkjudeildirnar leggja kaþólikkar áherslu á mikilvægi kirkjunnar sem stofnun Jesú og haldið frá trúarvillum af innblæstri frá Heilögum anda og þar með nauðsynleg þáttur í frelsun manna. Sakramenti kaþólsku kirkjunnar eru sjö: Skírnin, altarissakramentið, ferming, hjónavígsla, prestsvígsla, sakramenti sjúkra og sakramenti iðrunar (skriftir). Sakramenti kirkjunnar er verknaður sem táknar nærveru Krists og eru þau óafturkallanleg fyrir Guði. Það er trúarleg ástæða þess að kaþólska kirkjan leyfir ekki hjónaskilnaði.

Kennivald kirkjunnar byggir á þremur máttarstólpum, Biblíunni (Scripturis Sacris), hefð kirkjunnar (Traditione apostolica) og túlkunarmætti páfa (Magisterium Ecclesiae).

Kaþólska kirkjan telur heilög þau rit sem er að finna í latnesku svo kallaðri Vulgata útgáfu af Biblíunni frá 5. öld.

Trúarhefð kirkjunnar hefur margar uppsprettur, þær helstu byggja á munlegum sögnum postulanna og aðrar á ritum kirkjufeðranna. Einn mikilvægasti þáttur hefðarinnar er postullega erfðakenningin (Successio apostolica). Samkvæmt henni er ein meginforsenda túlkunarréttar kirkjunnar að embætti hennar hafa gengið gegnum vígslu í beinan arf mann fram af manni frá postulunum fram til okkar tíma.

Túlkunarmátt páfa er þannig lýst í Trúfræðsluriti kaþólsku kirkjunnar: „Það verkefni að túlka Orð Guðs með sönnum hætti hefur einvörðungu verið falið kennsluvaldi kirkjunnar, það er að segja, páfanum og þeim biskupum sem eru í samneyti við hann“.^[5] Þetta vald fær páfinn vegna þess að hann er beinn erfingi Péturs postula. Kirkjan er, eins og sagt er í ritningunni, „líkami Krists“^[6] og kaþólska kirkjan kennir að hún sé ein og óskipt samfélag allrar trúaðra bæði á jörðu og á himni. Þess vegna er einungis til ein sönn, opinber og áþreifanleg kirkja, ekki margar. Jesús, sem stofnaði þessa kirkju upprunalega ásamt þeim Pétri og hinum postulunum, veitti Pétri það vald að kenna og varðveita trúna.

[breyta] Dýrlingar

Dýrlingar eru mikilvægur þáttur í trúarkenningum kaþólsku kirkjunnar og eru eins konar milligöngumenn milli guðs og manna. Þeir eru taldir njóta sérstakrar blessunar Guðs og á þá má heita. Þeir einir eru dýrlingar í augum kaþólsku kirkjunnar sem teknir hafa verið formlega í dýrlingatölu. Fyrstu dýrlingar kirkjunnar voru píslarvottar sem voru píndir og teknir af lífi fyrir trú sína í árdaga kristninnar. Á seinni öldum hefur kirkjan tekið menn í dýrlingatölu eftir stranga rannsókn á verðleikum. Rannsóknin er framkvæmd eftir reglum sem hafa verið til síðan á 10. öld. Hún hefst með því að frásögur um kraftaverk tengd áheitum á væntanlegan dýrling og dýrlingshæfni viðkomanda er rannsökuð af næsta biskupi. Sérstök nefnd guðfræðinga í Vatíkaninu metur skýrslu biskupsins og fer með málið í sérstakan dómstól til að leiða í ljós hvort tvö kraftaverk að minnsta kosti hafi átt sér stað, eftir dauða viðkomandi, fyrir milligöngu hans frá himnaríki. Eftir það getur páfi tekið hann í dýrlingatölu, og er það nefnt að kanónísera. Í rómversk-kaþólsku kirkjunni eru Þorlákur helgi Þórhallsson verndardýrlingur Íslands^[7]

[breyta] Skipulag

Kaþólska kirkjan er miðstýrð alþjóðasamtök sem er óháð ríkjum og landamærum. Yfirmaður kirkjunnar er biskupinn í Róm, páfinn. Nýr páfi er valinn úr röðum kardínála samkvæmt sérstakri reglu. Páfinn velur kardinála úr röðum biskupa sér til aðstoðar og hafa margir þeirra hlutverk sem svipar til ráðherra í veraldlegum ríkisstjórnum.

Skipulag kirkjunnar er þannig að undir páfastól og þingi kardínála stjórna erkibiskupar hver sínu umdæmi. Undir hverjum erkibiskup eru biskupar sem stjórna kirkjusóknum með einum eða fleir prestum. Í kaþólsku kirkjunni geta einungis karlmenn þjónað sem sem prestar, byggir sú kenning á tilvitnun í bréf Páls postula til Kórintumanna „skulu konur þegja á safnaðarsamkomunum, því að ekki er þeim leyft að tala, heldur skulu þær vera undirgefnar, eins og líka lögmálið segir.“.^[8] Í latneskum sið geta einungis ókvæntir karlmenn sem leggja stund á skírlífi verið prestar eða gegnt hærri embættum í kirkjunni. Hinar svo kölluðu austurlensku kaþólsku kirkjur heimila hins vegar að prestar (sem einungis eru karlmenn) séu kvæntir.

[breyta] Klausturreglur

Eitt af einkennum kaþólsku kirkjunnar sem aðgreinir hana frá mótmælendakirkjum eru klausturreglurnar. Þær eru fjölmargar og eru mjög mismunandi í uppbyggingu og starfi. Klausturreglur karlmanna eru nefndar munkaklaustur og kvenna nunnuklaustur. Í klaustri vígja meðlimir líf sitt Guði og afneita veraldlegu lífi. Sumar reglur krefjast þess að meðlimir einangri sig frá umheiminum en aðrar að meðlimir stundi líknarstörf, kennslu eða trúboð. Sameiginlegt er þeim öllum að krefjast þess að melimir afneiti öllu kynlífi til þess að geta helgað sig trúarkölluninni.

Nánast allar klausturreglurnar eiga sér rætur innan þriggja mikilvægra tímabila í sögu kirkjunnar. Það fyrsta tilheyrir þeim tíma er kirkjan var að komast í fastar skorður og eiga þær reglur sem þú uxu fram rætur að rekja til einsetumanna frumkristni. Þær helstu er reglur Ágústínusar og Benedikts. Næsta tímabil er frá 11. til 13. öld þegar katarar og aðrar trúarhreyfingar sóttu mjög á kirkjuna, þó uxu fram reglur fransiskana og cisterciana sem lögðu áherslu á meinlæta líf en einnig dómeníkana sem gegndu mikilvægu hlutverki í ofsóknum á hendur þeim sem álitnir voru villutrúar. Siðaskipti mótmælenda voru aðalástæða þess að Jesúítareglan ásamt öðrum reglum uxu fram á 16. öld.

[breyta] Kaþólska kirkjan á Íslandi

Sjá aðalgrein um Kaþólsku kirkjuna á Íslandi

[breyta] Heimildir

[breyta] Ítarefni

• Vatikanið: Heilagi stóllinn opinbert vefsvæði kaþólsku kirkjunnar á mörgum tungumálum (þó ekki íslensku)
• Kaþólska Wiki verkefnið
• Catholic Answers um kaþólska trú og kaþólskt trúboð
• MassTimes - Gagnagrunnur yfir allar kaþólskar kirkjur og sóknir í heiminum
• Vísindavefurinn: „Hvað aðgreinir kaþólska trú frá lúterskri?“
• Vísindavefurinn: „Hversu margir eru dýrlingar kaþólsku kirkjunnar?“
• Vísindavefurinn: „Hvert er hlutverk páfans?“
• Vísindavefurinn: „Hvernig er nýr páfi valinn?“
• Vísindavefurinn: „Hvernig starfaði spænski rannsóknarrétturinn?“