Wikipedysta:Viltharis/Tórshavn

Z Wikipedii

Współrzędne: 62°00' N 06°47' W62 -6.7833333 (Viltharis/Tórshavn)

Tórshavn
Państwo	Wyspy Owcze
Kommuna	Tórshavnar kommuna
Burmistrz	Heðin Mortensen
Powierzchnia	158 (kommuna) km²
Położenie	62° 00' 0 '' N 06° 47' 0 '' W
Wysokość	24 - ok. 200 m n.p.m.
Ludność (2007) • liczba ludności • gęstość	12 393, ok. 19 339 (kommuna) 116 (kommuna) os./km²
Kod pocztowy	FO-100
Miasta partnerskie	Mariehamn
Położenie na mapie kraju Tórshavn
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona internetowa miasta

Tórshavn (duń. Thorshavn, po polsku wym. Torszawn) - największe miasto archipelagu Wysp Owczych, jednocześnie jego stolica i siedziba najwyższych władz. Miasto usytuowane zostało na wyspie Streymoy, zamieszkuje je 12 626 osób (stan na rok 2006). Nazwa Tórshavn oznacza po polsku dosłownie Port Thora, nordyckiego boga burzy i piorunów.

Spis treści 1 Geografia 1.1 Położenie 1.2 Klimat 2 Informacje ogólne 2.1 Populacja 2.2 Edukacja 2.3 Transport 2.4 Sport 3 Historia 3.1 Początki 3.2 XIV wiek 3.3 Wiek XVI i XVII 3.4 Czasy nowożytne 4 Turystyka 4.1 Dojazd 4.2 Ciekawe miejsca 4.2.1 Zabytki starówki 4.2.2 Kościoły 4.2.3 Muzea 4.2.4 Inne obiekty 4.3 Hotele 5 Źródła 5.1 Literatura 5.2 Linki zewnętrzne

[edytuj] Geografia

[edytuj] Położenie

Miasto leży w południo-wschodniej części wyspy Streymoy. Port przylega do wód cieśniny Nólsoyarfjørður. Najbliższymi miastami są: Argir i Hoyvik, należące do aglomeracji stolicy.

[edytuj] Klimat

Tórshavn, podobnie jak reszta archipelagu leży w strefie klimatu umiarkowanego, chłodnego, morskiego. Roczne sumy opadów przekraczają tam zawsze 1 000 mm, temperatury natomiast dochodzą do ok. 20 stopni Celcjusza. Najcieplejszym miesiącem jest zazwyczaj sierpień, kiedy średnie temperatury powietrza przewyższają często 10 stopni, najchłodniejszym zaś luty (3-5 stopni). Amplitudy są zazwyczaj dość duże, szczególnie zimą, kiedy wynoszą nawet 16 stopni Celcjusza. Klimatodiagramy wyglądają pod wzglętem temperatury bardzo podobnie, opady zaś mogą różnić się diametralnie. Przykładem może być porównanie luego z lat 2001 i 2002, za pierwszym razem ich suma wyniosła aż 187 mm, tymczasem rok później już tylko 103 mm.

[edytuj] Informacje ogólne

[edytuj] Populacja

Ludność Tórshavn to w większości Farerczycy, jednak liczna jest też grupa mniejszości Duńskiej. Społeczeństwo jest dość młode, najliczniejszą grupę stanowią osoby w przedziale od 10 do 20 roku życia (2 007 osób [2007 rok]), na drugim miejscu plasują się ludzie w wieku 40-49 (1 794), a na trzecim 0-9 (1 704). W stosunku do roku 2006 zanotowano niewielki przyrost ujemny (ok. -0,7%). Apogeum, jeśli chodzi o liczbę mieszkańców miasto osiągnęło w 1990 roku, kiedy populacja wyniosła 13 124 osoby. Od tamtego czasu notuje się skokowe wzrosty i spadki liczby ludności. W przeciwieństwie do całości archipelagu w Tórshavn panuje równowaga płci. Wedle danych z 1 stycznia 2007 roku stosunek liczby mężczyzn do liczby kobiet wynosi 6 198:6 195.

[edytuj] Edukacja

Tórshavn jest największym na Wyspie ośrodkiem edukacyjnym. Tak jak w pozostałych miastach archipelagu wykładowym językiem szkół podstawowych (Fólkaskulin) jest farerski, duński wprowadza się od trzeciej klasy, a angielski od piątej. Prócz licznych szkół podstawowych w Tórshavn działa kilka liceów, a także szkół zawodowych, przygotowujących głównie do pracy w przetwórnictwie rybnym. Działają także specjalne placówki szkolące przyszłe kadry nauczycielskie, personel medyczny oraz rybaków. Istnieje również kilka szkół wyższych, z których najbardziej znaną jest Føroya Fólkaháskúlin, czyli Farerski Uniwersytet Ludowy, który powstał w 1989 roku. Jego twórcą był Símun av Skarði, znany na Wyspach polityk i pisarz, twórca Hymnu Wysp Owczych. Dzisiaj na uniwersytecie wykładane są takie przedmioty jak: język farerski, języki nordyckie, nauki przyrodnicze, matematyka, fizyka, historia oraz teologia. W stolicy mieści się też szkoła muzyczna. Kolejną, bardzo ważną szkołą jest Fróðskaparsetur Føroya, czyli Uniwersytet Farerski. Otworzono go w 1965 roku pod łacińską nazwą Academia Færoensis, z inicjatywy rządu Wysp Owczych. W szkole są organizowane kursy kultury farerskiej w języku angielskim. Wedle danych z 2003 roku do Szkoły Ludowej uczęszczało 17 osób, a na Uniwersytet około 160.

[edytuj] Transport

Tórshavn, jako główny port Wysp Owczych, ma połączenia promowe z większością wysp tego archipelagu. Tutaj dociera się także spoza granic tego kraju, jeśli wybierze się podróż morską. Jedynym, publicznym środkiem transportu są autobusy. Jeżdżą one nie tylko w obrębie miasta, ale przede wszystkim łączą je z poszczególnymi osadami całego archipelagu.

Wewnątrz miasta kursują cztery linie, czerwonych autobusów firmy Bussleiðin, a także przy okazji łącząc je z pobliskimi osadami Argir i Hoyvík. Od 2007 roku firma otworzyła także linię szkolną.

Niebieskie autobusy należą do firmy Bygdaleiðir, a ich zadaniem jest transport pasażerów do pozostałych miast archipelagu. Korporacja stale współpracuje z przewoźnikami promowymi Wysp. W Tórshavn startują trzy linie - 100, 104 oraz 400 docierające odpowiednio do: Kvívík, Kaldbak oraz Fuglafjørður i Leirvík przez Kollafjørður, a także Oyrarbakki.

W Tórshavn istnieje również kilka niewielkich sieci taksówkarskich Bil-Mini Taxi, w ofercie której znajdują się busy oraz taksówki. Za jej pośrednictwem można także zwiedzić wiele ciekawych miejsc na archipelagu, takich jak miejscowość Kirkjubøur czy Saksun. Istnieje także sieć Havnar Taxi.

[edytuj] Sport

Podobnie jak w każdym miejscu archipelagu, w Tórshavn bardzo popularny jest sport. Największym jego ośrodkiem jest centrum sportowe Gundadalur umiejscowione opodal serca miasta. Najważniejszym obiektem jest jedno z dwóch, narodowych boisk Wysp Owczych - Tórsvøllur, mieszczące 5 000 ludzi. Prócz niego znajdują się tam jeszcze dwa inne boiska do piłki nożnej, kryte korty tenisowe, badmintonowe oraz pływalnia. W mieście ma siedzibę kilka klubów piłkarskich, między innymi dwa pierwszoligowe HB Tórshavn i B36 Tórshavn. Jest tu też siedziba jednego z klubów szachowych - Havnar Talvfelag.

[edytuj] Historia

Miasto założone zostało około X wieku, przez zamieszkujących już ziemię Wysp Owczych wikingów. Początkowo miejsce to ważne było ze względu na toczące się tam obrady corocznych zjazdów mieszkańców archipelagu, zwanych wtedy Althingiem. Rozprawy odbywały się na terenie małego, skalistego półwyspu, dziś najstarszej dzielnicy Tórshavnu - Tinganesie i miały one rozstrzygnąć spory między mieszkańcami, a także służyć wymianie informacji, bowiem już od najdawniejszych lat ludność archipelagu miała trudności komunikacją. Spotkania te miały służyć także wymianie towarowej, a nieco później osada stała się punktem handlowym, łączącym resztę świata z Wyspami. Szczególnie korzystał na tym episkopat archipelagu, mieszczący wtedy swą siedzibę w Kirkjubøur.

[edytuj] Początki

Pierwsze wzmianki o Tórshavn pojawiają się dopiero w końcówce XI wieku, kiedy osada musiała być jeszcze bardzo niewielka i niewykluczone, że nie posiadała stałych mieszkańców. Pierwsze, udowodnione pojawienie się takowych miało miejsce dopiero w XIII wieku, kiedy zbudowany został najstarszy dziś budynek w całym mieście, Munkastovan siedziba zakonników i prawdopodobnie najważniejsze miejsce duchowe, nie był to jednak kościół. Wiek XIII przynosi też zmiany na arenie politycznej - Wyspy Owcze zostają wcielone do Norwegii w 1271 roku i usunięty zostaje Althing, a na jego miejsce wprowadza się stały parlament Løgtingið, składający się początkowo z 32 stałych reprezentantów wybieranych przez społeczeństwo. Zmieniło to diametralnie status miasta - odtąd nie zjeżdżali tu już co rok ludzie z całego archipelagu, a jedynie kilku, stałych obywateli Tórshavn miało decydować o losach wszystkich Farerczyków.

[edytuj] XIV wiek

Wiek XIV, to dla osady prawdziwy rozkwit. Przekształciła się w spore, ale przede wszystkim regularne targowisko, do którego zaczęła napływać spora liczba nowych mieszkańców. Fakt ten wywarł na władzach osady decyzję o budowie nowych domostw. Do tego celu zatrudniano głównie rzeczonych przybyszów - głównie chłopów islandzkich i norweskich. Już w drugiej połowie XIV wieku powstały pierwsze, typowe do dziś na Wyspach Owczych domy z trawiastymi dachami. Pojawiła się też w tamtym czasie pierwsza, realna groźba zarówno dla mieszkańców miasta, jak i całego archipelagu. Byli to piraci, którzy w tamtym czasie rozpanoszyli się po morzach otaczających Wyspy Owcze, a małe, ale prężnie rozwijające się miasteczko portowe było dla nich wyjątkową zachętą. W związku z pojawieniem się korsarzy postanowiono rozpocząć budowę umocnień, jednak początkowo były to zaledwie wały, przez które łatwo było się przedrzeć napastnikom. Na fort z prawdziwego zdarzenia mieszkańcy Tórshavn musieli jeszcze poczekać.

[edytuj] Wiek XVI i XVII

Budowę pierwszej warowni na Wyspach Owczych zapoczątkowano dopiero w 1580 roku z inicjatywy Magnusa Heinassona, jednego z ludzi uznawanych przez Farerczyków za swych bohaterów narodowych. Nazwano go Fortem Skansin. Swą funkcję obiekt wypełnił celująco, odstraszając grabieżców jeszcze przez około sto lat. Warownię przebudowano w czasach napoleońskich.

Wiek XVII niesie chyba ze sobą do tych czas najwięcej zmian. Najważniejszą z nich jest rozpoczęcie w 1609 panowania hamburskiej dynastii możnowładczej Gabel, która fatalnie wpisała się historię całego archipelagu. Za jej czasów rozwinęła się korupcja i niemal cała gospodarka uległa rozpadowi. Rządy ich skończyły się równo sto lat później, kiedy Dania postanowiła wydrzeć familii władzę nad Wyspami. Gabelowie rezydowali w Tinganes, przywłaszczając sobie niemal wszystkie budynki dzisiejszej starówki. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że to przez nich wybuchł pożar w 1673, który strawił wiele budynków najstarszej dzielnicy.

Te sto lat to jednak nie tylko pożar i pogrążenie gospodarki. To także budowa w 1609 roku kościoła, ufundowanego z rozkazu króla Danii Chrystiana IV przez norweskiego lorda Bergenshus. Kościół nazwano Úti á Reyni.

Osada w XVII osiąga 100 ludzi.

[edytuj] Czasy nowożytne

Wiek XVIII przebiegł na archipelagu spokojnie, leczono głównie zniszczoną przez Gabelów gospodarkę. W 1782 roku ówczesny premier Wysp Owczych Rasmus Jørgen Winther postanowił rozebrać stary kościół Úti á Reyni, a na jego miejscu zbudować konstrukcję znacznie solidniejszą i większą niźli ta z 1609 roku. W 1788 doszło do całkowitej rozbiórki dawnego kościoła, materiały budowlane sprzedano na aukcji, natomiast w pustym miejscu jeszcze w tym samym roku powstał Havnar kirkja, który dziś pełni funkcję katedry. Kościół gruntownie przebudowano w 1865 roku.

Na samym początku XIX wieku w Tórshavn mieszkało około 500 mieszkańców. Wtedy też, w 1812 roku rząd duński postanowił zlikwidować Løgtingið, działający nieprzerwanie od ponad ośmiuset lat. Przywrócono go w 1852, jednak siedziba znalazła się w dzisiejszym centrum miasta, a nie, jak wcześniej na starówce.

Kolejnym, bardzo ważnym wydarzeniem dla rozwoju miasta było zniesienie w 1856 duńskiego monopolu handlowego, co spowodowało, znaczny wzrost handlu klipfiszami, tj. suszonymi rybami, z których słynął wtedy archipelag. W 1870 zaczął pracę pierwszy punkt pocztowy na Wyspach.

Wiek XX niesie dla Tórshavn wiele zmian. Pierwszą, niezwykle ważną było nadanie praw miejskich w 1909 roku, kiedy liczba ludności przekroczyła 1800 osób. Rozpoczęto też w latach 20. rozbudowę portu, albowiem stary nie był w stanie obsłużyć dobrze funkcjonować przy tak dużej liczbie ludności.

II wojna światowa okazała się mniej łaskawa da archipelagu od I wojny. W latach 1939/45, Wyspy Owcze stały się aliancką bazą na Morzu Norweskim. Fort Skansin przekształcił się w garnizon sił brytyjskich. Niemcy bombardowali Tórshavn kilkakrotnie czyniąc niewielkie straty materialne. Życie straciło kilku, farerskich rybaków, na których cześć władze miasta ustawiły pomnik.

Najważniejszym wydarzeniem XX wieku było wprowadzenie przez władze Danii Zasady Samostanowienia dla Wysp Owczych. Stało się to w 1948 roku. Po raz pierwszy od XIII wieku rząd Wysp Owczych zyskał niemal pełnie władzy w gestii polityki wewnętrznej, do dziś nie posiada niemal nic do powiedzenia w sprawach zagranicznych. Siedzibę rządu na powrót przeniesiono do dawnego budynku w Tinganes.

W tym czasie nastąpił też gwałtowny wzrost ludności miasta - do 5 tysięcy.

Lata 60. XX wieku gigantyczny rozwój gospodarczy i infrastrukturalny Tórshavnu. Powstaje bardzo wiele szkół, nowych dróg oraz hoteli, postąpił też rozrost terytorialny. Po trzydziestu latach rozrost został gwałtownie zahamowany przez kryzys gospodarczy, jaki nawiedził Wyspy Owcze. Splajtowało wtedy wiele przetwórni rybnych, bowiem ceny ich artykułów na rynku światowym drastycznie spadły, bezrobocie rozrosło się na gigantyczną skalę (ok. 20%). Rząd farerski musiał powziąć odpowiednie kroki: zwrócił się o pomoc do Danii, która chętnie jej udzieliła, modernizując farerskie prawo i wprowadzając wielkie cięcia budżetowe. W końcu lat 90. sytuacja gospodarcza archipelagu ustabilizowała się i Tórshavn znów stał się ekonomiczną potęgą Wysp.

Na początku XXI wieku populacja miasta sięgnęła już powyżej 10 tysięcy, a wedle spisu ludności z 2006 roku Tórshavn miało zamieszkiwać 12 626 osób.

[edytuj] Turystyka

Podobnie jak cały archipelag Wysp Owczych, Tórshavn ostatnimi czasy otwiera się na turystów. Sytuacja ta powstała między innymi przez trasę promu Norröna do Islandii, który na dwa dni zostawia przybyszów z Danii w stolicy, wykonując jeszcze trasę do Bergen i Lerwick na Szetlandach. Większość turystów nie będzie chciała przesiedzieć tych dwóch dni w jednym miejscu i na to waśnie liczą władzę miasta Tórshavn, które uruchomiły własną informację turystyczną, której siedziba znajduje się bardzo niedaleko miejsca, w którym przybysze wysiadają z promu. Można tam znaleźć informację na temat ciekawych obiektów w mieście, a także kupić pamiątkę z archipelagu. Jako, że Norröna, w sezonie letnim, przybija do miasta o godzinie 6:00 w poniedziałek, po kursie do wybrzeży Norwegii i Szetlandów, wraca do Tórshavn, skąd wypływa dopiero o 18:00 we środę, turyści mają wiele czasu, by zwiedzić stolicę Wysp Owczych, a także osady położone opodal.

[edytuj] Dojazd

Dojazd na Wyspy Owcze jest jedną z największych przeszkód zwiedzania Tórshavn. Nie da się z terenu Polski bezpośrednio dotrzeć do miasta.

• Najlepszym sposobem wydaje się być prom Norröna z duńskiej miejscowości Hanstholm, docierający bezpośrednio do celu. Aby dostać się na Wyspy Owcze można także wsiąść na ten prom odpływający z Lerwick, Bergen, a także islandzkiego Seyðisfjørður.

• Drugą możliwością jest przelot samolotem, korzystając z dwóch linii lotniczych; Atlatic Airways (rodzima linia Wysp Owczych) oraz duńskich Maersk Air. Obie docierają do portu lotniczego Vágar. Stamtąd do Tórshavn nie jest już daleko, ale piesza podróż może sprawić problemy, gdyż trzeba się przedostać na wyspę Streymoy. Najłatwiej jest przejechać przez nowy tunel, który niemal bezpośrednio doprowadza do stolicy, jednak należy posiadać jakiś pojazd, jeśli chce się skorzystać z owego tunelu.

[edytuj] Ciekawe miejsca

[edytuj] Zabytki starówki

Jak na tak niewielkie miasto w Tórshavn istnieje sporo zabytków umiejscowionych w historycznym centrum miasta - Tinganes. Wiele z nich to tylko rekonstrukcje po pożarze, jaki miał miejsce w 1673 roku.

• Munkastovan był w XIII wieku rezydencją mnichów, pierwszych stałych osadników Tórshavn, dziś jest najstarszym obiektem w całym mieście. Tu to tam skupiało się życie religijne miasta, zanim zbudowano pierwszy kościół, Úti á Reyni, a więc aż do początków XVII wieku. Munkastovan posiada ciekawą architekturę, jak na farerskie standardy - kamienne, grube mury są połączone zaprawą z palonych muszli morskich. Drewniane elementy siedziby średniowiecznych mnichów odnowiono na przełomie XVIII/XIX wieku.

• Leigubúðin to budynek, w którym zbierano podatki od wyspiarzy, a następnie wysyłano je do Danii by trafiły do królewskiego skarbca. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z 1619 roku, kiedy był jeszcze, podobnie jak starszy sąsiad Munkastovan, całkowicie kamiennej konstrukcji. Obiekt przetrwał pożar w 1673, a drewnianą nadbudowę stworzono dopiero w 1732.

• Sjóbuðin oraz Vektrabuðin to budynki przylegające do Leigubúðin. Są to wzniesione w XVII wieku dawne składy towarowe. Od południa dobudowany został do nich w 1781 Salurin.

• Reynagarður to dom zbudowany na samym początku lat 30. XVII wieku. Przetrwał szalejący w dzielnicy pożar z 1673, uległ jednak częściowemu zniszczeniu w 1820, brakujący fragment szybko odbudowano, co spowodowało ciekawą mieszankę stylów - po nowej, północnej części widać dobrze duński styl architektoniczny, podczas gdy część ocalała zachowała stary kanon, właściwy dla Wysp Owczych. Obiekt ten pełnił kiedyś rolę wikariatu.

• Sethúsini jest byłą rezydencją duńskich urzędników kierujących monopolem handlowym królestwa na Wyspach. Budynek został skonstruowany jeszcze tego samego roku, co tragiczny pożar Tinganes - 1673. Zespojonym, poprzez drewniany łącznik, obiektem jest Stokkastovan, zbudowany również tuż po pożodze.

• Skansapakkhúsið to najlepiej widoczny z morza budynek, stojący na samym wierzchołku półwyspu Tinganes. Zbudowany został w 1749 roku. Nazwa jego dosłownie oznacza "sklep" lub "magazyn" i może być myląca dla współczesnych turytów, gdyż budynek służy teraz najczęściej za miejsce obrad rządu Wysp. Najpierw składał się z dwóch kondygnacji, później dobudowano kolejne. Ostatnia modernizacja miała miejsce w 1907 roku.

• Portugálið jest budynkiem przylegającym do Reynagarður. Został wzniesiony w 1762 roku, jako obiekt częściowo murowany, później zaś dobudowano kilka wyższych, całkowicie drewnianych kondygnacji. Na ścianie widnieje monogram Christiana V, króla duńskiego z 1693 z podpisem Frederika Gabela, należącego do rodziny, która swymi rządami zrujnowała gospodarkę Wysp w XVIII wieku.

• Bakkapakkhúsið to przylegający to Leigubúðin budynek, którego nazwę dosłownie tłumaczy się jako "Skład". Zbudowany został w 1776 na kamiennym fundamencie, zachowując jednak tradycyjną, farerską, drewnianą konstrukcję. i trawiasty dach.

• Bryggihúsið czyli w wolnym tłumaczeniu browar. Zbudowano go w 1776 roku.

[edytuj] Kościoły

• Havnar Kirkja, zwany czasami Katedrą Tórshavn, jest świątynią luterańską, podobnie jak wiele innych kościołów na terenie archipelagu. Wybudowany został w 1788 roku, na miejscu poprzedniego, XVII wiecznego Úti á Reyni. Później w 1865 postanowioną Havrar Kirkja poddać renowacji, co zaowocowało wymianą dachu z trawiastego na łupkowy, a także wzmocnieniem konstrukcji. Ważnym elementem wystroju jest dzwon, należący niegdyś do duńskiego statku, który zatonął w 1707 roku w zatoce Lambavík u wybrzeży Eysturoy. Dziś kościół pełni rolę katedry, w której rezydują biskupi Wysp Owczych.

• Vesturkirkjan jest najmłodszym kościołem w mieście. Powstał on w 1975 roku i włączono go do wspólnoty ewangelickiej. Jest świetnie widziany z morza, przez co uznany został za jeden z charakterystycznych obiektów panoramy miasta. Zawdzięcza to swojej strzelistej, trójkątnej wieży dzięki, której przypomina trochę piramidę. Wnętrze kościoła jest zadbane, w większości składa się z drewna. Charakterystycznym elementem są wielkie, nowoczesne organy.

• Mariukirkjan to jedyny, katolicki kościół w mieście. Mieści się on w dość sporej odległości od historycznego centrum miasta. Jego historia zaczyna się w 1931 roku, kiedy na Wyspy Owcze przybyła druga misja katolicka z ramienia Franciszkańskich Misjonarzy Maryi. W przeciwieństwie do pierwszej udało jej się odnieść kilka sukcesów, wśród których znalazł się także kościół św. Marii. Wśród zakonników znalazły się także dwie siostry z Polski: Enkrata i Gwalberta. Niewiele później otworzono tam szkołę, a w 1987 kościół podano konserwacji. Obecnie Mariukirkjan należy do diecezji katolickiej obejmujących poza Wyspami Owczymi, Grenlandię oraz Danię. Wśród ludności archipelagu jest w tym momencie około 115 katolików identyfikujących się z 17 narodowościami, w tym kilku Polaków.

[edytuj] Muzea

• Norðurlandahúsið czyli Dom Nordycki, to jeden z najnowocześniejszych budynków całego archipelagu. Pod względem architektonicznym jest to swoiste połączenie tradycyjnych, farerskich aspektów z budownictwem współczesnym. Dach pokryty jest trawą, ale cała konstrukcja składa się głównie ze szkła i stali. Co ciekawe muzeum wzniesione zostało przez niemal wszystkie skandynawskie nacje - Farerczycy zbudowali konstrukcję, szklaną i stalową obudowę Duńczycy, Szwedzi zajęli się elementami drewnianymi, Norwegowie łupkowymi okładzinami, natomiast Finowie wyposażyli wnętrze w meble. Budowę zakończono w 1983, a po otwarciu stał się drugim takim budynkiem na świecie (pierwszy Dom Nordycki znajduje się na Islandii). Zadaniem muzeum jest propagowanie kultury Wysp i innych krajów skandynawskich.

• Føroya Náttúrugripasavn znaczy dosłownie Farerskie Muzeum Historii Naturalnej. Posiada ono kilka oddziałów - geologiczny, zoologiczny oraz botaniczny. Muzeum zajmuje się też historią roślinności, badaniem zwierząt morskich i ptaków, a także wspomaganiem działań w celu odnalezienia ropy naftowej na dnie Oceanu Atlantyckiego.

• Listasavn Føroya to po prostu Farerska Narodowa Galeria Sztuki. Została zbudowana w 1993 roku. Zgromadzono tam wszelkie dzieła sztuki, jakie stworzyli artyści z archipelagu, a szczególnie malarze. Wystawa obejmuje dzieła twórców farerskich uznanych za najwybitniejszych, między innymi najsłynniejszego spośród nich - Sámala Jønsena Mikinesa, a także Wiliama Heinesena czy Ruth Smith. W galerii dużą rolę odgrywa sztuka nowoczesna, zajmując główny hol budynku. Często odbywają się w tym miejscu różnorakie imprezy artystyczne i wystawy sezonowe.

[edytuj] Inne obiekty

• Fort Skansin mieści się opodal miejsca gdzie cumuje prom Norröna. Wzniesiono go w roku 1580 dzięki Magnusowi Heinassonowi. Miał on początkowo zabezpieczać port przed piratami, często najeżdżającymi jeszcze do XVII wieku rozwijającą się osadę. W czasach wojen napoleońskich został on zmodernizowany, przez Danię, by ta mogła spokojnie chronić swój monopol handlowy. Z tamtego okresu pochodzą najstarsze armaty fortu. Najważniejszą misję Skansin wypełnił w czasie II wojny światowej, kiedy Niemcy atakowali miasto nalotami. Ustawiono tu wtedy kilka dział, a cały fort przejęty został przez dowództwo operacji alianckiej na Wyspach Owczych. Najnowszym elementem tego miejsca jest portowa latarnia morska.

• Park Viðarlundin jest największym miejscem, na którym rosną drzewa i krzewy w Tórshavn, a także na całym archipelagu. Od XIX wieku Farerczyc próbują siać w tym miejscu różnorakie drzewa ich krzewy, jednak ich dalsze losy często są fatalne. Szalejące wiatry potrafią zrównać cały park z ziemią. Mieszkańcy miasta są jednak uparci i za każdym razem próbują doprowadzić to miejsce do porządku. Podobnie do nich zachowują się ptaki, które z chęcią zakładają gniazda na drzewach. W parku znajduje się pomnik wystawiony ku czci rybaków, którzy zginęli w trakcie wojny, a także elfki Tariry, jednej z bohaterek opowiadań Wiliama Heinesena. Farerczycy przyrównują posąg do kopenhaskiej syrenki.

[edytuj] Hotele

• Hotel Føroyar jest czterogwiazdkowym obiektem należącym do korporacji Smyril Line (obsługującej przeprawy morskie na Wyspy Owcze). Budynek umiejscowiony został nieco na uboczu, na wzgórzu wznoszącym się ponad miasto. Rozciąga się stamtąd wspaniały widok, można podziwiać między innymi wyspę Nólsoy. Do centrum miasta z hotelu jest ok. 2 kilometrów. Hotel posiada sklep z pamiątkami, a także wspaniałą restaurację Glasstovan serwującą wszelkie, farerskie potrawy narodowe, między innymi: baraninę czy mięso wielorybie. Hotel Føroyar ma do zaoferowania 106 pokoi wliczając w to 4 apartamenty. W każdym z nich znaleźć można barek, sprawny telefon oraz telewizor. Ma też 8 sal konferencyjnych, darmowy komputer dla gości oraz duży parking.

• Hotel Hafnia to kolejny, czterogwiazdkowy hotel w stolicy Wysp Owczych. Znajduje się on w samym centrum miasta, niedaleko stamtąd do portu i starówki. Z okien wyższych kondygnacji roztacza się widok na całe miasto. Hotel chwali się głównie swą restauracją, w której podawane są głównie morskie przysmaki, wpisane w tradycję archipelagu. Jest tam 38 pojedynczych i 18 podwójnych pokoi, w tym cztery apartamenty. W każdym z nich znajduje się toaleta, radio, telewizor, suszarka do włosów oraz barek. Każdy z gości ma też dostęp do sauny. Hotel posiada także bezpłatny parking, pralnię chemiczną, kantor, przechowalnię pieniędzy i sejfy.

• Hotel Tórshavn jest trzygwiazdkowym hotelem znajdującym się około 30 metrów od centrum miasta. Dobrze widać z niego port. Posiada 26 podwójnych i 12 pojedynczych pokoi, a także 3 apartamenty. Każdy posiada telewizor, telefon, łazienkę oraz dostęp do internetu. Hotel ma też własną restaurację czynną od godziny 7 do 22. Jest tam także pralnia chemiczna, sejfy, przechowalnie bagażu i kantor. Organizowany jest także transport na lotnisko.

• Hotel Streym to kolejny, trzygwiazdkowy hotel w Tórshavn, leżący w centrum miasta. Został założony w czerwcu 2006 roku. Miejsce to oferuje 11 podwójnych i 4 pojedyncze pokoje, każdy z dostępem do telewizji, telefonu i internetu. Hotel posiada własną restaurację. Nieopodal znajduje się jeden z najlepszych centrów sportowych w stolicy Wysp Owczych. Parking przy hotelu jest darmowy.

• Skansin jest jedynym, dwugwiazdkowym hotelem w stolicy archipelagu. Mieści się w cichym miejscu opodal portu, dziesięć minut drogi od centrum miasta. Rozciąga się stamtąd świetny widok na Nólsoy. Hotel posiada 19 pokoi i 2 apartamenty, a także kuchnię, z której moga korzystać goście. W każdym z pokoi jest telewizor i lodówka.

[edytuj] Źródła

[edytuj] Literatura

• Marcin Jakubowski i Marek Loos "Wyspy Owcze" (Przewodnik turystyczny)
• Remigiusz Mielcarek "Mikrokraje Europy"

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona o folklorze i mitologii na Wyspach Owczych
• Angielska strona miasta i gminy Tórshavn
• Strona informacji turystycznej Tórshavn
• Oficjalna strona miasta
• Zdjęcia i krótki opis miasta
• Strona z informacjami na temat hoteli Tórshavn
• Strona "Active Hotels" (tylko w tym języku pełne informacje)
• Księgi statystyczne Wysp Owczych
• Hoppa!
• Randburg, globalna informacja
• Altjóða Skrivstovan
• Strona Country Bus
• Strona Bil-Mini Taxi
• Info Taxi