Savoia-Marchetti SM.79

Z Wikipedii

Savoia-Marchetti SM.79
SM.79 z 193 eskadry Regia Aeronautica
Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Savoia-Marchetti
Typ	samolot bombowy i torpedowy
Konstrukcja	trzysilnikowy dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie – chowane w locie
Załoga	5
Historia
Data oblotu	2 października 1934
Lata produkcji	1935 – 1945
Wycofanie ze służby	1952
Dane techniczne
Napęd	3 silniki gwiazdowe Alfa Romeo 126 RC.34 (SM.79) 3 silniki gwiazdowe Piaggio P.XI RC.40 (SM.79 I i SM.79 II) 2 silniki Junkers Jumo 211D (SM.79 JR)
Moc	790 KM (580 kW) (każdy) (SM.79) 1000 KM (736 kW) (każdy) (SM.79 I i SM.79 II) 1216 KM (894 kW) (każdy) (SM.79 JR)
Wymiary
Rozpiętość	21,20 m
Długość	16,20 m
Wysokość	4,10 m
Powierzchnia nośna	61,20 m²
Masa
Własna	7 590 kg
Startowa	11 285 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	430 km/h (SM.79 I) 435 hm/h (SM.79 II)
Prędkość przelotowa	362 km/h
Prędkość wznoszenia	8,0 m/s
Pułap	7000 m
Zasięg	2000 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
3 karabiny maszynowe Breda kal. 12,7 mm 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm 2 torpedy łącznej o wadze 400 kg lub 1000 kg bomb
Użytkownicy
Włochy, Brazylia, Irak, Rumunia, Jugosławia, Hiszpania

Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero (pol. - Krogulec) – włoski samolot bombowy i torpedowy z okresu II wojny światowej

Spis treści 1 Historia 2 Użycie 3 Opis konstrukcji 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

W 1934 roku włoska wytwórnia lotnicza Savoia-Marchetti przystąpiła do budowy samolotu, który miał wystąpić w wielkim wyścigu lotniczym Londyn – Australia. Wytwórni nie udało się jednak zbudować na czas tego samolotu, który został oznaczony jako Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero. Oblot prototypu odbył się w dniu 2 października 1934 roku. W czasie prób w locie samolotem tym zainteresowało się włoskie lotnictwo wojskowe, które zmówiło wersję bombową tego samolotu. Zbudowana ona została w 1935 roku.

W 1936 wersja bombowa samolotu została wprowadzona do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Savoia-Marchetti SM.79 I. Następnie opracowano wersję torpedowo-bombową tego samolotu oznaczoną jako Savoia-Marchetti SM.79 II, która w zasadzie różniła się tylko zastosowaniem silników o większej mocy.

Samoloty Savoia-Marchetti SM.79 były również produkowane na eksport, w specjalnej wersji dwusilnikowej z oszklonym dziobem kadłuba zamiast 3 silnika, wersja ta była oznaczona jako SM 79 B i przeznaczona na eksport do Iraku, Brazylii i Rumunii.

W 1943 roku po kapitulacji Włoch, samoloty te były produkowane w wersji uproszczonej dla lotnictwa Włoskiej Republiki Socjalnej utworzonej przez Niemcy w północnych Włoszech.

Produkowana była także wersja transportowa tego samolotu.

Produkcję samolotów Savoia-Marchetti SM.79 zakończono ostatecznie w 1945 roku i łącznie wyprodukowano 1330 samolotów wszystkich wersji.

Wersje samolotów Savoia-Marchetti SM.79

• SM.79 – prototyp
• SM.79 I – samolot bombowy, z 3 silnikami Alfa Romeo 125 RC.34
• SM.79 II – samolot torpedowo-bombowy, z 3 silnikami Piaggio P.XI RC.40
• SM.79 B – wersja dwusilnikowa, przeznaczona na eksport do Brazylii, Iraku i Rumunii
• SM.79 JR – wersja przeznaczona dla Rumunii z 2 silnikami Junkers Jumo 211D
• SM.79 III – wersja uproszczona
• SM.79 C – wersja samolotu transportowego
• SM.79 K – wersja samolotu transportowego przeznaczonego dla Jugosławii
• SM.79 T – wersja transportowa budowana po wojnie

[edytuj] Użycie

Samolot Savoia-Marchetti SM.79 od chwili wprowadzenia do produkcji seryjnej były wprowadzane do włoskiego lotnictwa. Samoloty te po raz użyto w ramach Włoskiego Korpusu Interwencyjnego w Hiszpanii w trakcie hiszpańskiej wojny domowej w latach 1936 – 1939.

Później samoloty te były używane na wszystkich frontach II wojny światowej, gdzie uczestniczyły włoskie lotnictwo wojskowe.

Samolotów tych używało w walkach także lotnictwo rumuńskie, jugosłowiańskie i chorwackie.

Po II wojnie światowej część samolotów przebudowano na samoloty transportowe. Użytkowano je do 1952 roku.

[edytuj] Opis konstrukcji

Samoloty Savoia-Marchetti SM.79 to dolnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej. Podwozie klasyczne – chowane w locie. Napęd stanowiły 3 silniki, jeden umieszczony w dziobie kadłuba a dwa w gondolach w skrzydłach.

Uzbrojenie obronne składało się z 3 karabinów maszynowych Breda kal. 12,7 mm umieszczonych na stanowiskach strzeleckich (jednym na grzbiecie kadłuba, drugim pod kadłubem) oraz 2 karabinów maszynowych Lewis kal. 7,7 mm umocowanych w oknach bocznych kadłuba.

Samolot w wersji torpedowo-bombowej zabierał dwie torpedy kal. 450 mm o ładunku bojowym 200 kg każda.Mógł przenosić również ładunek bomb o wadze od 1250 do 2200 kg.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Zdjęcia