Fiat RS.14

Z Wikipedii

Fiat RS.14
Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Fiat
Typ	wodnosamolot rozpoznawczy i patrolowy
Konstrukcja	średniopłat o konstrukcja mieszanej, podwozie - pływakowe
Załoga	4 - 5 osób (2 pilotów, obserwator/bombardier, radiooperator/strzelec, strzelec)
Historia
Data oblotu	maj 1939
Lata produkcji	1941 – 1943
Wycofanie ze służby	1948
Dane techniczne
Napęd	2 silniki gwiazdowe, 14-cylindrowe Fiat A-74 RC.38
Moc	850 KM (626 kW) (każdy)
Wymiary
Rozpiętość	19,54 m
Długość	14,10 m
Wysokość	5,63 m
Powierzchnia nośna	50,00 m²
Masa
Własna	5 470 kg
Startowa	8 500 kg
Zapas paliwa	2 950 l
Osiągi
Prędkość maksymalna	390 km/h
Prędkość przelotowa	330 km/h
Prędkość minimalna	115 km/h
Prędkość wznoszenia	5,9 m/s
Pułap	6 300 m
Zasięg	2 500 km
Długotrwałość lotu	8 godz. (przy prędkości przelotowej)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Scotti kal. 12,7 mm (ruchomy) 2 karabiny maszynowe Breda-SAFAT kal. 7,7 mm bomby o masie do 400 kg
Użytkownicy
Włochy

Fiat RS.14 (CMASA RS.14) – włoski wodnosamolot z okresu II wojny światowej

Spis treści 1 Historia 2 Użycie 3 Opis konstrukcji 4 Bibliografia 5 Linki zewnętrzne:

[edytuj] Historia

Pod koniec lat trzydziestych w wytwórni lotniczej Costruzioni Meccaniche Aeronautiche S.A. (CMASA) specjalizującej się w budowie wodnosamolotów, a należącej do koncernu Fiata opracowano nowy wodnosamolot, który miał zastąpić używane w lotnictwie włoskim samoloty CANT Z.501 Gabbiano. Samolot został opracowany przez zespół pod kierunkiem inż. Manlio Stiavelliego.

W maju 1939 roku został oblatany pierwszy prototyp samolotu, który otrzymał oznaczenie Fiat RS.14 (używana była także nazwa CMASA RS.14). W trakcie prób wykazał on dobre osiągi i dowództwo lotnictwa włoskiego samolotu tego typu z przeznaczeniem dla morskich eskadr rozpoznawczych i patrolowych.

W maju 1941 roku rozpoczęto produkcję seryjną pierwszej wersji samolotu oznaczonej jako RS.14A przeznaczonej do szkolenia załóg. Następnie w 1942 roku rozpoczęto produkcję kolejnej wersji oznaczonej jako RS.14B przeznaczonej głównie do wykrywania i zwalczania łodzi podwodnych. Kolejną wersja oznaczona jako RS.14C miała uproszczoną konstrukcję i część z samolotów tej wersji przystosowano do ratownictwa morskiego. Produkcję seryjną samolotu RS.14 zakończono we wrześniu 1943 roku i łącznie wyprodukowano 185 samolotów wszystkich wersji.

W 1943 roku zbudowano prototyp wersji lądowej samolotu, który otrzymał oznaczenie AS.14. We wrześniu 1943 roku uległ on katastrofie, po tym zdarzeniu nie prowadzono dalszych badań nad tym samolotem.

[edytuj] Użycie

Samolot RS.14 wprowadzono do eskadr lotnictwa morskiego, w grudniu 1941 roku i początkowo służyły one do szkolenia, a od lipca 1942 roku zaczęto je wprowadzać do jednostek bojowych. Wyposażono w nie pułki operujące w rejonie Morza Tyrreńskiego, Morza Jońskiego i w południowej części Adriatyku.

W momencie kapitulacji Włoch w włoskim lotnictwie morskim służyło jeszcze 39 samolotów tego typu. Część znajdująca się na północy Włoch weszła w skład lotnictwa Republiki Salo a samoloty znajdujące się na południu weszły w skład lotnictwa Regia Aeronautica Cobelligerante, które walczyło po stronie aliantów.

Po zakończeniu II wojny światowej samoloty Fiat RS.14, które nie zostały zniszczone w trakcie walk pozostały w włoskim lotnictwie morskim, gdzie pełniły służbę głównie jako samoloty łącznikowe. Ostatecznie zostały wycofane z jednostek lotniczych w 1948 roku.

[edytuj] Opis konstrukcji

Samolot Fiat RS.14 był średniopłatem o konstrukcji metalowej. Kabiny zakryte. Podwozie pływakowe. Napęd stanowiły dwa silniki gwiazdowe w układzie podwójnej gwiazdy.

[edytuj] Bibliografia

• Zbigniew Jankiewicz Wodnosamoloty : historia i teraźniejszość wyd. MON Warszawa 1986
• Wiesław Bączkowski Włoskie samoloty wojskowe 1936-1945 wyd. Lampart Warszawa 1999 ISBN 83-86-77600-5

[edytuj] Linki zewnętrzne:

• Zdjęcia i rysunki samolotu