Rząd Sergieja Staniszewa

Z Wikipedii

Bułgaria

Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Bułgarii Ustrój polityczny Konstytucja Zgromadzenie Narodowe Przewodniczący: Georgi Pirinski Prezydent: Georgi Pyrwanow Premier: Sergiej Staniszew Rząd: Rząd Sergieja Staniszewa Prokurator Generalny: Boris Wełczew Podział administracyjny Partie polityczne Wybory prezydenckie Wybory parlamentarne Wybory europejskie Polityka zagraniczna Wikiprojekt Polityka

Rząd Sergieja Staniszewa – gabinet pod kierownictwem Sergieja Staniszewa, powołany 16 sierpnia 2005 i zaprzysiężony 17 sierpnia 2005 przez Prezydenta Bułgarii Georgi Pyrwanowa.

W skład gabinetu wchodzą trzy partie, które uzyskały najlepsze wyniki w wyborach parlamentarnych w 2005: lewicowa Bułgarska Partia Socjalistyczna (31%), liberalny Narodowy Ruch Symeona Drugiego (20%) oraz reprezentujący bułgarskich Turków Ruch na rzecz Praw i Wolności (13%). Początkowo, po ogłoszeniu wyników wyborczych - 25 czerwca - zwycięska lewica zadeklarowała, że w nowym gabinecie nie znajdzie się miejsce dla przedstawicieli Ruchu Symeona Drugiego, który rządził w latach 2001-2005. Jednak, kiedy 27 lipca propozycja gabinetu lidera BPS Sergieja Staniszewa została odrzucona głosami właśnie liberałów, rozpoczęły się pierwsze próby zawiązania Wielkiej Koalicji. Ostatecznie, 16 sierpnia, 39-letni Staniszew ogłosił nowy skład rządu, w którym zasiadają ministrowie trzech największych partii w Bułgarskim Zgromadzeniu Narodowym. Teki wicepremierów zaproponował liderom koalicyjnych ugrupowań: Symeonowi Sakskoburggockiemu (który desygnował na to stanowisko Daniela Wyłczewa) i Emel Etem Toszkowej. Tego samego dnia głosami 168:67 został wybrany na dziewiątego premiera Republiki Bułgarskiej.

Rząd Wielkiej Koalicji dysponuje 167 głosami w Zgromadzeniu Narodowym (z 240).

Spis treści 1 Wotum zaufania 2 Skład rządu 3 Zmiany w rządzie 4 Afera Owczarowa 5 Afera w MSW i rekonstrukcja rządu w kwietniu 2008 6 Polityka zagraniczna: wstąpienie do Unii Europejskiej 7 Polityka zagraniczna: sprawa bułgarskich pielęgniarek 8 Polityka zagraniczna: sojusz energetyczny z Rosją 9 Linki zewnętrzne 10 Przypisy

[edytuj] Wotum zaufania

[edytuj] Skład rządu

URZĄD	IMIĘ I NAZWISKO	PARTIA	OKRES URZĘDOWANIA
Premier	Sergiej Staniszew	BPS	od 17.08.2005
Wicepremierzy	Iwajło Kałfin	BPS	od 17.08.2005
	Daniel Wyłczew	NRnrSiP	od 17.08.2005
	Emel Etem Toszkowa	RnrPiW	od 17.08.2005
	Meglena Pługczijewa	bezpart.	od 24.04.2008
Minister Spraw Zagranicznych	Iwajło Kałfin	BPS	od 17.08.2005
Minister Spraw Wewnętrznych	Michaił Mikow	BPS	od 24.04.2008
	Rumen Petkow	BPS	17.08.2005 - 24.04.2008
Minister Zdrowia	Ewgenij Żełew	BPS	od 24.04.2008
	Radosław Gajdarski	BPS	17.08.2005 - 24.04.2008
Minister Skarbu i Energetyki	Petyr Dimitrow	BPS	od 18.07.2007
	Rumen Owczarow	BPS	17.08.2005 - 02.06.2007
Minister Kultury	Stefan Danaiłow	BPS	od 17.08.2005
Minister Pracy i Polityki Socjalnej	Emilia Masłarowa	BPS	od 17.08.2005
Minister Transportu	Petyr Mutafczijew	BPS	od 17.08.2005
Minister Rozwoju Regionalnego i Robót Publicznych	Asen Gagauzow	BPS	od 17.08.2005
Minister Edukacji i Nauki	Daniel Wyłczew	NRnrSiP	od 17.08.2005
Minister Obrony Narodowej	Nikołaj Conew	NRnrSiP	od 24.04.2008
	Weselin Bliznakow	NRnrSiP	17.08.2005 - 24.04.2008
Minister Sprawiedliwości	Miglena Taczewa	NRnrSiP	od 18.07.2007
	Georgi Petkanow	NRnrSiP	17.08.2005 - 04.06.2007
Minister ds. Europejskich	Gergana Grynczarowa	NRnrSiP	od 14.03.2007
	Meglena Kunewa	NRnrSiP	17.08.2005 - 28.10.2006
Minister Administracji i Reformy Administracyjnej	Nikołaj Wasilew	NRnrSiP	od 17.08.2005
Minister ds. Nagłych Wypadków i Krytycznych Sytuacji	Emel Etem Toszkowa	RnrPiW	od 17.08.2005
Minister Rolnictwa i Leśnictwa	Waleri Cwetanow	RnrPiW	od 24.04.2008
	Nihat Kabił	RnrPiW	17.08.2005 - 24.04.2008
Minister Środowiska	Djewdet Czakarow	RnrPiW	od 17.08.2005
Minister Finansów	Płamen Oreszarski	bezpart.	od 17.08.2005

[edytuj] Zmiany w rządzie

• 28 października 2006:
  • Odwołanie Megleny Kunewy, która została Komisarzem ds. Ochrony Konsumenta w Komisji Europejskiej. Przez następne pół roku obowiązki ministra ds. Europejskich pełnił minister spraw zagranicznych Iwajło Kałfin.

• 14 marca 2007:
  • Powołanie na stanowisko ministra ds. Europejskich dotychczasowej wiceminister spraw zagranicznych Gergany Grynczarowej.

• 2 czerwca 2007:
  • Odwołanie Rumena Owczarowa ze stanowiska ministra skarbu i energetyki w związku z podejrzeniem popełnienia przez niego przestępstwa, polegającego na zastraszaniu i próbie przekupstwa prokuratora generalnego.

• 4 czerwca 2007:
  • Odłowanie ministra sprawiedliwości Georgi Petkanowa, który swoją dymisję tłumaczył względami osobistymi i zmęczeniem.

• 18 lipca 2007:
  • Powołanie na stanowisko ministra sprawiedliwości byłej wiceminister w tym resorcie (za rządów Symeona II) Migleny Taczewej.
  • Powołanie na stanowisko ministra skarbu i energetyki Petyra Dimitrowa.

[edytuj] Afera Owczarowa

Cztery miesiące po wstąpieniu do Unii Europejskiej w Bułgarii wyszła na jaw jedna z największych w dziejach Republiki afera korupcyjna, w którą zamieszani byli ważni urzędnicy państwowi.

4 maja 2007 roku w wywiadze dla dziennika "Sofia Echo" Angeł Aleksandrow, szef Krajowego Biura Śledczego, powiedział, że minister skarbu w rządzie Staniszewa Rumen Owczarow (Bułgarska Partia Socjalistyczna) poprosił go o znalezienie kompromitujących dokumentów na Christo Laczewa, dyrektora Bulgartabacu, jednych z największych w Europie Środkowej (państwowych) zakładów produkujących papierosy; w przypadku niespełnienia tego żądania Owczarow zagroził zdymisjonowaniem Aleksandrowa.

Dzień później do kraju z zagranicznej wizyty w Portugalii powrócił premier Staniszew, ale nie wręczył ministrowi, który od dziesięciu lat był liderem sofijskiej BPS, wymówienia. 8 maja wraz z innymi członkami rządu Owczarow pojechał do Moskwy na rozmowy o zacieśnieniu współpracy gospodarczej, co wywołało ostrą krytykę opozycji. Pełnił obowiązki ministra do 9 maja; dwanaście dni później, dzień po wyborach do Parlamentu Europejskiego, zrezygnował również z funkcji szefa BPS w Sofii. Ponadto w wyniku afery dymisje otrzymali: wiceminister ds. nagłych wypadków Deljan Pejewski (który naciskał na Laczewa w sprawie zatrudnienia w Bulgartabac swoich znajomych), wiceminister skarbu Kornelia Ninowa i prokurator Tatjana Szarlandijewa, które miały pomagać w znalezieniu obciążających informacji na Laczewa. Z funkcji szefa KBŚ zrezygnował także Aleksandrow.

Afera zaniepokoiła unijnego komisarza ds. sprawiedliwości Franco Frattiniego, który przypomniał, że obietnica walki z korupcją była jednym z głównych argumentów na rzecz przyjęcia Bułgarii do wspólnoty europejskiej. Niedługo po ujawnieniu skandalu do kraju przyjechał Geoffrey van Orden, poseł do PE, w czasie rozszerzenia adwokat sprawy bułgarskiej, który następnie powiedział, że sytuacja w kraju przypomina mu "bagno pełne aligatorów"^[1].

[edytuj] Afera w MSW i rekonstrukcja rządu w kwietniu 2008

[edytuj] Polityka zagraniczna: wstąpienie do Unii Europejskiej

[edytuj] Polityka zagraniczna: sprawa bułgarskich pielęgniarek

[edytuj] Polityka zagraniczna: sojusz energetyczny z Rosją

20 stycznia 2008 roku do Sofii przyleciał prezydent Rosji Władimir Putin. Wagę tego wydarzenia uwypuklał fakt, iż była to ostatnia zagraniczna wizyta Putina jako urzędującego prezydenta. Zresztą w stolicy Bułgarii towarzyszył mu również Dmitrij Miedwiediew, namaszczony przez niego kandydat na sukcesora. Oficjalnym powodem wizyty było uczczenie sto trzydziestej rocznicy odzyskania przez Bułgarię niepodległości^[2], jednak głównym tematem rozmów rosyjskiego prezydenta z Georgi Pyrwanowem i Sergiejem Staniszewem była sprawa gazociągu South Stream.

Włosko-rosyjski projekt energetyczny zakłada umożliwienie dostawy rosyjskiego gazu na Bałkany oraz do Europy Południowej z pominięciem tradycyjnej drogi przez kraje zachodnio- i wschodnioeuropejskie, w tym Polski i Ukrainy.

Przed przyjazdem Putina premier Staniszew oraz minister spraw zagranicznych Iwajło Kałfin zgodnie twierdzili, że rząd sprzeciwi się udziałowi w projekcie South Stream^[3], a prezydent Pyrwanow podkreślał, że Bułgarzy nie zamierzają wycofywać się z udziału w konkurencyjnym do South Stream europejskim projekcie gazociągu Nabucco^[4]. Rosyjskiego gościa chłodno przywitali również ekolodzy i przedstawiciele bułgarskiej prawicy, którzy obkleili miasto plakatami z napisami "Putin do domu"^[5].

Jednakże wizyta Putina zakończyła się pełnym sukcesem. Po kilkugodzinnej, nocnej rozmowie rosyjskiego prezydenta z przedstawicielami najwyższych władz Bułgarii, rankiem na nadzwyczajnym posiedzeniu zebrał się rząd Staniszewa i zaakceptował porozumienie z Rosją w sprawie budowy gazociągu^[6]. Postanowiono, że Bułgaria otrzyma 50% udziałów w firmie zarządzającej infrastrukturą znajdującą się na jej terytorium, a także gwarancje uczestniczenia w budowie czarnomorskiej części gazociągu (spółka Bułgargaz). Ponadto podpisano umowę o utworzeniu spółki przez Rosję, Bułgarię i Grecję, która zaprojektuje ropociąg znad Morza Czarnego do Morza Egejskiego, omijając cieśniny tureckie (ropociąg Burgas-Aleksandropolis)^[7]. W zamian za to w Bułgarii zostanie zbudowana (przez rosyjską firmę Atomstrojeksport) nowa elektrownia atomowa.

Sojusz energentyczny z Rosją wywołał żywe reakcje opozycji, której lider Iwan Kostow (Demokraci na rzecz Silnej Bułgarii) zarzucił władzom, że chcą przekształcić kraj w "konia trojańskiego Putina w Europie^[8]", a także konsternację partnerów Bułgarii w Unii Europejskiej.

Komemtatorzy podkreślali, że mimo iż porozumienie w sprawie South Stream przyniesie Bułgarii korzyści finansowe i znacznie umocni jej rolę na europejskiej mapie energetycznej, to jednak całkowcie uzależni ją od rosyjskiego Gazpromu. Niektóre media, także polskie, pisały, że Rosja "wciągnęła Bułgarię do swojej strefy wpływów^[9].

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Witryna Rządu

Przypisy