Iwan Kostow
Z Wikipedii
| Iwan Kostow ur. 23 grudnia 1949 w Sofii |
|
| Przynależność polityczna | ZSD, obecnie DnrSB |
| Wykształcenie | doktor ekonomii |
| Premier Bułgarii | |
| Okres urzędowania | od 21 maja 1997 do 24 lipca 2001 |
| Wicepremier(zy) | Weselin Metodiew, Aleksandyr Bożkow, Ewgenij Bakardżijew, Petyr Żotew |
| Poprzednik | Stefan Sofijanski |
| Następca | Symeon Sakskoburggotski |
| Zobacz rząd tego premiera | |
| Minister Finansów | |
| Okres urzędowania | od 20 grudnia 1990 do 30 grudnia 1992 |
| Poprzednik | Bełczo Bełczew |
| Następca | Stojan Aleksandrow |
| Przewodniczący ZSD | |
| Przynależność polityczna | ZSD |
| Okres urzędowania | od 29 grudnia 1994 do 26 lipca 2001 |
| Poprzednik | Filip Dimitrow |
| Następca | Ekaterina Michajłowa |
Iwan Jordanow Kostow (ur. 23 grudnia 1949 w Sofii) – bułgarski polityk i ekonomista, minister finansów w rządach Dimityra Popowa i Filipa Dimitrowa (1990-1992), współtwórca radykalnej reformy gospodarczej zmieniającej gospodarkę centralnie planowaną na wolnorynkową, przewodniczący Związku Sił Demokratycznych (1994-2001), od 21 maja 1997 do 24 lipca 2001 roku premier Bułgarii. Od 2004 roku jest liderem partii Demokraci na rzecz Silnej Bułgarii.
Spis treści |
[edytuj] Kariera naukowa
Jest absolwentem Instytutu Ekonomicznego im. Karola Marksa w Sofii, na którym w 1974 roku rozpoczął również karierę naukową, oraz Wydziału Matematyczno-Ekonomicznego Uniwersytetu św. Klemensa z Ochrydy (1977-1982). Po upadku muru berlińskiego i odsunięciu od władzy Todora Żiwkowa zaangażował się w politykę, po stronie opozycyjnego Związku Sił Demokratycznych, gdzie pełnił obowiązki doradcy ekonomicznego.
[edytuj] Kariera polityczna
[edytuj] Minister finansów
Po wyborach parlamentarnych w 1990 został deputowanym do Wielkiego Zgromadzenia Narodowego, a niedługo potem, po upadku komunistycznego rządu Andreja Łukanowa, objął stanowisko ministra finansów w gabinecie Dimityra Popowa (20 grudnia 1990 – 8 listopada 1991), pierwszym od 1945 roku kierowanym przez niekomunistę. Rozpoczął wówczas program radykalnych reform gospodarczych, które kontynuował również w następnym rządzie, na którego czele stał Filip Dimitrow (8 listopada 1991 – 30 grudnia 1992).
[edytuj] Rząd Iwana Kostowa
Znalazł się w Zgromadzeniu Narodowym także po wyborach 1995 roku oraz dwa lata później, kiedy – już jako przewodniczący ZSD – poprowadził swoją partię do zwycięstwa. W maju 1997 roku rozstał zaprzysiężony na premiera; pełnił tę funkcję przez cztery lata i jest pierwszym szefem rządu po 1990 roku, który sprawował swój urząd przez pełną kadencję. Rząd Kostowa kontynuował reformy gospodarcze (wiele z nich doprowadziło jednak do wzrostu bezrobocia), zapoczątkował prywatyzację państwowych przedsiębiorstw i banków oraz rozpoczął proces integracji Bułgarii z Unią Europejską (zakończony rozszerzeniem UE 1 stycznia 2007 roku). Jednak atmosfera wokół samego gabinetu była niedobra; wielu członków rządu było zamieszanych w poważne afery korupcyjne, a długie niedostrzeganie problemu przez Kostowa spowodowało nie tylko ostre ataki opozycji, ale również spadek poparcia społecznego. Premier dopiero w grudniu 1999 roku dokonał radykalnej przebudowy gabinetu (z pierwszego składu zostało tylko czterech ministrów). Jeden z usuniętych ministrów, dawny szef spraw wewnętrznych Bogomił Bonew oskarżył Kostowa o błędy przy prywatyzacji Bulbanku oraz o defraudację pieniędzy. Chociaż kilkakrotnie mówiono o zmianie na pozycji premiera (prasa wymieniała nazwiska minister spraw zagranicznych Nadeżdy Michajłowej i wicepremiera Petyra Żotewa), Kostow pełnił swoje obowiązki do końca kadencji. Niskie zaufanie do jego gabinetu i negatywna ocena jego rządów znalazły oddźwięk w wyniku wyborów w 2001 roku; ZSD przegrał wyraźnie z Narodowym Ruchem Symeona Drugiego, który zdobył 42% głosów. Dzień po przegranej Kostow złożył rezygnację z funkcji szefa partii.
Kiedy w 2002 roku na czele ZSD stanęła Nadeżda Michajłowa, Kostow, wraz z najbliższymi współpracownikami Ekateriną Michajłową i Weselinem Metodiewem, zrezygnował z członkostwa i założył nową partię – Demokraci na rzecz Silnej Bułgarii, która w wyborach w 2005 roku otrzymała 6,5% głosów.
[edytuj] Linki zewnętrzne
|
Burmow (1879) • Turnowski (1879-80) • D.Cankow (1880) • Karawelow (1880-81) • Ehrnrooth (1881) • Sobolew (1882-83)) • D.Cankow (1883-84) • Karawelow (1884-86) • Turnowski (1886) • Karawelow (1886) • Radosławow (1886-87) • Stoiłow (1887) • Stambołow (1887-94) • Stoiłow (1894-99) • Grekow (1899) • Iwanczow (1899-01) • Petrow (1901) • Karawelow (1901-02) • Danew (1902-03) • Petrow (1903-06) • Petkow (1906-07) • Stanczow (1907) • Gudew (1907-08) • Malinow (1908-11) • Geszow (1911-13) • Danew (1913) • Radosławow (1913-18) • Malinow (1918) • Teodorow (1918-19) • Stambolijski (1919-23) • A.Cankow (1923-26) • Ljapczew (1926-31) • Malinow (1931) • Muszanow (1931-34) • Georgijew (1934-35) • Złatew (1935) • Toszew (1935) • Kjoseiwanow (1935-40) • Fiłow (1940-43) • Gabrowski (1943) • Bożiłow (1943-44) • Bagrianow (1944) • Murawiew (1944) • Georgijew (1944-46) |
|
|
Dimitrow (1946-49) • Kołarow (1949-50) • Czerwenkow (1950-56) • Jugow (1956-62) • Żiwkow (1962-71) • Todorow (1971-81) • Filipow (1981-86) • Atanasow (1986-90) • Łukanow (1990) |
|
|
Republika Bułgarii |
Łukanow (1990) • Popow (1990-91) • Dimitrow (1991-92) • Berow (1992-94) • Indżowa (1994-95) • Widenow (1995-97) • Sofijanski (1997) • Kostow (1997-01) • Sakskoburggotski (2001-05) • Staniszew (od 2005) |
Bełczo Bełczew (BPS) • Iwan Kostow (ZSD) • Stojan Aleksandrow (bezp.)• Christina Wuczewa (bezp.) • Dimityr Kostow (BPS) • Swetosław Gawerijski (bezp.) • Murawej Padew (ZSD) • Milen Wełczew (NRSD) • Płamen Oreszarski (bezp.)
