Roman Piotrowski
Z Wikipedii
Roman Piotrowski (ur. 21 stycznia 1895 w Nowym Targu - zm. 17 grudnia 1988 w Warszawie) – architekt, polityk.
Architekturę studiował na Politechnice Lwowskiej, potem na Politechnice Warszawskiej. Związany był z grupą Praesens.
W latach 1930-1934 był architektem ZUS i współprojektantem osiedla domków jednorodzinnych ZUS na Żoliborzu (1935). W latach 1934-1944 obejmował kierownictwo techniczne w Towarzystwie Osiedli Robotniczych. W czasie II wojny światowej był pracownikiem Pracowni Architektoniczno-Urbanistycznej, której był kierownikiem od 1942. Od 1945 do 1949 był kierownikiem Biura Odbudowy Stolicy, a w latach 1945 – 1947 był również wiceprezydentem m. st. Warszawy. W 1947 piastował urząd komisarza odbudowy stolicy.
Od 1947 do 1949 był związany z resortem odbudowy kraju. Od 17 listopada 1949 do 11 stycznia 1951 był kierownikiem resortu budownictwa, a następnie – do 16 lipca 1956 – był ministrem budownictwa miast i wsi w rządach Józefa Cyrankiewicza i Bolesława Bieruta.
W latach 1945 - 1947 był posłem do KRN. Od 1947 do 1956 był posłem na Sejm.
Od 1956 do 1961 był ambasadorem PRL w Berlinie.
Należał do PPR, następnie do PZPR. Jest laureatem nagrody miasta st. Warszawy.
[edytuj] Źródło:
- Michał Marcin Witold Czajka, Kamler Sienkiewicz, Leksykon historii Polski, Wiedza Powszechna, 1995, ISBN 83-214-1042-1
- Encyklopedia Warszawy. Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 639. ISBN 83-01-08836-2.
