Wincenty Baranowski
Z Wikipedii
Wincenty Baranowski (ur. 22 stycznia 1877 w Wydrzynie - zm. 5 lutego 1957 w Warszawie) - polityk.
Był synem Piotra i Józefy Wojewódki. Ukończył szkołę realną w Wydrzynie, a do 1892 uczył się w gimnazjum im. Joachima Lelewela w Warszawie. Następnie rozpoczął naukę w szkole handlowej w Warszawie, którą jednak przerwał.
Sympatyzował z ruchem robotniczym i w 1894 został aresztowany za udział w konspiracyjnym zebraniu w Warszawie. Następnie został deportowany do Wizny, gdzie przez 3 lata pracował przy budowie fortyfikacji. Po powrocie do Wydrzyna przejął gospodarstwo rolne po ojcu. Za udział w zorganizowaniu we wrześniu 1933 strajku chłopskiego został aresztowany na 6 tygodni. W 1938 został wybrany wójtem Wydrzyna.
Od 1919 do 1930 był posłem na Sejm. Od 1945 do 1947 był posłem do KRN. A od 1947 do 1956 ponownie był posłem na Sejm.
Od lutego 1947 do 20 listopada 1952 był ministrem bez teki w rządzie Józefa Cyrankiewicza.
Od 1916 należał do PSL "Wyzwolenie", w którym pełnił różne funkcje. Od 1931 należał do SL, gdzie do 1935 był członkiem Rady Naczelnej SL, a od września 1945 do września 1949 był prezesem Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL. Od 1949 należał do ZSL, gdzie do 1954 był wiceprzewodniczącym Naczelnego Komitetu Wykonawczego ZSL, a następnie był prezesem Rady Naczelnej ZSL, a od 1956 do 1957 był przewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej ZSL.
Wincenty Baranowski zmarł 5 lutego 1957 i został pochowany na warszawskich Powązkach.
[edytuj] Źródło
- Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919 - 1939. Słownik biograficzny. Tom 1 A-D, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998
