Paul-Henri Spaak

Z Wikipedii

Paul-Henri Spaak posłuchaj ^*, (ur. 25 stycznia, 1899 w Schaarbeek, zm. 31 lipca, 1972 w Braine-l'Alleud), belgijski polityk socjalistyczny.

Spis treści 1 Biografia 1.1 Okres do II wojny 1.2 Stanowiska ministerialne po wojnie 1.3 Po wojnie 1.4 Raport Spaaka 1.5 Sojusz Północnoatlantycki 1.6 Życie prywatne

[edytuj] Biografia

[edytuj] Okres do II wojny

Ukończył prawo na Uniwersytecie w Brukseli i w 1920 roku został członkiem socjalistycznej Belgijskiej Partii Pracy. W 1932 roku został wybrany deputowanym do parlamentu. W 1935 roku został po raz pierwszy ministrem transportu w rządzie premiera Paula Van Zeelanda. Od lutego 1936 do maja 1938 roku sprawował funkcję ministra spraw zagranicznych w drugim gabinecie premiera Van Zeelanda. 15 maja 1938 został mianowany premierem Belgii. Funkcję sprawował do 20 lutego 1939 roku. W czasie drugiej wojny światowej w latach 1939-1945 był ministrem spraw zagranicznych w rządzie Huberta Pierlota.

[edytuj] Stanowiska ministerialne po wojnie

• luty 1945 - styczeń 1946: Minister spraw zagranicznych w drugim rządzie koalicyjnym premiera Achilla Van Ackera
• 13 marca 1946 - 31 marca 1946: Premier i minister spraw zagranicznych w najkrótszym rządzie w historii Belgii
• marzec 1946 - sierpień 1946: Minister spraw zagranicznych w trzecim rządzie koalicyjnym premiera Achilla Van Ackera
• sierpień 1946 - marzec 1947: Minister spraw zagranicznych w rządzie koalicyjnym premiera Camilla Huysmansa
• marzec 1947 - sierpień 1949: Po raz drugi premier i minister spraw zagranicznych
• kwiecień 1954 - czerwiec 1958: Minister spraw zagranicznych w czwartym rządzie koalicyjnym premiera Achilla Van Ackera
• kwiecień 1961 - lipiec 1965: Minister spraw zagranicznych w rządzie koalicyjnym premiera Theo Lefèvre'a
• lipiec 1965 - marzec 1966: Minister spraw zagranicznych w rządzie koalicyjnym premiera Pierra Harmela

[edytuj] Po wojnie

Przed okresem drugiej wojny światowej był adwokatem "polityki niepodległościowej" Belgii. W czasie uchodźstwa w Londynie, starał się stworzyć współpracę regionalną między Holandią, Luksemburgiem a Belgią. W sierpniu 1946 roku został wybrany na pierwszym posiedzeniu przewodniczącym Rady Europy. Od 1952 do 1953 był przewodniczącym Zgromadzenia Ogólnego Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.

[edytuj] Raport Spaaka

W 1955 roku w czasie konferencji przywódców europejskich w Mesynie, został mianowany przewodniczącym roboczej komisji, mającej opracować raport dotyczący stworzenia podstaw wspólnego rynku europejskiego. Raport komisji, nazwany od jego nazwiska "Raportem Spaaka", został podpisany 25 marca 1957 jako Traktaty Rzymskie Wspólnoty Europejskiej. Pozycja, jaką stworzył sobie Spaak w początkowych stadiach Wspólnoty Europejskiej, pozwala wpisać go w poczet ojców-założycieli Unii Europejskiej.

[edytuj] Sojusz Północnoatlantycki

Spaak zdobył międzynarodowe uznanie, kiedy w 1945 roku został wybrany przewodniczącym pierwszej sesji Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Podczas trzeciej sesji ONZ w Paryżu apostrofował delegację Związku Radzieckiego słynnymi słowami: Messieurs, nous avons peur de vous ("Panowie, my się was boimy"). W 1956 roku został wybrany następcą Lorda Ismaya sekretarzem generalnym Sojuszu Północnoatlantyckiego. Sprawował tę funkcję od 1957 do 1963 roku, zastąpił go Dirk Stikker.

[edytuj] Życie prywatne

Wycofał się z polityki w 1966 roku. Był członkiem Belgijskiej Akademii Królewskiej Literatury i Języka Francuskiego. W 1969 roku wydał swoje wspomnienia zatytułowane Combats inachevés ("Niedokończona walka" w dwóch tomach). Zmarł w wieku 73 lat w swoim domu w Braine-l'Alleud blisko Brukseli.