Marek Czekalski

Z Wikipedii

Marek Czekalski
Data urodzenia	6 czerwca 1953
Prezydent Łodzi
Okres urzędowania	od 1994 do 3 listopada 1998
Przynależność polityczna	Unia Wolności
Poprzednik	Grzegorz Palka
Następca	Tadeusz Matusiak

Marek Czekalski (ur. 6 czerwca 1953 w Łodzi) – polski polityk, prezydent Łodzi w latach 1994-1998, radny Rady Miasta w latach 1990-1994 i 1998-2002. Absolwent Politechniki Łódzkiej, inżynier włókiennik.

[edytuj] Biografia

[edytuj] Działalność w PRL

Po ukończeniu technikum chemicznego pracował w "Polanilu". Początkowo działacz Związku Młodzieży Socjalistycznej, członek PZPR. W 1978 r. związał się z Komitetem Obrony Robotników^[1], w 1980 r. uczestniczył w tworzeniu "Solidarności". Wybrany na przewodniczącego Ogólnopolskiej Sekcji Włókienniczej Solidarności, członka Zarządu Regionu i delegata na I Krajowy Zjazd NSZZ "S". Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany, zwolniony po roku. Rozpoczął działalność w konspiracyjnych strukturach Związku, m.in. w Komisji Interwencji i Praworządności, organizował pomoc dla osób prześladowanych z powodów politycznych. Ukończył studia na Politechnice Łódzkiej. Założył Łódzkie Towarzystwo Inicjatyw Społecznych.

[edytuj] Działalność od 1989 r.

W 1989 działał w Wojewódzkim Komitecie Obywatelskim. W 1990 został wybrany radnym łódzkiej Rady Miejskiej. Koordynował prezydencką kampanię wyborczą Tadeusza Mazowieckiego. Po powstaniu Unii Demokratycznej został jej przewodniczącym w województwie, którą to funkcję pełnił przez dwie kadencje.

W latach 1993-1994 był prezesem Zakładów Wyrobów Obiciowych VERA S.A.

Po wyborach samorządowych w 1994 został prezydentem koalicji Unii Wolności i skupionych wokół niej organizacji, startującego w tych wyborach jako komitet "Nowa Łódź", oraz Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego. Koalicja ta rozpadła się po dwóch latach, ŁPO przeszło do opozycji, a Czekalski stworzył autorski zarząd miasta przy nieformalnym poparciu SLD. Funkcję prezydenta pełnił do końca kadencji samorządu (1998 r.)

W 1997 roku Czekalski został przewodniczącym łódzkiej Unii Wolności, którą to funkcję pełnił aż do czasu aresztowania w 2001 r. Był także członkiem władz krajowych UW.

W październiku 1998 r. został ponownie wybrany łódzkim radnym, jednak pełnię władzy w mieście przejęło SLD, które zdobyło większość mandatów w Radzie. Czekalski został wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej w Łodzi.

Za swoją działalność publiczną został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

[edytuj] Prezydent Miasta Łodzi 1994-1998

W trakcie swojej kadencji Czekalski rozwijał część pomysłów swojego poprzednika Grzegorza Palki. Należała do nich dalsza modernizacja ulicy Piotrkowskiej, zamienianie jej na deptak i główną atrakcję Łodzi. Dzięki jego staraniom zmodernizowano lotnisko "Lublinek", umożliwiając rozpoczęcie regularnych lotów pasażerskich.

Głównym motywem tej prezydentury było przyciągniecie do Łodzi inwestorów poprzez intensywną promocję miasta i dobrą ich obsługę przez urzędników. Osiągnięciem zarządu miasta było utworzenie w Łodzi Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zaowocowało to przyciągnięciem tak znaczących inwestorów jak Merloni Indesit i Bosch/Siemens w branży AGD, a także Cacao Barry, Lincoln, Coats i wielu innych.

Drugim ważnym wyznacznikiem działalności zarządu miasta pod przewodnictwem Czekalskiego było pozyskiwanie środków zewnętrznych i wygospodarowanie środków własnych na inwestycje infrastrukturalne w mieście. Łódź jako jedno z pierwszych miast w Polsce wyemitowała obligacje komunalne na zakup nowych autobusów niskopodłogowych. Przeprowadzono wielkie inwestycje drogowo-mostowe, takie jak estakada nad ul. Mickiewicza, wybudowanie ul. Bandurskiego i skomunikowanie Retkini z centrum, wybudowanie drugiej jezdni ul. Pabianickiej z wiaduktem w Chocianowicach, wybudowanie drugiej jezdni ul. Łagiewnickiej, ciągu ulic Krzemieniecka-Krakowska-Konstantynowska. Uruchomiono biologiczne oczyszczanie w Grupowej Oczyszczalni Ścieków, co doprowadziło do anulowania kar za zanieczyszczanie środowiska, rozpoczęto budowę nowych kolektorów ściekowych i kanalizację osiedli. Rozpoczęto także program budowy osiedla domów komunalnych na Janowie, powołano do życia Widzewskie Towarzystwo Budownictwa Społecznego.

W dziedzinie kultury do zasług ówczesnych władz miasta można zaliczyć współzałożenie fundacji Monumentum Iudaicum Lodzense, działającą na rzecz ratowania i ochrony dorobku kultury Żydów łódzkich. Wyremontowano Teatr Nowy. Dzięki poparciu Czekalskiego w Łodzi zaczęto organizować Paradę Wolności, która została zablokowana za prezydentury Jerzego Kropiwnickiego.

Za swojej kadencji jako prezydenta Czekalski był przewodniczącym Unii Metropolii Polskich oraz przewodniczącym Związku Gmin Regionu Łódzkiego, a także członkiem Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu.

[edytuj] Załamanie kariery politycznej

W czerwcu 2001 roku, cztery miesiące przed wyborami parlamentarnymi, w których miał otwierać listę kandydatów UW do Sejmu, Czekalski został aresztowany pod zarzutem przyjęcia łapówki za ułatwienie inwestorom budowy centrum handlowego M1^[2][3]. Po dwóch tygodniach został zwolniony za kaucją oraz poręczeniami osobistymi m.in. Marka Edelmana, Tadeusza Mazowieckiego i Jacka Kuronia^[4]. W 2002 Czekalski został zatrzymany w trakcie prowadzenia samochodu pod wpływem alkoholu, za co został sądownie ukarany grzywną^[5]. Proces w pierwszej instancji w sprawie rzekomego przyjęcia łapówki zakończył się w lipcu 2007 roku wyrokiem uniewinniającym Czekalskiego.^[6] W maju 2008 sąd drugiej instancji skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia.^[7]

[edytuj] Obecnie

Od lutego 2007 r. Czekalski pracuje jako wicedyrektor ds. administracyjnych w łódzkim Muzeum Tradycji Niepodległościowych.

Przypisy