Junkers G 38
Z Wikipedii
Junkers G 38 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Niemcy |
Producent | Junkers |
Typ | samolot transportowy |
Konstrukcja | metalowa |
Załoga | 7 osób |
Historia | |
Data oblotu | 6 listopada 1929 |
Lata produkcji | 1929 |
Wycofanie ze służby | 1942 |
Dane techniczne | |
Napęd | 4 × Jumo 204 |
Moc | 4 x 750 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość | 44,0 m |
Długość | 23,0 m |
Powierzchnia nośna | 300 m² |
Masa | |
Startowa | 24000 kg |
Osiągi | |
Prędkość maksymalna | 212 km/h |
Zasięg | 3500 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Niemcy, |
Junkers G 38 – niemiecki samolot transportowy z 1929 r.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Projekt prof. Hugo Junkersa zakładał użycie olbrzymiego skrzydła wolnonośnego bez usterzenia, jednakże w latach dwudziestych budowa takiego skrzydła nie była możliwa ze względów technicznych. Wyjściem był kompromis – zastosowanie bardzo grubego skrzydła wolnonośnego (głębokość profilu 10,8 m i wysokość 2,8 m – przestrzeń wykorzystana przez silniki) z wmontowanymi silnikami oraz klasycznego kadłuba znacznie pomniejszonego w stosunku do olbrzymiego skrzydła. Na kadłubie umieszczone było usterzenie, zapewniające stateczność i sterowność.
Wyprodukowano jedynie 2 sztuki (jedną w wersji G 38a, drugą jako G 38ce), zakupione następnie przez linie lotnicze Deutsche Lufthansa. Pierwszy egzemplarz służył raczej do celów reklamowych, a drugi obsługiwał dłuższe trasy: z Berlina do Monachium, Frankfurtu nad Menem i Królewca. Wykorzystywany był też na niektórych liniach międzynarodowych. Pomimo to G 38 uważany był raczej za prehistorycznego kolosa niż za nowoczesny samolot. G 38a rozbił się w 1936 w Dessau, a druga maszyna do 1942 służyła w transporcie wojskowym.
W Japonii zbudowano na licencji 6 samolotów tego typu w wersji bombowej Ki-20.
[edytuj] Wersje
- G 38a – dwa silniki Junkers L55 (622 KM) bliżej kadłuba, obok nich dwa L8 (400 KM, zastąpione potem silnikami L88 (800 KM)), 30 miejsc pasażerskich i 2 dwumiejscowe kabiny w skrzydłach (na krawędzi natarcia, przy kadłubie)
- G 38ce – dwa silniki L8 (400 KM) i dwa L88 (800 KM), klapy szczelinowe na krawędzi spływu, 28 miejsc pasażerskich i 2 trzymiejscowe kabiny w skrzydłach
Po roku 1932 oba samoloty wyposażono w silniki Jumo 204 (750 KM). Spotyka się też oznaczenia pierwszego prototypu G 38di i drugiego prototypu G 38b, G 38ci, G 38fi w zależności od montowanych silników.
[edytuj] Opis techniczny
Wolnonośny górnopłat konstrukcji metalowej, kryty blachą falistą. Podwozie samolotu stałe, z dwoma kołami na każdej goleni. Usterzenie z podwójnym statecznikiem poziomym i potrójnym pionowym. Śmigła czterołopatowe.
[edytuj] Zobacz też
Podobne samoloty: ANT-20 "Maksym Gorki"
[edytuj] Linki zewnętrzne
Samoloty szkolne, łącznikowe i kurierskie
|
|
Samoloty doświadczalne i inne
|
|
Prototypy i projekty
|
Ao 225 • Ar 77 • Ar 80 • Ar 81 • Ar 195 • Ar 197 • Ar 198 • Ar 199 • Ar 340 • Ar 396 • Ba 349 • Bv 40 • Ha 137 • Ha 140 • Bv 142 • Bv 144 • Bv 155 • Bv 238 • Do 19 • DFS 228 • DFS 346 • Fi 98 • Fi 99 • Fi 256 • Fw 57 • Fw 159 • Ta 183 • Fw 191 • He 118 • He 280 • Ho 229 • Ju 85 • Ju 89 • Ju 187 • Ju 288 • Hs 122 • Hs 124 • Hs 125 • Hs 127 • Hs 128 • Hs 130 • Hs 132 • Ju 322 • Bf 161 • Bf 162 • Me 263 • Me 264 • Me 309 • Me 509 • Me 609 • Me P.1101
|