Horodło
Z Wikipedii
Horodło | |||
|
|||
Województwo | lubelskie | ||
Powiat | hrubieszowski | ||
Gmina | Horodło | ||
Położenie | 50° 53' N 24° 2' E |
||
Liczba mieszkańców (1998) • liczba ludności |
1200 |
||
Strefa numeracyjna (do 2005) |
84 | ||
Kod pocztowy | 22-523 | ||
Tablice rejestracyjne | LHR | ||
Położenie na mapie Polski
|
|||
![]() |
![Wjazd do Horodła od strony Zosina](../../../../images/shared/thumb/1/1d/Horodło_Ulica.jpg/220px-Horodło_Ulica.jpg)
Horodło (lit. Horodle) - wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Horodło, na obszarze Grzędy Horodelskiej, na lewym brzegu Bugu.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Horodło.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Pierwsza wzmianka o Horodle pochodzi z roku 1287, kiedy to książę halicki Włodzimierz zapisał żonie w testamencie "sieło swoje Horodel wraz z ludźmi i mytem".W 1366 roku Horodło jako stolicę włości,a więc już jako miasto przejął Kazimierz Wielki. Horodło ustanowiono wówczas miejscem sądów pogranicznych polsko-litewskich, a król przekazał je w lenno Jerzemu Narymuntowiczowi.W 1376 Litwini na krótko opanowali ziemie bełską i chełmską,ale w 1377 odebrał ją Sędziwój z Szubina. Jan z Czarnkowa wymienia Horodło w 1382 roku wśród najznaczniejszych zamków na Rusi. W roku 1388 król Władysław Jagiełło nadał ziemię bełską wraz z Horodłem księciu mazowieckiemu Ziemowitowi IV jako posag swej siostry Aleksandry. Nadanie to zostało potwierdzone dokumentem królewskim w 1396 r., w którym Horodło nazywane jest już miastem. W 1394 Ziemowit nadaje bełskiemu konwentowi Dominikanów wieś Kościaszyn,a w akcie nadania wystepuje wojewoda horodelski Stanisław. Świadczy to o tym,że Horodło już w tamtym okresie było miastem, w którym często przebywał książę bełski. w 1411 księżna Aleksandra, żona Ziemowita, a siostra Władysława Jagiełły ufundowałą w Horodle kościół i klasztor Dominikanów. Kościół parafialny istniał tu już wcześniej,założony przez Ziemowita IV, być może podczas jego pobytu w Horodle w 1394. Można przypuszczać, że wtedy też nastapiło nadanie prawa magdeburskiego. W krótkim okresie 1413-1430 Horodło należało do Wielkiego Księcia Litewskiego Witolda, przyznane mu przez króla Władysława Jagiełłę. Po śmierci Witolda w 1430 zwrócone zostało książętom mazowieckim, na co dosyć gwałtownie zareagował książę litewski Świdrygiełło, dokonując zaboru ziemi chełmskiej i bełskiej. Władysław Jagiełło w roku 1431 w wyprawie przeciw Świdrygielle, ziemie te wraz z Wołyniem przywrócił Polsce, a zupełnie zniszczone Horodło w 1432 roku przekazał Kazimierzowi II, księciu mazowieckiemu i bełskiemu. Po śmierci Władysława II, księcia belskiego w 1462 księstwo bełskie weszło w skład Korony, jako województwo bełskie, zaś Horodło pozostało aż do końca pierwszej Rzeczpospolitej stolicą powiatu horodelskiego. Horodło zapisało się w historii Polski przede wszystkim jako miasto, w którym została zawarta w 1413 unia polsko-litewska,decydująca o dalszych losach obydwu narodów.
Dnia 10 października 1861 r., w 448 rocznicę podpisania unii horodelskiej, zorganizowano demonstrację w Horodle,w której wzięły udział tłumy zgromadzone na obu brzegach Bugu: szlachta polska, litewska, wołyńska i podolska.
[edytuj] Horodelska legenda
Po wojnie z Kozakami, która toczyła się w latach 1642-1645, Horodło nawiedziła zaraza morowa, która zbierała bogate żniwo. Zmarłych było aż tylu, że nie nadążano robić trumien. Cała wioska zastanawiała się jak zapobiec zarazie. Urządzano wiece i narady. Na jednej z takich obrad znalazł się staruszek, którego nie imała się zaraza. Był to człowiek wiekowy i mający poważanie wśród horodelskiej społeczności. Po długim namyśle zaproponował, aby oborać Horodło zgodnie z ruchem Słońca. Pracę tę mogli wykonać jedynie mężczyźni bliźniacy oraz bliźnacze woły. Na szczęście w Horodle znaleźli się tacy mężczyźni i woły. Mieli zacząć o świcie. Wraz ze wschodem Słońca rozpoczęła sie praca, której towarzyszyli mieszkańcy, zanosząc jednocześnie do Boga gorące modły o oddalenie od nich zarazy. Trud mężczyzn trwał dwa dni, wreszczie o zachodzie słońca pracę zakończono. Mężczyźni i woły znalazły się w tym samym miejscu, z którego przed dwoma dniami wyruszyli. Ludzi nawiedziła wielka radość. Bliźniacy stali się miejscowymi bohaterami, tylko woły nie zdawały sobie sprawy z podniosłości wydarzenia i spokojnie zaczęły skubać trawę. Od tamtej pory po dziś dzień Horodła nie nawiedzaja ani choroby, ani głód, ani wojny
[edytuj] Zabytki
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy: Autopilot • Google Maps • Szukacz • Targeo • Zumi
- Zdjęcia satelitarne: Google Maps • Wikimapia • Zumi
Adamów • Baranów • Bełżec • Biskupice • Bobrowniki • Boża Wola • Chodel • Czemierniki • Dokudów • Dorohusk • Drążgów • Dubienka • Firlej • Głusk • Goraj • Gorzków • Gozdów • Grabowiec • Hanna • Horodło • Horodyszcze • Izbica • Janowiec • Janów Podlaski • Jarczów • Józefów nad Wisłą • Kamionka • Kodeń • Komarów • Konstantynów • Końskowola • Kraśniczyn • Kraśnik Fabryczny • Kryłów • Kurów • Leśna Podlaska • Lubycza Królewska • Łańcuchów • Łaszczów • Łaszczówka • Łomazy • Markuszów • Michów • Międzyleś • Modliborzyce • Mosty Małe • Nowodwór • Orchówek • Pawłów • Piszczac • Potoki • Prawno • Przytoczno • Rachanie • Rawa • Rejowiec • Rossosz • Sawin • Serokomla • Siedliszcze • Skierbieszów • Sławatycze • Sosnowica • Stężyca • Świerże • Tarnogóra • Teratyn • Tuchowicz • Turobin • Uchanie • Urzędów • Wąwolnica • Wieniawa • Wisznice • Wohyń • Wojcieszków • Wojsławice • Wrzelowiec • Wysokie • Żółkiewka