Clipperton
Z Wikipedii
| île Clipperton Clipperton |
|||||
|
|||||
 |
|||||
| Język urzędowy | francuski | ||||
| Status terytorium | posiadłość państwa | ||||
| Zależne od | Francji | ||||
| Głowa terytorium | prezydent Nicolas Sarkozy | ||||
| administrator | Minister Terytoriów Zamorskich Hervé Mariton | ||||
| Powierzchnia • całkowita • wody śródlądowe |
9 km² 0% |
||||
| Liczba ludności () • całkowita • gęstość zaludnienia |
0 osób/km² |
||||
| Jednostka monetarna | euro (EUR) | ||||
| Rok utworzenia | wydzielenie z Francuskich Posiadłości w Oceanii 1935 |
||||
| Strefa czasowa | UTC -8 | ||||
 |
|||||
Clipperton[1] (franc. île Clipperton lub nieoficjalnie île de la Passion) – niezamieszkany koralowy atol na Oceanie Spokojnym należący do Francji (dawniej administrowany z Polinezji Francuskiej) o powierzchni 9 km² położony 1300 km na południowy zachód od Meksyku.
Lądowy pierścień całkowicie otacza lagunę i ma około 8 km obwodu. Laguna ma kwasową wodę przy dnie, która jest stojąca. Najwyższym punktem jest skała Clipperton o wysokości 21 m.
Wyspa ma tropikalny oceaniczny klimat z przeciętnymi temperaturami 20-32°C. Pora deszczowa przebiega od maja do października i w tym czasie na wyspie występują tropikalne burze. Otaczające wody oceanu są ciepłe z zachodnim prądem, który płynie bezpośrednio od lądu stałego.
W 1890 sprowadzono palmy kokosowe i obecnie rosną na kilku stanowiskach.
[edytuj] Historia
Pierwszym odkrywcą wyspy był Ferdynand Magellan w 1521. Wyspa zawdzięcza swą nazwę angielskiemu piratowi o nazwisku John Clipperton, który walczył z Hiszpanami na początku XVII wieku, i który używał wyspy jako bazy.
W 1708 dwa francuskie statki Princess i Découverte odwiedziły wyspę nadając jej nazwę 'Île de la Passion' i zgłaszając do niej roszczenia Francji. Pierwszą ekspedycję naukową odbył Francuz Michel du Bocage w 1725 i mieszkał na wyspie przez kilka miesięcy.
W 1858 wyspa formalnie została zaanektowana przez Francję i wcielona w skład Kolonii Oceanii, czyli późniejszej Polinezji Francuskiej. W latach 1897-1931 wyspa była zajmowana przez Meksyk, a do Francji powróciła w wyniku międzynarodowego arbitrażu. W 1935 z wyspy utworzono osobną posiadłość (Domaine public de l'État français) administrowaną przez Wysokiego Komisarza Francji w Polinezji Francuskiej. W 2007 roku administracja wyspą została przekazana bezpośrednio francuskiemu rządowi, a administratorem jest Minister Terytoriów Zamorskich. Od tego czasu wyspa nie posiada formalnie żadnych powiązań z Polinezją Francuską.
Przypisy
Departamenty zamorskie
Gwadelupa (971) • Martynika (972) • Gujana Francuska (973) • Reunion (974)
Zbiorowości zamorskie
Saint-Pierre i Miquelon (975) • Majotta (985) • Wallis i Futuna (986) • Polinezja Francuska (987) • Saint-Barthélemy • Saint-Martin
Nowa Kaledonia
Nowa Kaledonia (988)
Terytoria bez stałej ludności
Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne (984) • Clipperton
Zobacz też Podział administracyjny Francji
Australia • Fidżi • Kiribati • Mikronezja • Nauru • Nowa Zelandia • Palau • Papua-Nowa Gwinea • Samoa • Tonga • Tuvalu • Vanuatu • Wyspy Marshalla • Wyspy Salomona
Terytoria zależne
Baker • Clipperton • Guam • Howland • Jarvis • Johnston • Kingman • Mariany Północne • Midway • Niue • Norfolk • Nowa Kaledonia • Palmyra • Pitcairn • Polinezja Francuska • Samoa Amerykańskie • Tokelau • Wake • Wallis i Futuna • Wyspa Bożego Narodzenia • Wyspy Ashmore i Cartiera • Wyspy Cooka • Wyspy Kokosowe • Wyspy Morza Koralowego
Integralne części państw położonych poza Australią i Oceanią
Hawaje (część Stanów Zjednoczonych) • Papua, Papua Zachodnia (część Indonezji) • Wyspa Wielkanocna, Sala y Gómez (część Chile) • Ogasawara Shotō, Minami Tori-shima, Okino Tori-shima, Kazan Rettō (część Japonii)
