Karl de Grote
Vun Wikipedia
Karl I., de Grote, latiensch Carolus Magnus oder Karolus Magnus, franzöösch/engelsch Charlemagne (* wohrschienlich 2. April 748 in Prüm; † 28. Januar 814 in Aken) ut dat Huus vun de Karolingers weer vun 768 af an König vun dat Frankenriek (kröönt wurrn is he in Noyon) un is an’n 25. Dezember 800 vun Paapst Leo III. in Rom to’n röömschen Kaiser kröönt wurrn. Den Binaam de Grote hett he al kregen, as he noch leev.
Inholtsverteken |
[ännern] Leven un Herrschap
[ännern] Herkamen, Geboort un Jöögd
Karl weer de öllste Söhn vun den latern König Pippin den Jüngeren un sien Fro Bertrada. Wo he boren is, weet een nich genau un wonnehr he boren is, is ok nich ganz kloor. Wohrschienlich is he in Prüm up’e Welt kamen. Dat is de Oort, wo Bertrada meist togange weer. Möglich is avers ok, dat he in Aken, Düren, Quierzy-sur-Oise, Jupille (wo sien Vadder boren is) oder Herstal bi Lüttich in Belgien toeerst dat Licht vun’e Welt sehn hett. Düsse Öörd liggt al in de Kuntreien, wo de Karolingers un de Merowingers, de Familien vun Vadder un Mudder herkamen döen. Einhard, de 15 Johr nah Karl sien Dood över sien Leven schreven hett, meent, dat över Karl sien Kinnertiet un Jöögd wieder nix bekannt is un dat to siene Tiet ok nüms mehr leevt, de dor wat vun vertellen konn (cap. IV).
[ännern] Karl regeert alleen: Wie dat in dat Riek üm 771 utsütt
As sien Vadder 768 storven weer, regeer Korl tosamen mit sien Broder Karlmann. He weer dormols 20 bit 26 Johre oolt. As Karlmann 771 starven dö, regeer Karl alleen. To düsse Tiet füngen de Franken, de ja al fröh Christen wurrn weern, wedder an, sik as „Barbaren“ uptoföhren. Se weern dor just bi, de olen Bruken wedder antonehmen un nich mehr up jem ehren neen Gloven to achten un up dat, wat se lehrt harrn, nix mehr to geven. De Sassen in dat hüdige Noorddüütschland bleven bi jem ehr Heidendom. In’n Süden vun dat Riek harr sik de Kathoolsche Kark mit de Langobarden in de Plünnen, wer nu up de Appenin-Halfinsel dat Seggen hebben scholl un up de iberische Halfinsel rücken de Sarazenen jümmers wieder vör. Dor keem noch to, dat in’n Oosten de Awaren infullen weern. Kortweg: Ganz Europa weer in Upstand un dat stünn slecht mit de Franken ehr Riek. Man Karl harr sik vörnahmen, de Tostänn in Westeuropa antopacken un nee up Schick to bringen. In de Johren bit 800 hen is he nich bange ween, to glieke Tiet an verscheden Fronten to strieden.
[ännern] Anfang vun de Kriegen gegen de Sassen
Hööfttartikel: Sassenkriegen vun Karl den Groten
Al 772 güng dat los mit de Kriegen gegen de Sassen. 32 Johr lang hefft de duert un Karl is dor wiß nich jummers anstännig bi vörgahn. He hett allerhand gruuliche Saken anstellt. Bi dat Bloodgericht vun Veern hett he 4500 Sassen henrichten laten. Dorvun hett he ok den Binaam „de Sassenslächter“ kregen. Man he hett denn doch ok dat Land nee ordent, as he dat in sien Hannen kregen harr. He grünn Städer un seet dor Bischööp up’n Throon, dat se dat Land in sien Naam verwalten schullen. Up düsse Aart hett he ok Bremen grünnt und Willehad as Bischop dor insett. Later hett sik Bremen bit hüdigendags hen in sien Striet üm de Unafhängigkeit up Korl den Groten beropen. Noch hüüt steiht up den Roland sien Schild up den Marktplatz to Bremen in Middelnedderdüütsche Spraak to lesen:
- “Vryheit do ik Ju apenbar,
- de Karl un mennich Vorst vorwahr
- desser Stede gegheven hat;
- des danket Godt is myn radt.“
Gifft denn doch ok tominnst een Denkmol in Neddersassen, un twors in Rechtenfleth twüschen Bremen un Bremerhoben.
[ännern] Ünnerkriegen vun de Langobarden
Hööfttartikel: Langobardenkrieg
Paapst Stephan III. leeg sik mit de Langobarden in’e Haaren. He schreev in en Breef an de Königen vun dat Frankenriek al Johren tovör: „Dat is en Natschoon, de keen Tro kennt un de stinken deit... Ja, de könnt noch nich mol to de Natschonen hentorekent weern!“. In’n März 773 sünd Afordenten vun den Paapst an Karl sien Hoff kamen un hefft em beden, he müch jem gegen de Langobarden bistahn. 774 hefft de Franken de Langobarden ehr Hööftstadt Pavia innahmen. Karl hett denn de Langobarden ehren lesten König Desiderius afsett un sien Dochter Gerperga heiraat. Dat hett avers nich lang duurt, denn hett he ehr an’e Kant stött. Nu hett he sik süms krönen laten to’n König vun de Langobarden. In’n Süden bleev Benevent as Hertogdom sülvstännig, bit de Normannen dat denn in’t 11. Johrhunnert innahmen hefft. Man dat möss doch to de Satellitenstaaten vun dat Frankenriek totellt weern. He stell sik ok noch mol utdrücklich achter sien Vadder sien Gaav vun Pippin an de Kark. Dor is later de Karkenstaat vun wurrn.
[ännern] Krieg gegen de Arabers
Nich so wiet kamen is he 778 mit en Kriegsünnernehmen in Spanien. De Emir vun Saragossa harr em beden, he scholl em gegen sien Fiend hölpen. Dat weer Abd ar-Rahman I. vun Cordoba. As Karl sik later mit sien Armee torüchtrecken wull, is he vun de Basken bi Roncesvalles angrepen wurrn. Dor is en Deel vun de Armee bi ünnergahn. Mank de Doden weer ok Hruotland, de Graaf vun de bretoonsche Mark. He weer Befehlhebber vun de Truppen an’t Enn vun de Heertog. Vun dat, wat dorbi passeert weer, hett later denn dat Leed vun Roland sungen.
In Aquitanien hett Karl för sien minnerjöhrigen Söhn Ludwig den Frommen en „Ünnerkönigriek“ inricht. Just so hett he dat in Italien mit sien annern Söhn Pippin holen. De beiden Bröder sünd denn 781 vun’n Paapst salvt un kröönt wurrn.
In de Länner rund üm de Pyrenäen to konn Karl sik eerst mol dörsetten. Tietwies regeern de Franken bit na de Graafschappen Girona, Cerdagne, Urgell un Barcelona hen. In dat Johr 806 hett he na latern Striet mit de Arabers de Spaansche Mark güntsiet vun de Pyrenäen grünnt.
Dat lüttje Land Andorra is vun düsse Tiet af an unafhängig. In sien Natschonalhymne warrt hüdigendags noch mit groten Stolt vun Korl den Groten sungen.
Mit de Arabers is Karl an un for sik goot torechtkamen, ofschoonst he doch versöcht harr, Spanien för dat Christendom wedder intonehmen. De beröhmt Harun al-Rashid, Kalif vun Bagdad, hett em 797 oder 801 en witten asiaatschen Elefanten schunken, de Abul Abbas heten dee.
[ännern] Bayern verleert sien Unafhängigkeit
788 is ok Bayern en Deel vun dat Frankenriek wurrn. De leste Hertog Tassilo III. harr 757 al dat Land to Lehn kregen vun König Pippin. He versöch vergeevs, de Unafhängigkeit vun sien Land to redden. Dor sloot he en Bund üm mit de Langobarden, de an un for sik al ünnerkregen weern. Ok Hertog Arichis II. vun Benevent möök mit. Tassilo meen, de Franken harrn noog to doon mit den Krieg gegen de Sassen un bröchen woll de Knööv nich up, ok noch gegen Bayern to strieden. Man de Bundsgenoten vun Tassilo harrn 786/787 bi dat Belagern vun Capua un Salerno al den Puckel vullkregen. Vun 798 af an is Bayern denn vun Soltborg ut to en egen Karkenprovinz utboot wurrn. Ofschoonst dat in dat Frankenriek övernahmen wurrn is, bleev dat Land doch wat besunners in dat Riek. Regeert wurrn is dat vun en „Präfekten“ in den Naam vun den König. Dat Ünnerkriegen vun de Sassen un dat Dalsluken vun Bayern weern de beiden wichtigsten Grundlagen för dat Grünnen vun dat latere Hillige Röömsche Riek.
[ännern] Karl schuult Rom un de Kark
795 is Leo III. to’n Paapst wählt wurrn. He hett Karl foorts en Slötel för dat Graff vun Petrus un en röömsche Fahn tostüürt. Karl scholl Rom un de Kark unner sien Flunken nehmen („Patricius Romanorum“). In düsse Johren harr de stadtröömsche Adel dat grote Seggen in de Stadt un bestimm ok, wer Paapst weern schull. 799 geev dat groot Theater: En Anslag up Leo sien Leben weer utöövt wurrn. Sien Fienden hefft em vörsmeten, he föhr en unanstännig Leven (ünner annern Ehbruch un Meeneed). Leo büx ut un keem to Karl na Patterbuorn. Möglicherwiese is hier afsnackt wurrn, dat Karl to’n Kaiser kröönt weern scholl, man wiß is dat nich. Einhard schrifft: „Wenn Karl dor wat vun afwüßt harr, wat Leo in Sinn harr, denn weer he nich in de Kark ringahn“ (Vita Karoli Magni, cap. XXVIII). Dor meen he mit, he harr sik nich krönen laten. Man en anner Born (de Lorscher Annalen) vertellt, dat harr en Synood vun franksche un röömsche Bischööp geven un dor harrn se Karl fraagt, wat he nich Kaiser weern wull. Ünner Ümstänn is dat, wat Einhardt schrifft, bloß so to verstahn, dat Karl mit de Ümstänn un den Afloop vun de Krönung in Rom nich inverstahn weer.
Karl is up jeden Fall in’n Summer 800 na Rom hentrocken. An’t Enn vun’n November hett Leo em wiet vör de Dören vun de Hillige Stadt begrött. He hett ok en Eed afleggt gegen dat, wat em de Verswörers ut den röömschen Adel vörsmieten döen.
An’n Wiehnachtsdag, 25. Dezember vun dat Johr 800 is Karl vun Leo III. to’n Kaiser kröönt wurrn. De Titel vun den röömschen Kaiser weer vun dat Afsetten vun Romulus Augustulus in dat Johr 476 in Westeuropa nich mehr dragen wurrn. Karl sien ganzen Titel weer: Karolus serenissimus augustus a Deo coronatus magnus pacificus imperator Romanum gubernans imperium, qui et per misericordiam dei rex Francorum atque Langobardorum. As de Kark ehr patronus et advocatus harr Karl nu endgüllig den byzantienschen Kaiser aflööst. De Patriarch vun Jerusalem stüür Karl de Slötel to dat Hillige Graff to, as Teken dorför, dat he Karl I. as Bewahrer vun de Christenheit ansehn dö. Mit sien Krönen to’n Kaiser fodder Karl den Kaiser vun Byzanz rut un stell sik mit em liek.
Karl verstünn sik süms as Augustus Imperator Renovati Imperii Romani („Kaiser vun dat nee boote Röömsche Riek“) un seeg sik an as direkten Nafolger vun de Röömschen Kaisers. Sien Frankenriek treed up düsse Aart an de Stäe vun dat ole röömsche Imperium. Vunwegen dat sien Kaiserkroon em vun den Paapst geven wurrn weer, meen he, dat Riek weer nu „hillig“, vunwegen dat Gott dorachter stünn. De Eenheit vun Kark un Riek weer nu de Doktrin vun sien Staat. He bewahr den Paapst un den christlichen Gloven un weer dor duchtig achterher, dat jedeen ut sien Riek tominnst dat „Pater Noster“ (Vaderunser) kennen dö.
