אריסטו
פֿון װיקיפּעדיע
אַריסטו, וואס זיין פולע נאמען איז "אריסטוטלוס", איז געווען פון די גרעסטע פיליזאףען זייט די וועלט שטייט, און האט געלעבט אין די צייטן פון די חכמי המשנה, און האט זיך אפילו געטראפען מיט שמעון הצדיק דער כהן גדול, און איז זייער באאיינדרוקט געוואן פון זיין גרויס קלוגשאפט.
אריסטו איז געווען אן אטעאיסט, אבער א ווערסיע איז דא[פֿעלט אַ מקור] אז ער האט זיך מגייר געווען פאר זיין שטארבן, און האט אפילו געשיקט א בריוו צו זיין תלמיד אלכסנדר מוקדון ערקלערענדיג אז ער האט זייער חרטה אויף אלע זיינע מיינונגען ביז היינט, וויבאלד זייט ער איז צוגעקומען צו די אידישע גלויבן האט ער איינגעזעהן אז דאס איז די ריכטיגע גלויבן, און אלע קושיות זענען אים ווי פארשוואונדען געווארן, און אלעס האט זיך אויסגעגראדט אויפן גלייכסטן אופן וואס נאר מעגליך, און עס איז א גרויסע שאד אז ער קען נישט צוריקציען פון זיינע מיינונגען ווייל עס איז שוין אפגעשריבען און פארשפרייט איבער די גאנצע וועלט (די בריוו במילואו איז געדרוקט אין ספר ילקוט מעם לועז)
עס ווערט דערציילט אז אריסטו האט זיך אליינס גענומען דאס לעבן ווען ער האט שטודירט א געוויסע טייך פארוואס די וואסער לויפן אראפ און דערנאך צוריק ארויף אין געוויסע צייטן, און אזוי ווי ער האט עס נישט געקענט דערגיין, האט ער זיך גענומען דאס לעבן (מגדול עוז, להגאון יעב"ץ)
אויך איז באקאנט, אז מען האט אמאל געכאפט אריסטו טוהען זייער א נישט צניעותדיגע זאך, און ווען מען האט אים אפירגעהאלטען פון וואו קומט עס צו אים - אזא גרויסע פיליזאף וואס פרעדיגט אלץ עטיקס וכדומה - זאל אליינס אדורך פאלען מיט אזא הארבע זאך? האט ער געענטפערט: ווען איך האלט א רעדע בין איך טאקע אריסטו די גרויסע פיליזאף, אבער נאכדעם ווען עס קומט צו די מענטשליכע תאוות בין איך דיך דאך א מענטש.
