Zygmunt Brynk

Z Wikipedii

Zygmunt Brynk
kontradmirał
Urodzony	13 kwietnia 1872 Mohylowo
Zmarł	26 września 1943 Milanówek
Kariera wojskowa
Stanowiska	attaché morski w Stanach Zjednoczonych
Najważniejsze bitwy i wojny	wojna rosyjsko-japońska I wojna światowa
Późniejsza praca	Najwyższa Izba Kontroli
Odznaczenia

Zygmunt Brynk (ur. 13 kwietnia 1872 w Mogilowie na Podolu, zm. 26 września 1943 w Milanówku) – inżynier mechanik okrętowy, kontradmirał Marynarki Wojennej RP.

Spis treści 1 Służba rosyjskiej Marynarce Wojennej 2 Służba w MW RP 3 Ordery i odznaczenia: 4 Awanse: 5 Bibliografia 6 Zobacz: 7 Przypisy

[edytuj] Służba rosyjskiej Marynarce Wojennej

W 1894 ukończył Wydział Budowy Okrętów w Morskiej Szkole Inżynierii w Kronsztadzie i otrzymał promocje oficerską oraz tytuł inżyniera mechanika okrętowego. Był również absolwentem Akademii Morskiej w Sankt Petersburgu z 1900. Po ukończeniu szkoły w Kronsztadzie służył na kanonierce "Groziaszczij", początkowo jako oficer mechanik, a następnie starszy oficer mechanik. W latach 1900-1901 brał udział w budowie pancernika "Retwiazań" w Filadelfii, na którym w późniejszym czasie był starszym oficerem mechanikiem. Od 1908 do 1917 podobną funkcję sprawował na pancernikach "Giegorij Pobiedonosiec" oraz "Imperatrica Maria". Potem został flagowym oficerem mechanikiem dywizji pancerników Floty Morza Czarnego, a także przewodniczył Komisji Nadzoru Budowy Okrętów w Nikołajewie. W 1918 piastował stanowiska oficera mechanika portu w Sewastopolu i głównego oficera mechanika dywizji pancerników. W latach 1917-1918 zasiadał w Zarządzie Związku Wojskowych Polaków w Sewastopolu oraz był delegatem Zjazdu Wojskowych Polaków do Rządu Tymczasowego.

[edytuj] Służba w MW RP

W 1919 przybył do Polski, został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany jako generał podporucznik marynarki. Następnie znalazł się w Paryżu, gdzie pełnił funkcję specjalisty w polskiej delegacji na konferencję pokojową ws. traktatu wersalskiego. Jeszcze w 1919 objął stanowisko attaché wojskowego i morskiego w Stanach Zjednoczonych. 15 września 1920 minister spraw wojskowych, gen. por. Kazimierz Sosnkowski odwołał go ze stanowiska. Powodem odwołania do kraju były naciski ze strony posła Kazimierza Lubomirskiego.

Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz, Józef Piłsudski dekretem z dnia 5 sierpnia 1922 „przeniósł w stały stan spoczynku generała brygady marynarki inżyniera Brynka Zygmunta na własną prośbę z prawem noszenia munduru z dniem 22 listopada 1920 w stopniu kontradmirała”. ^[1]

W latach 1921-1922 był dyrektorem technicznym Towarzystwa Polsko-Amerykańskiego Żeglugi Morskiej. Od 1923 do 1931 pracował w Najwyższej Izbie Kontroli, będąc radcą, rzeczoznawcą oraz naczelnikiem Wydziału Morskiego. W 1931 został członkiem Zarządu Polskich Zakładów Optycznych. W latach 1935-1939 był prezesem tej firmy. Zmarł 26 września 1943 w Milanówku. Został pochowany na warszawskich Powązkach.

[edytuj] Ordery i odznaczenia:

• Krzyż Walecznych
• Order św. Anny II i III klasy (rosyjski)
• Order św. Stanisława II i III klasy (rosyjski)
• Krzyż Kawalerski z Mieczami Orderu św. Włodzimierza (rosyjski)

[edytuj] Awanse:

• podporucznik - 1894
• porucznik
• kapitan - 1 stycznia 1905
• podpułkownik - 6 grudnia 1906
• pułkownik - 22 marca 1915
• generał major floty - 25 grudnia 1917

[edytuj] Bibliografia

• Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, Maria Babnis, Alfons Jankowski, Jan Sawicki. "Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom II. Polska Marynarka Wojenna. Część I. Korpus oficerów 1918-1947." Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1996. (ISBN 83-86703-50)

[edytuj] Zobacz:

• Generałowie polscy
• Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
• Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej awansowani w 2007 r.
• Generałowie polscy w niewoli
• Generałowie w ujęciu historycznym - statystyka

Przypisy