Włodzimierz Lubański
Z Wikipedii
Włodzimierz Lubański | ||
Imię i nazwisko | Włodzimierz Leonard Lubański | |
Data i miejsce urodzenia |
28 lutego 1947 Sośnica, Polska |
|
Pseudonim | Włodek | |
Pozycja | napastnik | |
Wzrost | 178 cm | |
Waga | 76 kg | |
Informacje klubowe | ||
Numer | 10, 19 (reprezentacja) | |
Kariera piłkarska | ||
---|---|---|
Lata | Klub | M (G) |
1957-1958 1958-1962 1963-1975 1975-1982 1982-1984 1984 1985 |
Sośnica Gliwice GKS Gliwice Górnik Zabrze KSC Lokeren Valenciennes FC Stade Quimper Racing Mechelen |
234 (155) 192 (82) |
Reprezentacja narodowa | ||
Lata | Reprezentacja | |
1963-1980 | Polska | 75 (48) |
Piłka nożna | ||
Złoto |
1972 Monachium |
Piłka nożna |
Włodzimierz Leonard Lubański (ur. 28 lutego 1947 w Gliwicach Sośnicy) – polski piłkarz, wielokrotny reprezentant Polski, przez wiele lat związany z klubem piłkarskim Górnik Zabrze; środkowy napastnik. W oficjalnych spotkaniach w reprezentacji Polski rozegrał 75 spotkań, strzelił 48 goli.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Lubański zaczynał karierę w Sośnicy Gliwice (1957-1958), jako piłkarz zabrzańskiego Górnika był wielokrotnie mistrzem Polski. W 1970 roku dotarł z drużyną do finału Pucharu Zdobywców Pucharów (najlepszy wynik polskiego klubu w dziejach) i z siedmioma strzelonymi bramkami był najskuteczniejszym zawodnikiem turnieju.
W reprezentacji zadebiutował razem z Zygfrydem Szołtysikiem 4 września 1963 w Szczecinie, jako najmłodszy w historii debiutant (strzelił gola w wygranym 9:0 meczu z Norwegią).
Dwukrotnie wystąpił w zespole gwiazd (podczas benefisu Jaszyna i meczu Europa-Ameryka Południowa). Siódmy piłkarz Europy w ankiecie France Football w 1972 r. Z reprezentacją zdobył na igrzyskach olimpijskich w 1972 roku złoty medal olimpijski jako kapitan drużyny. W eliminacjach do mistrzostw świata 1974 w meczu z Anglią zdobył gola, ale doznał groźnego urazu kolana.
O powrót do sportu walczył przez dwa lata, w kadrze pojawił się dopiero w 1977 r. Jako jego zawodnik wystąpił w reprezentacji po raz ostatni – w 1980 r. w towarzyskim spotkaniu w Chorzowie (zdobył 48 gola - rekord kraju do dzisiaj, w 75. występie). W 1978 r. otrzymał nagrodę Fair play UNESCO.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej pełnił funkcję trenera, a następnie został menedżerem. Komentuje w telewizji mecze polskiej reprezentacji. Był jednym z bliższych doradców trenera Jerzego Engela.
W 2003 roku został uznany za najlepszego polskiego piłkarza 50-lecia UEFA[1] (zdobył 31 goli)[2].
[edytuj] Kariera sportowa
[edytuj] Historia klubowa
- Górnik Sośnica: ? - 1958
- GKS Gliwice: 1958-1962
- Górnik Zabrze: 1963-1975
- KSC Lokeren (Belgia): 1975-1982 (występów 192, goli 82)
- Valenciennes FC (Francja): 1982-1984
- Stade Quimper (Francja): 1984
- Racing Mechelen (Belgia): 1985.
[edytuj] Osiągnięcia
- 7-krotny Mistrz Polski – 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1971, 1972
- 6-krotny zdobywca Pucharu Polski – 1965, 1968, 1969, 1970, 1971
- 4-krotny "Król Strzelców" ligi – 1966, 1967, 1968, 1969
- 2-krotnie "Piłkarz roku" – 1967, 1970
- Laureat Złotych Butów w plebiscycie Sportu – 1972
- W Polsce rozegrał 395 meczów : 80 – reprezentacja Polski (w tym 5 nieoficjalnych), 234 – liga, 35 – Puchar Polski, 43 – PKME, PZP, UEFA, 3 – Intertoto, Puchar Ligi
- W Polsce zdobył 278 goli: 50 – reprezentacja (w tym 2 nieoficjalne), 155 – liga, 40 – Puchar Polski, 30 – PKME, PZP, UEFA, 3 – Intertoto, Puchar Ligi
[edytuj] Statystyki
[edytuj] Przypisy
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
1 Kostka • 2 Szymanowski • 3 Gorgoń • 4 Anczok • 5 Ćmikiewicz • 6 Maszczyk • 7 Szymczak • 8 Szołtysik • 9 Deyna • 10 Lubański • 11 Gadocha • 12 Kmiecik • 13 Kraska • 14 Ostafiński • 15 Lato • 16 Marx • 17 Jarosik • 18 Szeja • 19 Gut • Trener: Górski
1 Tomaszewski • 2 Mazur • 3 Maculewicz • 4 Szymanowski • 5 Nawałka • 6 Gorgoń • 7 Iwan • 8 Kasperczak • 9 Żmuda • 10 Rudy • 11 Masztaler • 12 Deyna • 13 Kupcewicz • 14 Justek • 15 Kusto • 16 Lato • 17 Szarmach • 18 Boniek • 19 Lubański • 20 Wójcicki • 21 Kukla • 22 Kostrzewa • Trener: Gmoch