Jerzy Gorgoń
Z Wikipedii
 Jerzy Gorgoń |
||
| Imię i nazwisko | Jerzy Paweł Gorgoń | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 lipca 1949 Zabrze, Polska |
|
| Pozycja | obrońca | |
| Wzrost | 192 cm | |
| Waga | 90 kg | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1961-1966 1967-1980 1980-1983 |
MGKS Mikulczyce Górnik Zabrze Sankt Gallen |
220 (18) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1970-1978 | Reprezentacja Polski | 55 (6) |
 |
||
| Piłka nożna | ||
 Złoto |
1972 Monachium |
Piłka nożna |
 Srebro |
1976 Montreal |
Piłka nożna |
Jerzy Paweł Gorgoń (ur. 18 lipca 1949 w Zabrzu-Mikulczycach) piłkarz polski, reprezentant Polski, mistrz i wicemistrz olimpijski, medalista mistrzostw świata. Z wykształcenia technik-górnik i instruktor piłki nożnej, nosił przydomek boiskowy "Długi" (ze względu na wzrost – 192 cm), bywał też nazywany "Biała góra". Grał w obronie.
Był wychowankiem Międzyzakładowego Górniczego Klubu Sportowego (MGKS) Mikulczyce (późniejsza Sparta Mikulczyce Zabrze). Od 1967 grał w Górniku Zabrze. Zaliczył dwanaście sezonów w ekstraklasie i jeden w II lidze (1979), występując łącznie w 220 meczach i strzelając 18 bramek. Miał udział zarówno w wielkich sukcesach Górnika – mistrzostwo Polski 1971 i 1972, pięć Pucharów Polski (1968-1972), finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1970 – jak i porażkach (spadek z ligi 1978).
W 1973 w plebiscycie katowickiego Sportu uhonorowany został Złotymi Butami.
W latach 70. był czołowym piłkarzem kadry narodowej. Występował jeszcze jako piłkarz Mikulczyc w reprezentacji juniorskiej , a w zespole seniorskim zadebiutował w 1970 w meczu z Irlandią. Do 1978 zaliczył 55 oficjalnych spotkań w kadrze, w jednym pełnił funkcję kapitana. Miał swój udział we wszystkich wielkich sukcesach zespołu selekcjonera Kazimierza Górskiego – złocie olimpiady w Monachium (1972, strzelił dwie bramki w grupowym meczu z NRD), meczu na Wembley, medalu mistrzostw świata (1974), wicemistrzostwie olimpijskim z Montrealu (1976). Znalazł się także w kadrze Jacka Gmocha na Mundial w Argentynie w 1978; trener nie wystawił go jednak w kluczowym meczu z gospodarzami mistrzostw, co niektórzy znawcy piłki uznali za pomyłkę i przyczynę porażki. Po występie w mistrzostwach Gorgoń zakończył reprezentacyjną karierę.
Ostatnie lata kariery zawodniczej (1980-1983) spędził w szwajcarskim FC St. Gallen. Tam także próbował pracy trenerskiej, opiekując się zespołem rezerwowym i juniorskim i zespołem Blau-Weiss St. Gallen. Pracował później w szkółce piłkarskiej w Gossau.
Jako piłkarz był uważany za znakomitego obrońcę, potężną posturą wzbudzającego respekt rywali. Potrafił także zaskoczyć potężnym strzałem z daleka. Obecnie mieszka w Szwajcarii.
Źródła:
- Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek, Górnik Zabrze. 50 lat prawdziwej historii (1948-1998), Katowice 1998 (6. część cyklu "Kolekcja Klubów")
1 Kostka • 2 Szymanowski • 3 Gorgoń • 4 Anczok • 5 Ćmikiewicz • 6 Maszczyk • 7 Szymczak • 8 Szołtysik • 9 Deyna • 10 Lubański • 11 Gadocha • 12 Kmiecik • 13 Kraska • 14 Ostafiński • 15 Lato • 16 Marx • 17 Jarosik • 18 Szeja • 19 Gut • Trener: Górski
1 Fischer • 2 Tomaszewski • 3 Kalinowski • 4 Szymanowski • 5 Gut • 6 Gorgoń • 7 Wieczorek • 8 Bulzacki • 9 Żmuda • 10 Musiał • 11 Ćmikiewicz • 12 Deyna • 13 Kasperczak • 14 Maszczyk • 15 Jakóbczak • 16 Lato • 17 Szarmach • 18 Gadocha • 19 Domarski • 20 Kapka • 21 Kmiecik • 22 Kusto • Trener: Górski
1 Tomaszewski • 2 Mazur • 3 Maculewicz • 4 Szymanowski • 5 Nawałka • 6 Gorgoń • 7 Iwan • 8 Kasperczak • 9 Żmuda • 10 Rudy • 11 Masztaler • 12 Deyna • 13 Kupcewicz • 14 Justek • 15 Kusto • 16 Lato • 17 Szarmach • 18 Boniek • 19 Lubański • 20 Wójcicki • 21 Kukla • 22 Kostrzewa • Trener: Gmoch
