Władysław Kalkus
Z Wikipedii
Władysław Jan Kalkus (ur. 8 czerwca 1882 we Lwowie - zm. 23 lutego 1945 w Blackpool, w Anglii) - prawnik, podoficer piechoty Cesarskiej i Królewskiej Armii i generał brygady Wojska Polskiego.
Ukończył prawo na Uniwersytecie Lwowskim. W 1913 powołany do armii austriackiej. Ukończył szkołę podoficerską piechoty. Walczył na frontach I wojny światowej. Dwukrotnie ranny.
W listopadzie 1918 walczył w obronie Lwowa. W okresie listopad 1918 - luty 1919 dowódca kompanii. Luty 1919 styczeń 1920 w szkole pilotażu w Krakowie. Kapitan z z czerwca 1919. W okresie styczeń 1920 - lipiec 1921 pilot i dowódca eskadr 581, 5, 17 i 6 Lipiec 1921 - luty 1923 dowódca dywizjonu i zastępca dowódcy 2 pułku lotniczego, luty 1923 - wrzesień 1926 w Centralnych Zakładach Lotniczych. Major z 1 lipca 1923 Wrzesień 1926 - kwiecień 1928 szef wydziału w Departamencie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych.
W 1929 był słuchaczem czteromiesięcznego kursu w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. [1] 23 stycznia 1929 został awansowany na podpułkownika w korpusie oficerów lotnictwa ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1929 i 2 lokatą. [2]
Kwiecień - czerwiec 1929 zastępca dowódcy 1 pułku lotnictwa, później do listopada 1935 dowódca 3 pułku lotnictwa. Listopad 1935 - styczeń 1938 dowódca I Grupy Lotnictwa, później do czerwca 1938 dowódca 3 Grupy Lotnictwa. W okresie czerwiec - grudzień 1938 kurs w Centrum Wyszkolenia Piechoty. Czerwiec - wrzesień 1939 zastępca dowódcy Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych. General brygady z 19 marca 1939.
Po kampanii wrześniowej przedostaje sie przez Rumunię do Francji. Październik 1939 - marzec 1940 pełniący obowiązki dowódcy Lotnictwa we Francji, Marzec - kwiecień 1940 dowódca Lotnictwa Polskiego w Wielkiej Brytanii. Kwiecień - sierpień 1940 inpektor polskich jednostek Royal Air Force, sierpień 1940 - kwiecień 1942 bez przydziału - obóz Rothsay, wyspa Bute (tzw. wyspa Wężów) Szkocja. Kwiecień 1942 - styczeń 1944 komendant Bazy Polskich Sił Powietrznych w Blackpool. Styczeń 1944 - luty 1945 w dyspozycji dowódcy polskich Sił Powietrznych.
Mieszkał w Blackpool, gdzie zmarł.
Odznaczenia: Virtuti Militari, Polonia Restituta 4 kl., Krzyż Walecznych trzykrotnie, Krzyż Zasługi złoty dwukrotnie.
[edytuj] Bibliografia
- T. Kryska Karski S. Źurakowski Generalowuie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
- H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza Pruszków 1998,
- * Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931,
- Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski, Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, Wydawnictwo MON, Warszawa 1978, wyd. I,
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 157,
Przypisy
- ↑ Według Adama Kurowskiego słuchaczom kursów w C.W.S.W. nie przysługiwał tytuł oficera Sztabu Generalnego.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 2 z 24.01.1929 r., s. 3. Kryska-Karski i Żurakowski podają, że po ukończeniu Wyższej Szkoły Lotniczej (IV.1928-IV.1929) posiadał tytuł oficera Sztabu Generalnego jednak cytowany dziennik personalny oraz Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.) (Sztab Główny WP, Warszawa 1931) nie wymieniają go wśród oficerów dyplomowanych. Ponadto Wyższa Szkoła Lotnicza została zorganizowana dopiero w roku 1936.
