Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich

Z Wikipedii

Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1940
Rozformowanie	1940
Dowódcy
Pierwszy	gen. bryg. Zygmunt Szyszko-Bohusz
Działania zbrojne
bitwa o Narwik, kampania francuska
Organizacja
Podporządkowanie	Posiłkowy Korpus Interwencyjny (francuski)
Rodzaj wojsk	piechota górska
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Skład	patrz tekst

Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich – wielka jednostka piechoty górskiej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w 1940 r.

Spis treści 1 Historia 2 Obsada personalna Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich 2.1 Dowództwo 2.2 1. półbrygada 2.3 2. półbrygada 3 Tradycje 4 Zobacz też: 5 Bibliografia 6 Zobacz też

[edytuj] Historia

Utworzona we Francji na podstawie umów międzysojuszniczych z 4 stycznia 1940. Decyzja o jej utworzeniu zapadła na odprawie u Naczelnego Wodza Wojska Polskiego w dniu 15 stycznia 1940 roku i miała ona wejść w skład francuskiego Posiłkowego Korpusu Ekspedycyjnego. Korpusu ten miał wziąć udział w wojnie zimowej po stronie Finlandii. Skład ostateczny brygady ustalono w dniu 14 lutego 1940 roku, a w jej skład weszły trzy bataliony wydzielone z 1 Dywizji Grenadierów i jednego z 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Zorganizowana na wzór francuskiej brygady strzelców alpejskich. Wyposażona w całości w sprzęt francuski zakupiony ze zwrotnych kredytów przyznanych Polsce jeszcze przed wybuchem wojny, liczyła około 5000 żołnierzy i oficerów.

Początkowo przeznaczona do pomocy Finlandii walczącej przeciw agresji Związku Sowieckiego. Wskutek zaprzestania działań wojennych i zakończenia wojny zimowej wysłana 8 maja 1940 do Norwegii, gdzie wzięła udział w bitwie o Narwik.

Na skutek sytuacji we Francji 8 czerwca wycofana z walk i przetransportowana do Bretanii, gdzie wzięła udział w ciężkich walkach przeciwko przeważającym siłom niemieckim. W ich wyniku brygada uległa rozproszeniu. Części żołnierzy udało się przedostać do Wielkiej Brytanii bezpośrednio lub przez Hiszpanię. Inni zasilili szeregi francuskiego ruchu oporu.

Z żołnierzy, którzy przedostali się do Wielkiej Brytanii, powstał Batalion Strzelców Podhalańskich, który wszedł w skład 1 Dywizji Pancernej. W dniu 21 lipca 1940 roku Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski udekorował sztandar Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich Orderem Virtuti Militari V klasy.

[edytuj] Obsada personalna Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich

[edytuj] Dowództwo

• dowódca brygady - płk/gen. bryg. Zygmunt Szyszko-Bohusz
• szef sztabu - ppłk dypl. Wacław Kamionko
  • szef Oddziału II (informacyjno-wywiadowczego) - mjr Tadeusz Nowiński
  • szef Oddziału III (taktyczno-operacyjnego) - mjr Felicjan Majorkiewicz
  • dowódca łączności - mjr Józef Morkowski
  • dowódca kompanii sztabowej brygady - rtm. Ludwik Kwiatkowski (początkowo rtm. Edmund Zieliński)

[edytuj] 1. półbrygada

• dowódca 1 .półbrygady - płk dypl. Benedykt Chlusewicz
  • szef sztabu 1. półbrygady - mjr dypl. Fryderyk Langer
  • dowódca kompanii sztabowej 1 półbrygady - kpt. Albin Nowobilski
  • dowódca 1. kompanii broni towarzyszącej - kpt. Antoni Tomaszewski
  • dowódca 1. batalionu - mjr dypl. Wacław Kobyliński
    • dowódca 1. kompanii strzeleckiej - por. Roman Utnicki (początkowo kpt. Stanisław Nowicki)
    • dowódca 2. kompanii strzeleckiej - por. Leonard Królak (początkowo kpt. Oktawiusz Jastrzębski)
    • dowódca 3. kompanii strzeleckiej - kpt. Jan Bogusławski
    • dowódca 1. kompanii ciężkich karabinów maszynowych - kpt. Tadeusz Schmidt
    • dowódca kompanii gospodarczej - kpt. Adam Będzikowski (początkowo por. Stanisław Skałuba)
  • dowódca 2. batalionu - ppłk dypl. Władysław Dec
    • dowódca 1. kompanii strzeleckiej - kpt. Piotr Laurentowski
    • dowódca 2. kompanii strzeleckiej - kpt. Andrzej Stańczyk
    • dowódca 3. kompanii strzeleckiej - rtm. Stefan Zamoyski
    • dowódca 2. kompanii ciężkich karabinów maszynowych - kpt. Aleksander Moreń
    • dowódca kompanii gospodarczej - kpt. Jerzy Lüdtke

[edytuj] 2. półbrygada

• dowódca 2. półbrygady - płk Józef Kobyłecki
  • szef sztabu 2. półbrygady - mjr dypl. Ignacy Włostowski
  • dowódca kompanii sztabowej - rtm. Józef Jagielski
  • dowódca 2. kompanii broni towarzyszącej - kpt. Kazimierz Szternal
  • dowódca 3. batalionu - ppłk Michał Maćkowski
    • dowódca 1. kompanii strzeleckiej - kpt. Czesław Śledziak
    • dowódca 2. kompanii strzeleckiej - kpt. Konrad Stępień
    • dowódca 3. kompanii strzeleckiej - kpt. Leon Pacek
    • dowódca 3. kompanii ciężkich karabinów maszynowych - kpt. Leszek Lrzywda
    • dowódca kompanii gospodarczej - kpt. Eustachy Idzikowski
  • dowódca 4. batalionu - mjr Arnold Jaskowski
    • dowódca 1. kompanii strzeleckiej - kpt. Kazimierz Sulatycki
    • dowódca 2. kompanii strzeleckiej - kpt. Bolesław Kudelski
    • dowódca 3. kompanii strzeleckiej - kpt. Konrad Ambroziak
    • dowódca 4. kompanii ciężkich karabinów maszynowych - por. Jan Serafin
    • dowódca kompanii gospodarczej - kpt. Władysław Witrylak

[edytuj] Tradycje

Jednostka wpisywała się w ciąg tradycji polskich jednostek górskich:

• Drużyny Podhalańskie (1913)
• pułki strzelców podhalańskich
• Dywizja Górska gen. Galicy (1920)
• 21 Dywizja Piechoty Górskiej (do 1939)
• 22 Dywizja Piechoty Górskiej (do 1939)

Do tradycji górskich nawiązywały Batalion Strzelców Podhalańskich 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka oraz pułki strzelców podhalańskich Armii Krajowej.

• Obecnie kontynuatorką tradycji Brygady jest utworzona w 1993 21 Brygada Strzelców Podhalańskich.

[edytuj] Zobacz też:

• Strzelcy podhalańscy

[edytuj] Bibliografia

• Felicjan Majorkiewicz Narwik wyd. MON Warszawa 1957

[edytuj] Zobacz też