Rossoszyca

Z Wikipedii

Współrzędne: 51°42' N 18°47' E51.7 18.7833333 (Rossoszyca)


Rossoszyca
Województwo	łódzkie
Powiat	sieradzki
Gmina	Warta
Powierzchnia	13,42 km²
Położenie	51° 42' N 18° 47' E
Liczba mieszkańców (2005) • liczba ludności	570
Strefa numeracyjna (do 2005)	43
Tablice rejestracyjne	ESI
Położenie na mapie Polski Rossoszyca
Staw w Rossoszycy, z prawej kościół św. Wawrzyńca

Rossoszyca – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Warta. Wieś położona w odl. 10 km od Sieradza, na skrzyżowaniu tras: 479 Sieradz - Poddębice oraz 710 Warta - Szadek - Łódź. Na odcinku drogi Rossoszyca – Warta znajduje się drogowy odcinek lotniskowy. Odbywają się tam nielegalne wyścigi na odcinku 1/4 mili. Kilkakrotna próba ich legalizacji nigdy nie odniosła zamierzonego efektu z powodu braku zainteresowania władz powiatu sieradzkiego. Od początku 2008 roku w pełni legalne wyścigi uliczne odbywają się w Łodzi pod nazwą streetlegal i są organizowane przy współpracy stowarzyszeń fascynatów motoryzacji i szeroko pojętego tuningu oraz KWP Łódź.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

[edytuj] Historia

Wieś dawniej szlachecka. Pierwsza wzmianka o Rossoszycy pochodzi z 1390 r. Wieś należała wówczas do rycerza Marcina, który był więziony przez Krzyżaków w Toruniu, a po uwolnieniu wrócił do Rossoszycy. Wkrótce wraz z synem Bolkiem i zięciem walczył w składzie chorągwi sieradzkiej pod Grunwaldem, gdzie poległ.

W 1579 r. wieś stanowiła własność Jakuba Roszowskiego, Stanisława Wysockiego oraz Doroty Sierakowskiej. W XVIII w. należała do rodu Pstrokońskich.

[edytuj] Zabytki

Nad dużym stawem stoi, otoczony okazałymi lipami, kościół św. Wawrzyńca. Pierwotny wzniesiony prawdopodobnie przed 1400 r. przez rycerza Marcina. Następny z 1770 r. ufundowany został przez Bogumiła Pstrokońskiego, chorążego piotrkowskiego, miejscowego dziedzica. Kościół ten 11 lat później spłonął. Obecnie stojący kościół został wzniesiony w 1783 r. staraniem Maksymy z Szembeków Pstrokońskiej, wdowy po Bogumile. Jest zbudowany z modrzewia, konstrukcji zrębowej, oszalowany, kryty gontem. Ołtarz główny rokokowy z 2 poł. XVIII w., dwa boczne z pocz. XIX w., późnobarokowe. Ambona i organy klasycystyczne, z początku XIX w. Chrzcielnica drewniana z XVIII w. Monstrancja rokokowa z 1782 r. Plebania zbudowana w 1908 r. staraniem ks. Ignacego Pilicha.

Kościół w czasie II wojny światowej był czynny do 6 października 1941 r., kiedy to Niemcy aresztowali księdza Adama Fijałkowskiego i zesłali do Dachau, gdzie zginął 4 maja 1942 r. Niemcy zamienili świątynię na magazyn zboża.

Na cmentarzu zbiorowa mogiła żołnierzy z 10 Dywizji Piechoty armii "Łódź" i Kresowej Brygady Kawalerii poległych w dniach 3-5 września 1939 r. oraz grobowce Pstrokońskich, Cieleckich, Nenckich.