Philipp Scheidemann

Z Wikipedii

Philipp Scheidemann
Data urodzenia	1865
Data śmierci	1939
Kanclerz Niemiec
Okres urzędowania	od 13 lutego 1919 do 20 czerwca 1919
Przynależność polityczna	SPD
Poprzednik	Friedrich Ebert
Następca	Gustav Bauer

Philipp Scheidemann (ur. 26 lipca 1865, zm. 29 listopada 1939) – polityk niemiecki, członek partii SPD, kanclerz. Proklamował powstanie Republiki Niemieckiej, zwanej także Republiką Weimarską.

Przyszły kanclerz urodził się w Kassel. Pochodził z rodziny ubogich rzemieślników (ojciec był tapeciarzem). W wieku czternastu lat, już po śmierci ojca, Scheidemann porzucił szkołę i zatrudnił się jako pomocnik zecera. Następnie wyjechał z rodzinnego miasta i w celu zdobycia nowych doświadczeń zawodowych odwiedził szereg niemieckich miast m.in. Szczecin, Berlin, Hamburg.

Od 1883 roku Philipp Scheidemann związał się z socjaldemokracją, której działalność była zakazana aż do 1890 roku. Od 1886 przez rok z jego inicjatywy wydawany był Der Folksfreund, następnie pracował w innych regionalnych gazetach. Przyszły kanclerz dużo czytał, uczestniczył w różnego rodzaju kursach, starał się wciąż pogłębiać swoją wiedzę.

W 1889 roku poślubił Johannę Friderike Luise i zamieszkał z nią w Marburgu. Tam też przyszły na świat ich trzy córki: Lina, Luisa i Hedwig. Scheidemann był już wtedy cenionym redaktorem lewicowej prasy i aktywnym działaczem socjaldemokracji.

W latach 1903-1918 był socjaldemokratycznym deputowanym do Reichstagu. W 1911 roku wszedł w skład zarządu SPD, a rok później został wybrany wiceprzewodniczącym parlamentu. W początkowym okresie pierwszej wojny światowej Scheidemann był jej zwolennikiem, lecz w późniejszym czasie opowiadał się już za pokojem i powrotem do statusu quo. Od 1916 był razem z Friedrichem Ebertem współprzewodniczącym SPD. W 1918 został ministrem bez teki w rządzie Maksymiliana Badeńskiego.

W obliczu przegranej wojny i trudności gospodarczych Niemcy stanęły na progu rewolucji. W całym kraju wybuchały strajki i zamieszki. Mając na celu uspokojenie nastrojów 9 listopada 1918 Scheidemann około godziny 14 proklamował z balkonu Reichstagu powstanie republiki w Niemczech. Akt ten nie był konsultowany z ówczesnym kanclerzem Friedrichem Ebertem. 19 stycznia 1919 roku odbyły się wybory do Zgromadzenia Narodowego, a następnie powołano nowy rząd z Scheidemannem na czele. Do rządu weszło SPD, Centrum i demokraci. Samego Scheidemanna określano mianem nie kanclerza a premierem Rzeszy (Reichsministerpräsident). Scheidemann był kanclerzem od 13 lutego do 20 czerwca 1919. W swoim rządzie nie posiadał zbytniego poważania, nie umiał wypracować także konkretnej koncepcji rządzenia państwem. Do sukcesów gabinetu Scheidemanna należy zaliczyć ustabilizowanie sytuacji w Niemczech. Premier Rzeszy był zdeklarowanym krytykiem traktatu wersalskiego, który odrzucił. Fakt ten, w związku z koniecznością zakończenia wojny, był bezpośrednią przyczyną podania się kanclerza do dymisji.

Po ustąpieniu z urzędu Scheidemann wrócił do Kassel, gdzie pełnił funkcję nadburmistrza, zasiadał także w Reichstagu. Jako jeden z twórców Republiki Weimarskiej, był negatywnie postrzegany przez narodowych socjalistów. Po przejęciu władzy przez NSDAP, by uniknąć aresztowania, Scheidemann udaje się do Czechosłowacji. Następnie podróżował po wielu państwach m.in. Polsce. W końcu osiadł w stolicy Danii, gdzie zmarł 29 listopada 1939.